Podstawowe informacje dotyczące grzechu

1. Czym jest grzech i co jest grzechem?
Według hebrajskiego i greckiego tekstu Biblii grzech dosłownie oznacza „chybienie wyznaczonego przez Boga celu, do którego ma zmierzać całe Jego stworzenie”. Grzech jest więc złamaniem Bożego prawa, a w swej istocie jest skierowany przeciwko Bogu. Pismo Święte wskazuje również, że wszystko, co nie osiąga poziomu Bożej doskonałości, kwalifikuje się jako grzech. Dla przykładu:
• chybienie celu (Rzymian 5:13-14),
• zboczenie z Bożej drogi (Mateusza 7:13-14),
• przestępstwo wobec prawa (1 Jana 3:4),
• bunt przeciwko Bogu (Ezechiela 2:3),
• wszelka nieprawość (1 Jana 5:17),
• moralna nieczystość (2 Samuela 12:9-13),
• postępowanie wbrew przekonaniu (Rzymian 14:23),
• nieczynienie dobra (Jakuba 4:17),
• złe myśli (Mateusza 5:28),
• złe czyny (Jana 3:19-20).

Dziś bardzo często mówi się, że grzech może zostać popełniony w wyniku pomyłki, błędu lub nieświadomości. Niestety to nie pozbawia człowieka odpowiedzialności, musi on ponieść konsekwencje swojego czynu, ponieważ odrzucił Boga i Jego plan zbawienia: „[…] albowiem zapłatą za grzech jest śmierć […]” (Rzymian 6:23).

2. Jakie było źródło powstania grzechu?
Wierzę, że Bóg nie jest autorem grzechu. Z Pisma Świętego dowiadujemy się, że powstał on wśród istot anielskich, w sercu szatana, który w swej pysze chciał dorównać Bogu (zapraszam na krótki film na ten temat: kliknij tutaj).

Izajasza 14:12-14
„[…] o, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów! (13) A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. (14) Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym”.

3. W jaki sposób grzech dostał się na świat?
Z Biblii dowiadujemy się, że stało się tak w wyniku nieposłuszeństwa i chęci niezależności pierwszych ludzi. Ich czyn wprowadził na świat grzech, co spowodowało pojawienie się śmierci, płaczu, cierpienia i potępienia (1 Mojżeszowa 3). Cała ludzkość znalazła się pod wpływem grzechu w wyniku podstępu szatana, zwiedzenia pierwszych ludzi i ich nieposłuszeństwa.

Rzymian 5:12
„[…] przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli […]”.

4. Czy jest to niesprawiedliwe?
Wielu ludzi uważa, że to niesprawiedliwe, by z powodu nieposłuszeństwa jednego człowieka cały świat został przez Boga potępiony (Izajasza 45:5-13). Jednak prawdziwy chrześcijanin wiernie stoi przy nauce Słowa Bożego, przyjmując to (również plan ratunku oferowany przez Boga) jako jeden z fundamentów swojej wiary. Uznaje on wyższość i nieomylność Bożych objawień, w pełni zdając się na Jego łaskę, mądrość i miłosierdzie (Rzymian 9:14-16) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj.

Rzymian 11:32-36
„[…] albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować. (33) O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki Jego i niewyśledzone drogi Jego! (34) Bo któż poznał myśl Pana? Albo któż był doradcą Jego? (35) Albo któż wpierw dał Mu coś, aby za to otrzymać odpłatę? (36) Albowiem z Niego i przez Niego i ku Niemu jest wszystko; Jemu niech będzie chwała na wieki. Amen”.

5. Jakie są konsekwencje i skutki grzechu?
Grzech zakłócił normalne funkcjonowanie stworzonego przez Boga świata oraz zasiał ziarno degeneracji w naszej naturze, umyśle i duchu (1 Mojżeszowa 3:1-19 / Hebrajczyków 6:8), pozbawiając nas społeczności z Bogiem (więzi, relacji, duchowego związku). Doprowadził również do zakłócenia porządku całej natury – spowodował kataklizmy i inne wynaturzenia, błędy genetyczne, kalectwa, różnego rodzaju zniewolenia i nałogi u ludzi (alkoholizm, narkomanię, hazard, niemoralne życie i inne – więcej na ten temat możesz dowiedzieć się, klikając tutaj).

Rzymian 8:20-21
„[…] gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, (21) że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych”.

Według Biblii konsekwencją grzechu dla ludzi umierających bez przebaczenia (jak możesz uzyskać to przebaczenie, dowiesz się, klikając tutaj) jest druga śmierć (Rzymian 1:32 i 6:23 / Objawienie Jana 21:8), wieczne oddzielenie od Boga w jeziorze ognistym – piekle (Objawienie Jana 20:11-15).

6. Dlaczego grzeszymy?
Grzeszymy, ponieważ grzech wypływa z naszej grzesznej natury, co ma decydujący wpływ na nasze pragnienia i uczynki, przeciwne Bożym zamiarom i celom. Dlatego człowiek żyje dla przyjemności grzesznego ciała i zaspokaja jego potrzeby [życie według ciała (Rzymian 7:5 / Galacjan 5:16-26 / 1 Piotra 2:11)]. Często przyjemności te są krótkotrwałe i pociągają za sobą bolesne konsekwencje.

