Wiliam Ciofani
Opracowanie polskie Andrzej Krupiński
Harvest Bible Chapel
copyright ® by William Ciofani
Część pierwsza:
-Chrzest, łaska, zbawienie, usprawiedliwienie z wiary.
-Czy chrzest jest konieczny dla zbawienia?
-Czym jest łaska i jak ją uzyskać?
-Czego uczy Kościół Rzymsko Katolicki na temat zbawienia?
-Czego uczy Biblia na temat zbawienia?
-Jak Bóg określa Chrześcijan?
-Czy usprawiedliwienie jest przez uczynki czy łaskę?
WAŻNA INFORMACJA
–Liczby w nawiasach oznaczają paragrafy Katechizmu Katolickiego.
Księga Przysłów 14:12 Niejedna droga zda się człowiekowi prosta, lecz w końcu prowadzi do śmierci.
Człowiek ma zawsze tendencję do szukania najprostrzych dróg, jednak w przypadku wiary często wybiera najbardziej skomplikowane, chocaż Bóg dał mu naprawdę prostą i jedyną drogę, którą jest Jezus Chrystus.
Zacznijmy zatem poznawać te drogi. Niech Bóg otworzy nam serce do tego, aby chcieć słuchać Jego, a nie często zwodniczych nauk ludzkich.
Kościół Rzymsko Katolicki poprzez Katechizm naucza, że:
1. Katechizm jest Bożym narzędziem do zbawienia PARAGRAF (776,780,816)
– Katolicki kościół jest matką zbawienia (169).
– Katolicki kościół jest niezbędny (846) „poza kościołem katolickiem nie ma zbawienia”.
– Osoba nie może być zbawiona jeżeli odrzuca albo opuszcza katolicyzm.
W myśl więc Kościoła Rzymsko Katolickiego (dalej w skrócie KRK) potrzebujesz go, aby mieć nadzieję pójścia do nieba.
A co na to mówi Biblia?
Biblia ukazuje, że zbawienie nie jest zależne od relacji z kościołem, ale od relacji z Jezusem Chrystusem.
Pragnę zatem podkreślić, że Słowo Boże jest w tym miejscu klarowne. Bóg nie uczynił tajemnicy ze zbawienia.
2. KRK naucza, że:
a. Do zbawienia potrzebne są takie rzeczy jak: wiara (183), chrzest (1256-1257) i zachowanie przykazań (2068).
Sakramenty (1129).
b. zbawienie nie jest jedynie przez wiarę (1815), ale przez dobre uczynki, sakramenty i łaskę.
c. Maria ustawicznie zjednuje nam zbawienie (969).
d. „Boży program zbawienia obejmuje również tych, którzy uznają Stworzyciela, wśród nich zaś, w pierwszym rzędzie muzułmanów”, którzy czczą wraz z nami Boga jedynego i miłosiernego (841).
Co jednak Bibllia mówi na temat zbawienia?
Pomówmy najpierw o tym ostatnim stwierdzeniu katechizmu.
Czy Muzułmanie mają zbawienie i czy uznają i czczą tego samego Boga? Czy Allah jest tą samą osobą co Jahwe lub Jezus?
List Św. Pawła do Kolosan 1:15-16: On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.
Ten werset mówi nam, że Jezus jest stwórcą nie Allah. Czy Muzułmanie i chrześcijanie czczą tego samego stwórcę i Boga? Odpowiedź brzmi – NIE.
– Zbawienie nie można uzyskać przez żaden kościół, a jedynie przez Jezusa.
Dzieje Apost. 4:12
I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.
Dar zbawienia trzeba po prostu przyjąć:
Dzieje Apostolskie 16:31
Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony,…
Zbawienie jest dane tym, którzy postanowią ufać tylko Jezusowi.
Jana 3:16
Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Kościół nie jest narzędziem do zbawienia. Jest nim ewangelia.
Rzymian 1:16
Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy,…
Musimy wiec zrozumieć, że zbawienie nie następuje przez przynależnośc do jakiegokolwiek kościoła, ani przez żadne zabiegi człowieka, ale jedynie przez wiarę w Jezusa i Jezusowi
Biblia mówi wyraźnie:
1 list Jana 5:12
12. Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota.
PYTANIE:
Czy chrzest jest konieczny dla zbawienia?
Czego uczy Kościół Katolicki na ten temat?
Kościół ten naucza, że:
– Chrzest niemowląt gładzi pierworodny grzech i obdarza łaską (1267-1272)
– Chrzest wprowadza człowieka do kościoła, a ci na zewnątrz są zgubieni (846)
– Chrzest jest nieodzowny dla zbawienia (1256,57,1277) gdyż powoduje on odnowienie i włączenie go w ciało Chrystusa (1263)
– Wiara nie musi być obecna, gdyż brak jej zastąpiony jest przez wiarę kościoła
A więc również według tych słów źródłem zbawienia jest kościół. Zauważmy, że w czasie pogrzebu kotolickiego ksiądz oświadcza, że osoba umarła stała się chrześcijaninem przez chrzest.
Co natomiast Kościół RK stwierdza na temat tych, którzy nie są ochrzeczeni?
Otóż Kościół i rodzice nie dopuszczając dziecka do chrztu, zaraz po narodzeniu, pozbawiają go bezcennej łaski stania się dzieckiem Bożym (1250).
A co Biblia mówi na ten temat?
Zanim jednak to rozważymy, zwróćmy uwagę na fakt, że najgorsi ludzie w histori świata byli ochrzczeni: Hitler, Himler, Mussolini, Stalin i wielu innych, a chyba trudno byłoby ich nazwać chrześcijanami prawda?
Ja byłem ochrzczony jako niemowlę, chodziłem do kościoła, nawet służyłem do mszy, a nigdy nie stałem się chrześcijaninem w sposób, jaki to opisuje biblia, a nawet stałem się ochrzczonym ateistą do momentu, kiedy naprawdę uwierzyłem, oddałem swoje życie Jezusowi Chrystusowi i ochrzciłem się z wiary z własnej woli.
– Chrzest jest zewnętrznym symbolem rozpoczęcia chrześcijańskiego życia, publicznym świadectwem pójścia za Jezusem. To jakby ślub z Jezusem.
– Uwierz i ochrzcij się – mówi Biblia, a nie odwrotnie. Według Dziejów Apostolskich, ci którzy byli chrzczeni, czynili to po usłyszeniu i publicznym wyznaniu wiary.
Dzieje Apostolskie. 2:40
Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego. Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz.
Dz. Apost. 8:12
Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty.
Dz. Apost. 8:36
A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?
Dz. Apost. 18:8
A Kryspus, przełożony synagogi, uwierzył w Pana wraz z całym swoim domem, także wielu z Koryntian, którzy słuchali, uwierzyło i przyjmowało chrzest.
Rodzice nie mogą decydować o wierze dzieci. Zbawienie nie zależy od woli kogoś drugiego. Zależy ono od osobistej odpowiedzi na Ewangelię.
Ewangelia Jan 1:12 Tym zaś, którzy go (Jezusa) przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego.
Zatem chrzest niemowląt jest bez sensu. Człowiek sam musi podjąć decyzję oddania samego siebie Jezusowi i zostać ochrzczonym z własnej woli, na podstawie własnej decyzji wypływającej z wiary.
PYTANIE katolickie:
Jak w takim razie rozumieć wersety z Ew. Jana 3:3,5?
Jan. 3:3 ?
3. Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.
Jan. 3:5
5. Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego.
ODPOWIEDŹ:
Otóż KRK używa tego wersetu do interpretacji konieczności chrztu do zbawienia. Jezus natomiast w tym wersecie wyraźnie mówi o czymś innym. Wyjaśnia On różnicę pomiędzy pierwszym- naturalnym i drugim- duchowym narodzeniem.
W wierszu . 5b mówi „Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest.”
To co urodzi się z wody (w znaczeniu wód płodowych, oraz zycia biologicznego, które jest z wody) jest ciałem,- a co zrodziło się z Ducha jest duchem.
PYTANIE KATOLICKIE:
W takim razie jak rozumieć chrzest całego domu straznika więziennego, w którym mogły być również dzieci?
Odpowiedź:
Dz. Apost. 16:33: Tejże godziny w nocy zabrał ich ze sobą, obmył ich rany, i zaraz został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy.
Tutaj Paweł i Sylas nauczali wszystkich domowników (Dz. Apost. 16:32 Głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu.) i stażnik weselił się ze wszystkimi domownikami (Dz. Apost. 16:34 I wprowadził ich do swego domu, zastawił stół i weselił się wraz z całym swoim domem, że uwierzył w Boga.)
W tym wypadku wyraźnie chodzi tu o osoby dorosłe które uwierzyły i przyjeły chrzest. Nie ma tu mowy o tym, że w domu tym były małe dzieci. Przecież nie w każdym domu muszą one być.
Paweł ochrzcił dom Stefana (1 Kor. 1:16 – Ochrzciłem też i dom Stefana;) i w 1 Kor. 16:15 A proszę was, bracia wiecie, że domownicy Stefana byli pierwszymi wyznawcami w Achai i że poświęcili się służbie dla świętych.
Czytamy, że ci domownicy jako pierwsi nawróceni oddali się służbie dla wierzących świętych. Musieli zatem być również dorosłymi.
PYTANIE katolickie:
Czy bez chrztu można póść do nieba?
Odpowiem pytaniem.
Co w takim razie ze złoczyńcą który nie był ochrzczony, a jednak miał obiecane życie wieczne. Kóremu Jezus powiedział „jeszcze dzis będziesz ze mną w niebie” ?
Czy on miał możliwość się ochrzcić? NIE
-Dlaczego więc trzeba się ochrzcić?
Dlatego, że Jezus to nakazał, jednak jedynie po nawróceniu.
Oto Słowa Jezusa:
Ewangelia Marka. 16:16
16. Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.
Najpierw wiara, a później chrzest.
Zatem chrzest dzieci nie jest biblijny i daje fałszywe przekonanie, że ochrzczone dziecko jest chrześcijaninem. Z tego też powodu wielu jest na drodze do piekła, żyjąc w przekananiu o tym że są chrześcijanami. Poza tym przekonanie takie wyklucza potrzebę pójścia w świat w celu czynienia uczniami innych- co jest nakazem Jezusa dla wszystkich chrześcijan, czyli uczni.
Ew. Mateusza 28:19
Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
– Wiara w chrzest dzieci zachęca do zdobywania zbawienia przez dobre uczynki.
– Jesteś więc w błędzie sądząc, że jesteś chrześcijaninem tylko dlatego, że byłeś ochrzczony jako dziecko.
Pomówmy teraz o łasce.
Kościół katolicki uczy, że:
– Uświącająca łaska jest przez chrzest (1999), przez sakramenty (1127) i dobre uczynki (2010, 2027)
– Na łaskę trzeba zapracować, jest utracalna i odzyskiwana przez sakramenty (1129)
– Łaska jest kompletnie utracalan przez śmiertelny grzech (1033, 1855, 1874), ale można ją odbudować przez pokutę (1446)
– Jeżeli ktoś ma łaskę gdy umiera to idzie do czyśca (1023, 1030)
– łaska może być zwiększona przez dobre uczynki (1212, 1392,2010,2027)
– Nikt nie może być pewny stanu swojej łaski (2005) tylko może mieć nadzieję na ostateczną łaskę przez wytrwałość (2016)
– Sobór Tredencki oświacza: „nikt nie może być pewny do końca, że osiągnął łaskę od Boga. Ktoś kto jest przekonany że człowiek jest usprawiedliwiony wyłącznie przez „przypisywanie sobie sprawiedliwości Chrystusowej niech będzie przeklęty”.
A więc według nauki kościoła RK do zbawienia niezbędna jest wiara (183), sakramenty (1129), i uczynki (1815). Więc łaska jest przez dobre uczynki, sakramenty i nikt nie może byż pewny że ją posiada.
Co jednak mówi na ten temat biblia?
Biblia mówi, że chrześcijanie są zbawieni przez łaskę, która jest darem od Boga. Słowo łaska, z greckiego „charis”, znaczy niezasłużona przychylność i dar. Zatem coś za darmo. Nie można zapłacić za łaskę.
List Św pawła do Efezjan 2:8 Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar;
Rzymian 6:23 Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
-Bóg rozlał swoją łaskę na wszystkich
List Św. Pawła do Tytusa 2:11 Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, korzyści zbawienia przychodzą dla tych którzy wierzą.
Rzymian 4:4 A gdy kto spełnia uczynki, zapłaty za nie nie uważa się za łaskę, lecz za należność;
Rzymian 11:6 A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską. Łaska jest dana tylko przez Jezusa.
Ewangelia Jan 1:17 Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza, łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa.
Reasumując, kościół RK naucza, że:
– życie wieczne jest zasłużoną nagrodą (2010)
– człowiek może tylko mieć nadzieję na życie wieczne (1821, 2016)
– zbawienie jest zapracowane, utracone przez grzech śmiertelny, (1033, 1855, 1874) i odzyskiwane przez sakramenty.
– nikt nie ma pewności czy je uzyska (2005)
Zatem Kościół Katolicki swoja nauką zaprzecza istnieniu łaski, ponieważ uważa, że trzeba na zbawienie zasłużyć poprzez różne sposoby płacenia, czy przypodobania sie Bogu.
PYTANIE katolickie
1. Jak zatem Bóg nas sądzi?
2. Czy każdy kto nie jest eksmordercą, pójdzie do nieba?
3. Jak ważna jest modlitwa?
4. Czy Bóg odpowiada na te pytania?
Odpowiedź.