Galacjan 6:7-8
„[…] nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie. (8) Bo kto sieje dla ciała swego, z ciała żąć będzie skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha żąć będzie żywot wieczny”.

7. Co to znaczy, że człowiek ma grzeszną naturę?
Znaczy to, że każdy człowiek (bez względu na to, jakie będzie jego pochodzenie, narodowość, pozycja społeczna, wyznanie religijne) rodzi się jako istota grzeszna, dziedzicząc (otrzymując w spadku) grzeszną naturę (Rzymian 5:12 / Rzymian 11:32), która w różnym stopniu wypełnia go zawiścią, zazdrością, chciwością, egoizmem, samowolą (1 Piotra 2: 1-8) oraz kieruje ku postępowaniu niszczącemu przyjaźń i więź z Bogiem. Z tego powodu Pismo Święte mówi, że wszyscy są pozbawionymi chwały Bożej grzesznikami, mają grzeszną naturę, są oddzieleni od Boga, potępieni i potrzebują Zbawiciela:

Rzymian 3:21-23
„[…] ale teraz niezależnie od zakonu objawiona została sprawiedliwość Boża, o której świadczą zakon i prorocy, (22) i to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, (23) gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej […]”.

Na podstawie Pisma Świętego możemy więc stwierdzić, że:
• grzeszna natura oznacza, że mamy grzech wrodzony (Rzymian 5:12.18),
• wszyscy ludzie są grzesznikami (Rzymian 3:21-23),
• posiadamy grzechy własne: w myślach (Marka 7:21-23), mowie (Mateusza 5:18 / Jakuba 3:2-8) i uczynkach (Galacjan 5:19-21).

8. Czy człowiek jest w stanie nie grzeszyć?
Człowiek nie jest w stanie nie grzeszyć. Jest to związane z wpływem grzesznej natury i zerwanym związkiem z Bogiem (1 Mojżeszowa 3:1-24): „[…] jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma” (1 Jana 1:8).

9. Jakie jest wyjście, skoro wszystko jest grzechem, człowiek nie jest w stanie się mu przeciwstawić, a zapłatą za grzech jest śmierć?

Bóg nie mógł w żaden inny sposób wybawić człowieka od następstw jego upadku, jak tylko poprzez całkowite zaspokojenie i zadośćuczynienie swojej świętej sprawiedliwości. W tym celu przeznaczył swego Syna Jezusa Chrystusa na ofiarę przebłagalną, gładzącą grzech ludzkości (Izajasza 53). Ta doskonała i pełna ofiara (Hebrajczyków 10: 1-18) stanowi jedyny powód, dla którego nasze grzechy mogą być odpuszczone i możemy dostąpić zbawienia – jeśli tego nie rozumiesz, kliknij tutaj.

Hebrajczyków 10:9-18
„[…] potem powiada: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją. Znosi więc pierwsze, aby ustanowić drugie; (10) mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. (11) A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; (12) lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, (13) oczekując teraz, aż nieprzyjaciele Jego położeni będą jako podnóżek stóp Jego. (14) Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni. (15) Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem: (16) Takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je, (17) dodaje: A grzechów ich i ich nieprawości nie wspomnę więcej. (18) Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie ma już ofiary za grzech”.

Dla grzesznika, który żyje w epoce łaski, jedynym ratunkiem jest więc osobiste przyjęcie Ewangelii zbawienia w Jezusie Chrystusie: „[…] a potem, gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei, głosząc ewangelię Bożą (15) i mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Marka 1:14-15) – jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej na temat Ewangelii i tego, w jaki sposób możesz ją przyjąć, kliknij tutaj.

10. W jaki praktyczny sposób człowiek korzysta z ofiary Jezusa Chrystusa?
Dzieje się to, gdy przejęty swym beznadziejnym stanem grzesznik odpowie na Boże wezwanie. Będąc duchowo oświecony (przez Ducha Świętego), zostaje przekonany o swoim grzechu i poruszony jego grozą, świadomością Bożej sprawiedliwości i perspektywą nadchodzącego sądu. To sprawia, że czyni pokutę (przyznaje się do winy) i podejmuje decyzję zerwania z grzechem [następuje wówczas upamiętanie i nawrócenie (Dzieje Apostolskie 2:37-38 / Marka 1:15) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj]. Nawracając się, człowiek ten porzuca to, co grzeszne, ucieka się do Jezusa, wierzy Ewangelii, szukając w ten sposób ratunku. Wyrzekając się siebie, zdaje się całkowicie na Boga, przyjmując ofiarę Jezusa jako zapłatę za swoje grzechy. Wówczas zobligowany swoim Słowem Bóg odpowiada na uznanie przez tego człowieka Jezusowego zbawczego panowania i zbawia go, stwarzając na nowo [duchowo (Jana 3:1-7 / Tytusa 3:3-7)]. Zmienia jego życiowe wartości (pragnienia, dążenia, cele), usprawiedliwia, adoptując do Bożej rodziny. Dzięki takim działaniom człowiek zostaje duchowo odrodzony (co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj), otrzymuje „serce mięsiste”, odnowioną wolę i pragnienie podejmowania trwałych decyzji związanych z wiarą, walką z grzechem i poddaniem się w posłuszeństwo Jezusowi. Wszystko to jest darem Bożej łaski, który za sprawą Ducha Świętego jest udziałem człowieka (Dzieje Apostolskie 2:37-39).