Otóż większość ludzi ma plan przyjścia do Boga ze swoimi wszystkimi dobrymi uczynkami (przez pełnienie dobrych rzeczy, chodzenie do kościoła itp.), mając nadzieję, że są wystarczająco dobrzy. To jest zły plan.
Dlaczego?
Ponieważ Bóg mówi, że ludzka sprawiedliwość przed Nim jest jak brudna szmata.
Ksiega Izajasza 64:6 I wszyscy staliśmy się podobni do tego, co nieczyste, a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona, wszyscy więdniemy jak liść, a nasze przewinienia porywają nas jak wiatr.
Jaki zatem poziom sprawiedliwości jest człowiekowi potrzebny na wejscie do nieba? Ewangelia.Mateusz 5:48 odpowiada. Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest.
Czy jest to możliwwe? Oczywiście, że nie.To pytanie zadawali sobie równiez apostołowie. Dlatego też zapytali Jezusa;
–Któż tedy może być zbawiony? Mateusza 19:25,26 A Jezus spojrzał na nich i rzekł im: U ludzi to rzecz niemożliwa, ale u Boga wszystko jest możliwe.
Bóg zatem może uczynić coś w życiu człowieka, aby widzieć go jako doskonałego. Czy to ma coś wspólnego z określeniem „usprawiedliwienie”?
Tak. Tu jest odpowiedź na to, jak Bóg może widzieć nas jako sprawiedliwych, chociaz tak naprawdę nimi nie jesteśmy. Jesteśmy jednak usprawiedliwieni przez Jego Syna Jezusa Chrystusa i poprzez Niego Bóg nas takimi widzi.
Przypomnijmy więc ponownie co na ten temat naucza kościół Rzymsko Katolicki
– Usprawiedliwienie jest z łaski (1996), która może być utracona (1861)
– Usprawiedliwienie jest zdobyte wiarą, sakramentami i przez przestrzeganie przykazań (2068)
– Usprawiedliwienie jest przez uczynki, które są konieczne dla zbawienia (1856-16)
– Kościół jest konieczny (830,846)
– Nikt nie może być pewny swojego usprawiedliwieni (2005)
– Usprawiedliwienie jest przyśpieszone przez sakramenty i dobre uczynki (1212, 1392, 2010)
– Usprawiedliwienie jest utracalne przez grzech śmiertelny (1033, 1855, 1874) i odzyskane tylko przez sakrament spowiedzi (1446)
A co Biblia mówi o tym, jak być usprawiedliwionym?
Pozwól drogi czytelniku, że najpierw wytłumaczę ci różnicę pomiędzy uświęceniem a usprawiedliwieniem.
Uświęcenie jest to proces całego życia, przy czym usprawiedliwienie następuje w jednym momencie.
Doktryna usprawiedliwienia przez wiarę została utracona w okresie ciemnych wieków, kiedy kościół odebrał Słowo Boże ludziom i stwierdził, że tylko liderzy mogą zrozumieć Biblię i z niej nauczać.
Najważniejszym elementem Ewangelii jest to, że wiara w Jezusa zbawia tych, którzą ją naprawdę posiadają. Nie tych, którzy są religijni, lecz tych, którzy są prawdziwie wierzący i to nie jedynie w Boga, ale Bogu.
Najważniejszym tutaj jest zrozumienie, że Bożą sprawiedliwość otrzymujemy przez wiarę. Bóg zapewnia że chrześcijanie są we właściwej kondycji przed Nim przez usprawiedliwienie.
Biblia wyraża się jasno, że jedynie wiara daje usprawiedliwienie i zbawienie. 1 List Piotra 1:9 osiągając cel wiary, zbawienie dusz.
Człowiek nie jest usprawiedliwiony przez uczynki.
List do Galacjan 2:6
Wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Jezusa, i myśmy w Chrystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.
List do Rzymian 3:28 Uważamy bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków zakonu.
Rzymian 5:1 Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
Usprawiedliwienie człowieka jest darem
List do Rzymian 3:24 i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie,
Zatem jesteśmy usprawiedliwieni jedynie przez wiarę a nie przez uczynki i jest to dar od Boga. Dar (jak już wcześniej pisałem) to coś za darmo, za co nie można zapłacić. Nie możemy zatem zapłacić Bogu za jego dar . Możemy go jedynie przyjąć lub nie.
PYTANIE
Jak rozumieć usprawiedliwienie?
Usprawiedliwienie znaczy „być ogłoszonym sprawiedliwym” poprzez fakt uniewinnienia człowieka przez Boga z grzesznej natury. Jedynie Bóg usprawiedliwia, zatem nie może tego uczynić żaden lider czy kapłan żadnego kościoła.
ODPOWIIEDŹ
List do Rzymian 8:33 Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia.
On, a nie kościół decyduje o tym kto jest sprawiedliwy. Przez Jego ofiarę jesteśmy sprawiedliwi.
1 Kor. 1:30 Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem
PYTANIE
Zatem jeśli katolicka nauka o zbawieniu będącym kombinacją uczynków, sakramentów i wiary jest niewłaściwa, to co znaczy werset, który mówi o sprawowaniu swojego zbawienia?
ODPOWIEDŹ
List do Filipian. 2:12 Przeto, umiłowani moi, jak zawsze, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz pod moją nieobecność byliście posłuszni; z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie.
Paweł był w więzieniu po raz pierwszy kiedy pisał list do swoich współbraci. „ Sprawujcie zbawienie z drżeniem i z bojaźnia” . Oznacza to, że doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że zbawienie to już posiada, i że jest ono tak cenne i wielkie, że nie może go traktować byle jak a tylko z drżeniem i bojaźnią, aby Boga nie zawieźć i nie zasmucić Ducha Świętego, którego otrzymał w momencie zbawienia. Bóg jednak dba o swoje dzieci i daje im moc do tego „sprawowania”.
List do Filipian 2:13 Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie.
Co w takim razie znaczą słowa Jakuba?
List Jakuba 2:17-24 Tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. (18) Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z uczynków moich.
Jakub przede wszystkim opisuje tutaj uczynki płynące z wiary a służące nagradzaniu, ponieważ my –chrześcijanie będziemy mieli różne nogrody, wypływające z naszych uczynków, ale uczynionych tylko z wiary. Wiara bez uczynków jest również wiarą zbawczą, ale nie kwalifikującą do nagrody. Dlatego nazwana jest martwą. Człowiek zbawiony nie będzie karany, tylko nagradzany na podstawie uczynków pochodzących z wiary. Człowiek taki nie stanie nawet na sądzie ostatecznym.
Ew.Jana 5:24 o tym mówi. Kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, ale przeszedł ze śmierci do żywota
To jest proste i jasne. Nie musimy więc zadawać sobie trudu interpretacji tego wersetu w inny sposób, szczególnie, że i Pismo Święte o tym mówi.
2 list Piotra 1:20 Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi.
Jeżeli jest tuzin werestów, które mówią o usprawiedliwieniu z wiary i jeden mówi o uczynkach, to należy go rozumieć na podstawie kontekstu całego tematu a nie z kontekstu wyrywać i tworzyć nowy. Jeśli jest w Biblii jakiś werset, który pozornie nie pasuje do innych, to znaczy, że Bóg ma coś innego do powiedzenia w tej konkretnej chwili, do konkretnej sytuacji, osoby i w konkretnym czasie.
Jakub w wer. 24 mówi o tym, jak człowiek jest usprawiedliwiony przez uczynki przed innym człowiekiem, ponieważ inny człowiek nie może widzieć serca drugiego człowieka i wiedzieć, czy jest ono wierzące, ale może widzieć jego uczynki płynące z wiary.
Jezus mówi do faryzeuszy : Ew. Łukasza 16:15 I powiedział im: Wy jesteście tymi, którzy chcą uchodzić w oczach ludzi za sprawiedliwych, lecz Bóg zna serca wasze. Gdyż to, co u ludzi jest wyniosłe, obrzydliwością jest przed Bogiem.
Znamy już rozdział drugi Listu Jakuba, który ukazuje nam, że z wiary jesteśmy usprawiedliwieni przed Bogiem a z uczynków przed ludźmi. Możemy mówić, że wierzymy ale zachowujemy się źle, wtedy nasza wiara nie jest wiarą (w.18). Wiara jest widzialna tylko przez Boga i aby pokazać wiarę ludziom musi być ukazywana przez uczynki. Jeżeli nie żyjesz właściwie, to twoja wiara nie jest w ogóle wiarą. Werset 21 drugiego rozdziału Jakuba – Bóg testuje cię, aby objawić twoją wiarę ludziom. W ten sposób pokazujesz swoją sprawiedliwość.
Nawet kiedy Bóg testował wiarę Abrahama, każąc mu złożyć w ofierze swego syna Izaaka (co też Abracham to posłusznie uczynił, lecz Bóg powstrzymał jego rękę przed zadaniem synowi śmiertelnego ciosu) – nie mówi, że usprawiedliwił go ten uczynek, ale że usprawiedliwiła go wiara, którą potwierdził uczynkiem posłuszeństwa.
List do Rzymian 4:2-3
Bo jeśli Abraham z uczynków został usprawiedliwiony, ma się z czego chlubić, ale nie przed Bogiem. (3) Bo co mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało za sprawiedliwość.
Czyli, że wiara jest żywa i objawia się przez uczynki. Uczynki nie prowadzą do zbawienia. To zbawienie prowadzi do dobrych uczynków.
Jeszcze raz przypomnę.
List do Efezjan 2:8-10
Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.
Daremne są więc uczynki, które nie pochodzą z wiary.
Paweł wyraźnie powiedział do Rzymian, że poganie osiągają sprawiedliwość przez wiarę.
List do Rzymian 9:30
Cóż tedy powiemy? To, że poganie, którzy nie dążyli do sprawiedliwości, sprawiedliwości dostąpili, sprawiedliwości, która jest z wiary;
Paweł także powiedział, że ludzie potykają się, gdyż chcą osiagnąć usprawiedliwienie przez uczynki.
List do Rzymian 9:31-32
a Izrael, który dążył do sprawiedliwości z zakonu, (czyli z prawa) do sprawiedliwości z zakonu nie doszedł. (32) Dlaczego? Dlatego, że było to nie z wiary, lecz jakby z uczynków; potknęli się oni o kamień obrazy,
PYTANIE:
Jeśli zatem usprawiedliwienie jest z wiary to jak do tego dojść, w jaki sposób to osiągnąć?
ODPOWIEDŹ:
To jest takie proste, że aż trudno w to uwierzyć.
Musisz przyjść do Jezusa, wyznać Mu swoje grzechy (Jemu a nie spowiednikowi), żałować za nie, co nazywa się pokutą i poprosić Go w modlitwie, aby został twoim Panem i Zbawicielem, w myśl słów apostoła Pawła z Listu do List do Rzymian 10:9 Bo jeśli ustami wyznasz, że Jezus Panem jest, a sercem uwierzysz, że Bóg wzbudzil Go z martwych-zbawiony będziesz.
Moment przyjęcia Jezusa do swego serca i życia jest jednocześnie nowym narodzeniem, o którym Jezus mówi w Ew. Jana 3:3: Jeżeli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.
W tym czasie jednocześnie człowiek zostaje napełniony Duchem Świętym.
To jest jedyny, prawdziwy akt wiary, który daje usprawiedliwienie i zbawienie. List do Rzymian. 5:1 Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
Paweł mówi o tych, którzy będą błogosławieni Bożą sprawiedliwością przez wiarę a nie przez uczynki.
Rzymian 4:6
jak i Dawid nazywa błogosławionym człowieka, któremu Bóg udziela usprawiedliwienia, niezależnie od uczynków;…
Ten werset ukazuje nam to, co Dawid mówi już w Starym Testamencie o błogosławieństwie dla człowieka, któremu Bóg daje sprawiedliwość nie z jego uczynków.
Nie mamy więc wątpliwości co do tego, że Bóg sam ogłasza chrześcijan jako sprawiedliwych. W sądzie to brzmi „niewinny” lub „uniewinniony”.
2 List do Koryntian 5:21
On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Sprawiedliowość, jak i zbawienie jest darem (łaską). Paweł mówi o tych, którzy przyjęli dar sprawiedliwości.
List do Rzymian 5:17
Albowiem jeśli przez upadek jednego człowieka śmierć zapanowała przez jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru usprawiedliwienia, królować będą w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa.
Kiedy Bóg patrzy na ducha chrześcijanina, widzi go ubranego w sprawiedliwość Chrystusa.
List do Efezjan 4:24
a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.
Apostoł Paweł mówi o byciu ubranym w Bożą sprawiedliwość przez wiarę w Jezusa.
List do Filipian 3:9
i znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary,…
Nasza wiara usprawiedliwia nas przed Bogiem, gdyż z powodu niej jesteśmy obleczeni w Chrystusa co pozwala nam być przed Nim sprawiedliwymi.
Tym właśnie sposobem chrześcijanie są usprawiedliwieni i posiadają życie wieczne, o czym nawet pisze Habakuk w swojej księdze.
Księga Habakuka 2:4
Oto człowiek niesprawiedliwy nie zazna spokoju duszy, ale sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
To samo powtarza Paweł w:
List do Rzymian 1:17
bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę, jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
List do Galacjan 3:11 A że przez zakon (prawo- uczynki) nikt nie zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, to rzecz oczywista, bo: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
List do Hebrajczyków. 10:38 a sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie.
Sam Bóg ogłasza zatem chrześcijan sprawiedliwymi. Bóg chce, aby ci co uwierzyli w Jezusa wiedzieli, że ich grzechy są im wybaczone.
Czy Bóg mówił coś o tym w Starym Testamencie?
Tak. Bóg mówi w tych księgach jak to się stanie. Prorok Jeremiasz prorokuje o Jezusie w:
Księga Jeremiasza 23:6 Za jego dni Juda będzie wybawiony, a Izrael będzie bezpiecznie mieszkał; a to jest jego imię, którym go zwać będą: Pan sprawiedliwością naszą
Również Izajasz prorokuje w swojej księdze.
Księga Izajasza 23:6
Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie (tu jest mowa o Chrystusie)
Możemy teraz lepiej zrozumieć jak niewłaściwe są próby człowieka do uzyskania sprawiedliwości przez własne wysiłki. W tym przypadku każdy powinien zaufać jedynie Bogu.
Jeżeli twoim planem jest staranie się o to, aby być wystarczająco dobrym w celu wejścia do nieba, to masz zły plan. To jest tylko religijność, wymysł ludzki a może twój własny; twa własna, nierozsądna gorliwość, można powiedzieć – „pusta religijność”. Bóg coś mówi na ten temat.
List do Rzymian 10:2-3
Bracia. (2) Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość dla Boga, ale gorliwość nierozsądną; (3) bo nie znając usprawiedliwienia, które pochodzi od Boga, a własne usiłując ustanowić, nie podporządkowali się usprawiedliwieniu Bożemu.
Dlaczego?
List do Rzymian 1:16,17
Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka, (17) bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę, jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
Sprawiedliwość Boga jest objawiona w Ewangelii.
Powtarzam, że Paweł w oczywisty i prosty sposób wyjaśnia jak dostąpić zbawienia. List do Rzymian 10:9 Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz.
PYTANIE:
Czym jest ewangelia?
Ewangelia znaczy „dobra nowina”. Ewangelia jest bardzo prosta. Ludzie jednak jej nie znając, nie wiedzą, że tylko w Jezusie jest zbawienie. Przyjmują zatem rózne fałszywe nauki, często wymyślone przez kościoły w celu trzymania ludzi pod kontrolą.
2 List do Koryntian 11:3-4
Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się Chrystusowi. Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Jezusa, którego myśmy nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie to z łatwością.
Uwierz i bądź zbawiony.
Ew. Jana 3:16
Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Czy rzymski strażnik w rozmowie z Pawłem usłyszał od niego o sakramentach czy o wierze?
Dz.Apost.16:31
A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.
Aby wejść do rodziny Bożej, musisz stać się Jego dzieckiem. Co zatem musisz uczynić – zapytasz?
Musisz przyjąć Jezusa, tylko poprzez wiare, do swego serca i życia.
Ew. Jana 1:12 Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi,
Dlaczego jest to tak sformułowane?
Dlatego, że poprzedni werset mówi:
Ew. Jan. 1:11
Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli.
A więc powtórzę:
Ew. Jana 1:12
Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego,…
Już wcześniej pisałem o nowym narodzeniu, ale pragne to powtórzyć w tym kontekście.
Jezus mówi, że każdy musi sie na nowo narodzić.
Ew. Jana 3:3 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.
Ew. Jana 3:7 Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić.
Zwróćmy tu uwagę na słowo „musicie”.
Pytanie brzmi:
Co się dzieje, gdy ktoś zaufa i uwierzy w Jezusa a właściwie Jezusowi?
Właśnie rodzi się na nowo.
Teraz zwróćmy uwagę na coś bardzo istotnego, mianowicie na to, że zbawienie jest przeżyciem zmieniającym życie człowieka. Nie można być zbawionym i życ po staremu.
2 List do Koryntian 5:17
Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe. „Jest”- nie znaczy „bedzie w przyszłości”, ale że już jest, że coś się już dokonało. Duch Święty zamieszkuje w tobie. Znając naturę Bożą wiem, że Bóg który stworzył wszechświat, Ten który jest ogniem pochłaniającym, nie może zamieszkać w kimś, nie czyniąc w nim żadnej różnicy.
Starotestamentowi Żydzi mieliby trudności ze zrozumieniem tego, że Ten który objawił się na Syjonie jako ogień gorejący, może mieszkać w człowieku.
List do Kolosan 1:27 Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały.
Czy zatem znaczy to, że sam Bóg mieszka w chrześcijaninach?
Tak: Słowo–chrześcijanin oznacza „Chrystus was”.
Jezus sam uczył uczniów, że Duch Święty ich wypełni.
Ew. Jana 14:16-17
A prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki – Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie.
Wyraźnie więc widzimy, że Boża definicja chrześcijanina jest inna niż uważa wielu ludzi.
Ludzka definicja: Chrześcijanin to ten, który wierzy w Jezusa.
Boża definicja: Chrześcijanin to ten, w którym mieszka Jezus.
Chrześcijanie są świątynia zamieszkaną przez Ducha Świętego.
I List do Koryntian 3:16
Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was?
2 Koryntian 13:5
Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście próby nie przeszli.
Przetestuj siebie, czy rzeczywiście Jezus Chrystus mieszka w tobie?
PYTANIE:
Jak zatem Duch Święty napełnia wierzącego, aby mógł on zostać chrześcijaninem?
Wyznanie Jezusa swoim Panem czyni w człowieku przemianę, ponieważ Jezus zaczyna panować nad jego życiem.
Kiedyś nie będąc prawdziwym chrześcijaninem a jedynie mysląc, że nim jestem (jak wielu katolików), nie miałem pojęcia, że jest dużo więcej poza tym czego byłem uczony. Wierzyłem w Jezusa, w Jego istnienie, ale nie byłem chrześcijaninem. Przecież Pismo mówi, że nawet Diabeł i demony wierzą w Niego. Ja, tak jak i one nie wierzyłem Jemu.
List Jakuba 2:19
Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą.
Nie miałem pojęcia o istnieniu prawdziwego chrześcijaństwa, w którym wierzący maja prawdziwą relację z Bogiem i z Jezusem.
Czy chcesz zostać chrześcijaninem?
Jeśli tak to:
-Czy wierzysz, że Jezus jest jedyną drogą?
-Czy wierzysz, że jesteś grzesznikiem?
-Czy wierzysz że Jezus umarł za twoje grzechy?
-Czy chcesz odwrócić się od grzechu?
-Czy chcesz zaufać tylko Jezusowi, nie potrzebując nic i nikogo poza Nim?
Co przeszkadza ci w oddaniu Mu twojego życia teraz? W tej chwili?
NIE CZEKAJ DO JUTRA, ponieważ Słowo Boże mówi:
List do Hebrajczyków 4:7
Przeto znowu wyznacza pewien dzień, dzisiaj, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie, jak to przedtem zostało powiedziane: Dziś jeśli jego głos usłyszycie, Nie zatwardzajcie serc waszych.
2 List do Koryntian 6:2
Oto teraz czas łaski, Oto teraz dzień zbawienia.
K A T E C H I Z M K O Ś C I O Ł A R Z Y M S K O – K A T O L I C K I E G O
Paragrafy użyte w powyższym nauczaniu.
57 Ten zarazem kosmiczny, społeczny i religijny porządek wielości narodów, ma na celu ograniczenie pychy upadłej ludzkości, która – jednomyślna w swej przewrotności – o własnych siłach chciała dojść do swojej jedności, budując wieżę Babel. Jednak z powodu grzechu politeizm oraz bałwochwalstwo narodu i jego przywódcy nieustannie zagrażają pogańską przewrotnością tej tymczasowej ekonomii.
169 Zbawienie pochodzi od samego Boga; ponieważ jednak życie wiary otrzymujemy za pośrednictwem Kościoła, on jest naszą Matką: „Wierzymy w Kościół jako Matkę naszych nowych narodzin, a nie w Kościół jako sprawcę naszego zbawienia”. Ponieważ Kościół jest naszą Matką, jest także nauczycielem naszej wiary.
183 Wiara jest konieczna do zbawienia. Potwierdza to sam Pan: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16,16).
776 Jako sakrament Kościół jest narzędziem Chrystusa. W Jego rękach jest „narzędziem Odkupienia wszystkich”, „powszechnym sakramentem zbawienia” , przez który Chrystus „ukazuje i zarazem realizuje tajemnicę miłości Boga do człowieka” . Kościół „jest widzialnym planem miłości Boga do człowieka”, planem, który pragnie, „aby cały rodzaj ludzki utworzył jeden Lud Boży, zrósł się w jedno Ciało Chrystusa i scalił się w budowie jednej świątyni Ducha Świętego”.
780 Kościół jest na tym świecie sakramentem zbawienia, znakiem i narzędziem jedności Boga i ludzi.
816 „To jest ten jedyny Kościół Chrystusowy… który Zbawiciel nasz po zmartwychwstaniu swoim powierzył do pasienia Piotrowi, zlecając jemu i pozostałym Apostołom, aby go krzewili i nim kierowali… Kościół ten, ustanowiony i zorganizowany na tym świecie jako społeczność, trwa w Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz biskupów pozostających z nim we wspólnocie (communio)”.
830 Słowo „powszechny” („katolicki”) oznacza „uniwersalny”, czyli „cały” lub „zupełny”. Kościół jest powszechny w podwójnym znaczeniu: Kościół jest powszechny, ponieważ jest w nim obecny Chrystus. „Tam gdzie jest Jezus Chrystus, tam jest Kościół powszechny”. Istnieje w nim pełnia Ciała Chrystusa zjednoczona z Głową, w wyniku czego Kościół otrzymuje od Niego „pełnię środków zbawienia”, której On chciał mu udzielić: poprawne i pełne wyznanie wiary, integralne życie sakramentalne, posługa święceń w sukcesji apostolskiej. W tym podstawowym znaczeniu Kościół był już powszechny w dniu Pięćdziesiątnicy i taki będzie aż do dnia Paruzji.
841 Relacje Kościoła z muzułmanami. „Zamysł zbawienia obejmuje również tych, którzy uznają Stworzyciela, wśród nich zaś w pierwszym rzędzie muzułmanów; oni bowiem wyznając, iż zachowują wiarę Abrahama, czczą wraz z nami Boga jedynego i miłosiernego, który sądzić będzie ludzi w dzień ostateczny”.
846 Jak należy rozumieć to stwierdzenie często powtarzane przez Ojców Kościoła? Sformułowane w sposób pozytywny oznacza, że całe zbawienie pochodzi jedynie od Chrystusa-Głowy przez Kościół, który jest Jego Ciałem: Sobór święty… opierając się na Piśmie świętym i Tradycji, uczy, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia. Chrystus bowiem jest jedynym Pośrednikiem i drogą zbawienia, On, co staje się dla nas obecny w Ciele swoim, którym jest Kościół; On to właśnie podkreślając wyraźnie konieczność wiary i chrztu, potwierdził równocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie dostają się przez chrzest jak przez bramę. Nie mogliby więc zostać zbawieni ludzie, którzy wiedząc, że Kościół założony został przez Boga za pośrednictwem Chrystusa jako konieczny, mimo to nie chcieliby bądź przystąpić do niego, bądź też w nim wytrwać.
969 „To macierzyństwo Maryi w ekonomii łaski trwa nieustannie, poczynając od aktu zgody, którą przy Zwiastowaniu wiernie wyraziła i którą zachowała bez wahania pod krzyżem, aż do wiekuistego dopełnienia się zbawienia wszystkich wybranych. Albowiem wzięta do nieba, nie zaprzestała tego zbawczego zadania, lecz poprzez wielorakie swoje wstawiennictwo ustawicznie zjednuje nam dary zbawienia wiecznego… Dlatego to do Błogosławionej Dziewicy stosuje się w Kościele tytuły: Orędowniczki, Wspomożycielki, Pomocnicy, Pośredniczki”.
980 Ochrzczony może być pojednany z Bogiem i Kościołem przez sakrament pokuty: Ojcowie Kościoła słusznie nazywali pokutę „mozolnym chrztem”. Sakrament pokuty jest konieczny do zbawienia dla tych, którzy upadli po chrzcie, jak chrzest jest konieczny dla tych, którzy nie zostali jeszcze odrodzeni.
1023 Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem oraz są doskonale oczyszczeni, żyją na zawsze z Chrystusem. Są na zawsze podobni do Boga, ponieważ widzą Go „takim, jakim jest” (1 J 3, 2), twarzą w twarz.
1030 Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba.
1033 Nie możemy być zjednoczeni z Bogiem, jeśli nie wybieramy w sposób dobrowolny Jego miłości. Nie możemy jednak kochać Boga, jeśli grzeszymy ciężko przeciw Niemu, przeciw naszemu bliźniemu lub przeciw nam samym: „Kto… nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego” (1 J 3, 14 c-15). Nasz Pan ostrzega nas, że zostaniemy od Niego oddzieleni, jeśli nie wyjdziemy naprzeciw ważnym potrzebom ubogich i maluczkich, którzy są Jego braćmi. Umrzeć w grzechu śmiertelnym, nie żałując za niego i nie przyjmując miłosiernej miłości Boga, oznacza pozostać z wolnego wyboru na zawsze oddzielonym od Niego. Ten stan ostatecznego samowykluczenia z jedności z Bogiem i świętymi określa się słowem „piekło”.
1127 Sakramenty godnie celebrowane w wierze udzielają łaski, którą oznaczają. Są one skuteczne, ponieważ działa w nich sam Chrystus: to On chrzci, to On działa w sakramentach, aby udzielać łaski, jaką oznacza sakrament. Ojciec zawsze wysłuchuje modlitwy Kościoła swego Syna, który to Kościół w epiklezie każdego sakramentu wyraża swoją wiarę w moc Ducha Świętego. Jak ogień przemienia w siebie wszystko, czego dotknie, tak Duch Święty przekształca w życie Boże to, co jest poddane Jego mocy.
1129 Kościół naucza, że dla wierzących sakramenty Nowego Przymierza są konieczne do zbawienia . „Łaska sakramentalna” jest łaską Ducha Świętego, udzieloną przez Chrystusa i właściwą każdemu sakramentowi. Duch uzdrawia i przemienia tych, którzy przyjmują sakrament, upodabniając ich do Syna Bożego. Owocem życia sakramentalnego jest to, że Duch przybrania za synów przebóstwia wiernych, w żywy sposób jednocząc ich z jedynym Synem, Zbawicielem.
1212 Sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystia są fundamentami całego życia chrześcijańskiego. „Uczestnictwo w Boskiej naturze, które ludzie otrzymują w darze przez łaskę Chrystusa, objawia pewną analogię do powstania, rozwoju i wzrostu życia naturalnego. Wierni odrodzeni przez chrzest, zostają umocnieni przez sakrament bierzmowania, a w Eucharystii otrzymują pokarm życia wiecznego. W ten sposób przez sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego w coraz większym stopniu osiągają skarby życia Bożego i postępują w doskonałej miłości”.
1250 Dzieci, rodząc się z upadłą i skażoną grzechem pierworodnym naturą, również potrzebują nowego narodzenia w chrzcie, aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych, do którego są powołani wszyscy ludzie. Czysta darmowość łaski zbawienia jest szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci. Gdyby Kościół i rodzice nie dopuszczali dziecka do chrztu zaraz po urodzeniu, pozbawialiby je bezcennej łaski stania się dzieckiem Bożym.
1256 Zwyczajnym szafarzem chrztu jest biskup i prezbiter, a w Kościele łacińskim także diakon. W razie konieczności może ochrzcić każda osoba nawet nieochrzczona, mająca wymaganą intencję, używając trynitarnej formuły chrzcielnej. Wymagana intencja polega na tym, aby chcieć uczynić to, co czyni Kościół, gdy chrzci. Kościół widzi uzasadnienie tej możliwości w powszechnej woli zbawczej Boga oraz konieczności chrztu do zbawienia.
1257 Sam Pan potwierdza, że chrzest jest konieczny do zbawienia. Dlatego też polecił On swoim uczniom głosić Ewangelię i chrzcić wszystkie narody. Chrzest jest konieczny do zbawienia dla tych, którym była głoszona Ewangelia i którzy mieli możliwość proszenia o ten sakrament. Kościół nie zna oprócz chrztu innego środka, by zapewnić wejście do szczęścia wiecznego. Stara się więc nie zaniedbywać otrzymanego od Pana nakazu, by „odradzać z wody i z Ducha Świętego” wszystkich, którzy mogą być ochrzczeni. Bóg związał zbawienie z sakramentem chrztu, ale sam nie jest związany swoimi sakramentami.
1263 Chrzest odpuszcza wszystkie grzechy, grzech pierworodny i wszystkie grzechy osobiste, a także wszelkie kary za grzech. W tych, którzy zostali odrodzeni, nie pozostaje więc nic, co mogłoby przeszkodzić im w wejściu do Królestwa Bożego, ani grzech Adama, ani grzech osobisty, ani skutki grzechu, wśród których najcięższym jest oddzielenie od Boga.
1267 Chrzest czyni nas członkami Ciała Chrystusa: „Jesteście nawzajem dla siebie członkami” (Ef 4, 25). Chrzest włącza w Kościół. Ze źródeł chrzcielnych rodzi się jedyny Lud Boży Nowego Przymierza, który przekracza wszystkie naturalne lub ludzkie granice narodów, kultur, ras i płci: „Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało” (1 Kor 12,13).
1268 Ochrzczeni stali się „żywymi kamieniami”, „budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo” (1 P 2, 5). Przez chrzest uczestniczą oni w kapłaństwie Chrystusa, w Jego misji prorockiej i królewskiej; są plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym”, aby ogłaszać „dzieła potęgi Tego, który (ich) wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła” (1 P 2, 9). Chrzest daje udział w kapłaństwie wspólnym wiernych.
1269 Stając się członkiem Kościoła, ochrzczony „nie należy już do samego siebie” (1 Kor 6,19), ale do Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał. Od tej chwili jest powołany, by poddał się innym i służył im we wspólnocie Kościoła, by był „posłuszny i uległy” (Hbr 13,17) przełożonym w Kościele, by ich uznawał z szacunkiem i miłością. Z chrztu wynikają odpowiedzialność i obowiązki. Ochrzczony posiada równocześnie prawa w Kościele; ma prawo do przyjmowania sakramentów, do karmienia się słowem Bożym i korzystania z innych pomocy duchowych Kościoła.
1270 Ochrzczeni, „odrodzeni (przez chrzest) jako synowie Boży, zobowiązani są do wyznawania przed ludźmi wiary, którą otrzymali od Boga za pośrednictwem Kościoła” i uczestniczenia w apostolskiej i misyjnej działalności Ludu Bożego.
1271 Chrzest stanowi podstawę wspólnoty między wszystkimi chrześcijanami, również z tymi, którzy nie są jeszcze w pełnej komunii z Kościołem katolickim. „Ci przecież, co wierzą w Chrystusa i otrzymali ważnie chrzest, pozostają w jakiejś, choć niedoskonałej wspólnocie ze społecznością Kościoła katolickiego… usprawiedliwieni z wiary przez chrzest należą do Ciała Chrystusa, dlatego też zdobi ich należne im imię chrześcijańskie, a synowie Kościoła katolickiego słusznie ich uważają za braci w Panu” . „Chrzest stanowi sakramentalny węzeł jedności, trwający między wszystkimi przezeń odrodzonymi”.
1272 Ochrzczony, wszczepiony w Chrystusa przez chrzest, upodabnia się do Niego. Chrzest opieczętowuje chrześcijanina niezatartym duchowym znamieniem (charakterem) jego przynależności do Chrystusa. Znamienia tego nie wymazuje żaden grzech, chociaż z powodu grzechu chrzest może nie przynosić owoców zbawienia. Sakramentu chrztu udziela się jeden raz; nie może on być powtórzony.
1277 Chrzest jest narodzeniem do nowego życia w Chrystusie. Zgodnie z wolą Pana jest on konieczny do zbawienia, tak jak Kościół, do którego chrzest wprowadza.
1392 Komunia święta w przedziwny sposób dokonuje w naszym życiu duchowym tego, czego pokarm materialny w życiu cielesnym. Przyjmowanie w Komunii Ciała Chrystusa Zmartwychwstałego, „ożywionego i ożywiającego Duchem Świętym”, podtrzymuje, pogłębia i odnawia życie łaski otrzymane na chrzcie. Wzrost życia chrześcijańskiego potrzebuje pokarmu Komunii eucharystycznej, Chleba naszej pielgrzymki, aż do chwili śmierci, gdy zostanie nam udzielony jako Wiatyk.
1446 Chrystus ustanowił sakrament pokuty dla wszystkich grzeszników w Kościele, a przede wszystkim dla tych, którzy po chrzcie popełnili grzech ciężki i w ten sposób utracili łaskę chrztu oraz zadali ranę komunii kościelnej. Sakrament pokuty daje im nową możliwość nawrócenia się i odzyskania łaski usprawiedliwienia. Ojcowie Kościoła przedstawiają ten sakrament jako „drugą deskę (ratunku) po rozbiciu, jakim jest utrata łaski”.
1815 Dar wiary trwa w tym, kto nie zgrzeszył przeciw niej . Jednak „bez uczynków” wiara „jest martwa” (Jk 2, 26); wiara, pozbawiona nadziei i miłości, nie jednoczy wiernego w sposób pełny z Chrystusem i nie czyni go żywym członkiem Jego Ciała.
1816 Uczeń Chrystusa powinien nie tylko zachowywać wiarę i żyć nią, ale także wyznawać ją, odważnie świadczyć o niej i szerzyć ją: „Wszyscy… winni być gotowi wyznawać Chrystusa wobec ludzi i iść za Nim drogą krzyża wśród prześladowań, których Kościołowi nigdy nie brakuje”. Służba i świadectwo wiary są nieodzowne do zbawienia: „Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie” (Mt 10, 32-33).
1821 Możemy więc mieć nadzieję na chwałę nieba, obiecaną przez Boga tym, którzy Go miłują i czynią Jego wolę. We wszelkich okolicznościach każdy powinien mieć nadzieję, że z łaską Bożą „wytrwa do końca” i otrzyma radość nieba jako nagrodę wieczną Boga za dobre uczynki spełnione z pomocą łaski Chrystusa. W nadziei Kościół modli się, by „wszyscy ludzie zostali zbawieni” (1 Tm 2, 4). Dąży do zjednoczenia w chwale nieba z Chrystusem, swoim Oblubieńcem.
1855 Grzech śmiertelny niszczy miłość w sercu człowieka wskutek poważnego wykroczenia przeciw prawu Bożemu; podsuwając człowiekowi dobra niższe, odwraca go od Boga, który jest jego celem ostatecznym i szczęściem. Grzech powszedni pozwala trwać miłości, chociaż ją obraża i rani.
1861 Grzech śmiertelny jest – podobnie jak miłość – radykalną możliwością wolności ludzkiej. Pociąga on za sobą utratę miłości i pozbawienie łaski uświęcającej, to znaczy stanu łaski. Jeśli nie zostanie wynagrodzony przez żal i Boże przebaczenie, powoduje wykluczenie z Królestwa Chrystusa i wieczną śmierć w piekle; nasza wolność ma bowiem moc dokonywania wyborów nieodwracalnych, na zawsze. Chociaż możemy sądzić, że jakiś czyn jest w sobie ciężką winą, powinniśmy sąd nad osobami powierzyć sprawiedliwości i miłosierdziu Bożemu.
1874 Wybrać w sposób dobrowolny – to znaczy wiedząc o tym i chcąc tego coś, co jest w poważnej sprzeczności z prawem Bożym i celem ostatecznym człowieka, oznacza popełnić grzech śmiertelny. Niszczy on w nas miłość, bez której jest niemożliwe szczęście wieczne. Przy braku skruchy powoduje on śmierć wieczną.
1996 Nasze usprawiedliwienie pochodzi z łaski Bożej. Łaska jest przychylnością, darmową pomocą Boga, byśmy odpowiedzieli na Jego wezwanie: stali się dziećmi Bożymi, przybranymi synami, uczestnikami natury Bożej i życia wiecznego.
1999 Łaska Chrystusa jest darem darmo danym, przez który Bóg obdarza nas swoim życiem wlanym przez Ducha Świętego do naszej duszy, by ją uleczyć z grzechu i uświęcić. Jest to łaska uświęcająca lub przebóstwiająca, otrzymana na chrzcie. Jest ona w nas źródłem dzieła uświęcenia Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa (2 Kor 5, 17-18).
2005 Łaska, należąc do porządku nadprzyrodzonego, wymyka się naszemu doświadczeniu i może być poznana jedynie przez wiarę. Tak więc nie możemy opierać się na naszych odczuciach czy naszych uczynkach, by na ich podstawie wnioskować, że jesteśmy usprawiedliwieni i zbawieni. Jednak, zgodnie ze słowami Chrystusa: „Poznacie ich po ich owocach” (Mt 7, 20), rozważanie dobrodziejstw Boga w naszym życiu i w życiu świętych daje nam pewność, że łaska działa w nas i pobudza nas do coraz większej wiary oraz do postawy ufnego ubóstwa
2010 Ponieważ w porządku łaski inicjatywa należy do Boga, dlatego nikt nie może wysłużyć sobie pierwszej łaski, która znajduje się u początku nawrócenia, przebaczenia i usprawiedliwienia. Poruszeni przez Ducha Świętego i miłość możemy później wysłużyć sobie i innym łaski potrzebne zarówno do naszego uświęcenia, wzrostu łaski i miłości, jak i do otrzymania życia wiecznego. Same tylko dobra doczesne, jak zdrowie, przyjaźń, mogą zostać wysłużone zgodnie z mądrością Bożą. Te łaski i dobra są przedmiotem modlitwy chrześcijańskiej. Modlitwa wyraża naszą potrzebę łaski dla czynów zasługujących.
2016 Dzieci naszej matki, Kościoła świętego, słusznie mają nadzieję na łaskę ostatecznego wytrwania i na nagrodę Boga – ich Ojca za dobre uczynki wypełnione dzięki Jego łasce w jedności z Jezusem. Wierzący, zachowując tę samą zasadę życia, uczestniczą w „błogosławionej nadziei” z tymi, których miłosierdzie Boże gromadzi w „Mieście Świętym – Jeruzalem Nowym… zstępującym z nieba od Boga, przystrojonym jak oblubienica… dla swego męża” (Ap 21, 2).
2027 Nikt nie może wysłużyć sobie pierwszej łaski, która znajduje się u początku nawrócenia. Poruszeni przez Ducha Świętego, możemy wysłużyć sobie i innym wszystkie łaski potrzebne do osiągnięcia życia wiecznego, jak również koniecznych dóbr doczesnych.
2068 Sobór Trydencki naucza, że dziesięć przykazań obowiązuje chrześcijan i że człowiek usprawiedliwiony jest w dalszym ciągu zobowiązany do ich zachowywania. Potwierdza to Sobór Watykański II: „Biskupi, jako następcy Apostołów, otrzymują od Pana… misję nauczania wszystkich narodów i głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu, aby wszyscy ludzie przez wiarę, chrzest i wypełnianie przykazań dostąpili zbawienia”. Owocem życia sakramentalnego jest to, że Duch przybrania za synów przebóstwia wiernych, w żywy sposób jednocząc ich z jedynym Synem, Zbawicielem.
Dalsza część już wkrótce.