Efezjan 2:8-10
„[…] albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; (9) nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. (10) Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili”.

Tytusa 3:3-7
„[…] bo i my byliśmy niegdyś nierozumni, niesforni, błądzący, poddani pożądliwości i rozmaitym rozkoszom, żyjący w złości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący siebie nawzajem. (4) Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, (5) zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego, (6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, (7) abyśmy, usprawiedliwieni łaską Jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca”.

Na tym Bożym czynie opiera się pewność (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj), trwałość i nieodwracalność naszego zbawienia (więcej na ten temat tutaj).

11. Dlaczego poznanie Boga jest tak ważne dla odpuszczenia grzechów i zbawienia?

Ponieważ człowiek, który nie zna Boga:
• jest duchowo martwy (Jana 3:1-8 / Rzymian 8:5-9 / 1 Koryntian 2:11-14);
• żyje dla ciała (nie dla Ducha), zaspokajając jego potrzeby [(Galacjan 6:7-8 / Rzymian 8:3-17) co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj];
• ma fundament swojego życia w świecie i jego systemie wartości (1 Jana 2:15-17);
• słucha się własnego serca (Jeremiasza 17:7-10 / Przypowieści Salomona 28:25-26);
• żyje według świeckich wartości lub innych zasad niezgodnych z Bożą wolą [różnych religii, tradycji, własnego sposobu na życie itp. (Marka 7:6-9 / Galacjan 1:6-12)];
• ma priorytety odzwierciedlające jego egoizm (Galacjan 6:7-8);
• ma myśli i motywacje związane z grzeszną naturą, odbiegające od Bożych zamysłów Ducha (Galacjan 5:13-21).

1 Koryntian 2:11-16
„[…] bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (12) A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. (13) Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. (14) Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. (15) Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. (16) Bo któż poznał myśl Pana? Któż może Go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej”.

Człowiek, który chce uzyskać odpuszczenie grzechów, a następnie życie wieczne, musi (jeszcze przed śmiercią) narodzić się na nowo [duchowo (Tytusa 3:3-7) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj].

Jana 3:1-8
„A był człowiek z faryzeuszów imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. (2) Ten przyszedł do Jezusa w nocy i rzekł Mu: Mistrzu! Wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel; nikt bowiem takich cudów czynić by nie mógł, jakie Ty czynisz, jeśliby Bóg z nim nie był. (3) Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. (4) Rzekł Mu Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się? (5) Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. (6) Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. (7) Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. (8) Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha”.

Bez Ducha Świętego (Rzymian 8:9), duchowego odrodzenia (Tytusa 3:3-6) i nowego życia w Jezusie Chrystusie (Rzymian 8:1-2 / Jana 15:1-7) nie ma usprawiedliwienia i odpuszczenia grzechów – a bez nich zbawienie jest nieosiągalne (Rzymian 8:1-17).

Rzymian 8:6-11
„[…] albowiem zamysł ciała to śmierć, a zamysł Ducha to życie i pokój. (7) Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. (8) Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. (9) Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. (10) Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. (11) A jeśli Duch Tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was”.

12. Czym jest życie według ciała i według Ducha?

Rzymian 8:12-14
„[…] tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała. (13) Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie. (14) Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi”.

a. Żyjemy według ciała wówczas, kiedy przodujące role w naszym życiu odgrywają nasze myśli, pragnienia i uczynki, które wypływają z grzesznej natury (cielesnych, fizycznych potrzeb człowieka). Jest to pewnego rodzaju moc, która włada człowiekiem i sprawia, że ulega on grzechowi (Jana 8:31-36), zostając zaprzedany w jego niewolę – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj. Grzech ostatecznie zwycięża, a życie człowieka jest poddane jego panowaniu – więcej na ten temat możesz przeczytać, klikając tutaj.

Efezjan 2:1-3
„I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, (2) w których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych. (3) Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni […]”.

Życie takie prowadzi do: wszeteczeństwa, nieczystości, rozpusty, bałwochwalstwa, czarów, wrogości, sporów, zazdrości, gniewu, knowania, waśni, odszczepieństwa, zabójstw, pijaństwa, obżarstwa i podobnych temu uczynków. Apostoł Paweł zapowiadał, że ludzie, którzy te rzeczy czynią, z pewnością Królestwa Bożego nie odziedziczą (Galacjan 5:21 / Efezjan 5:5).

Rzymian 7:5
„[…] albowiem gdy byliśmy w ciele, grzeszne namiętności rozbudzone przez zakon były czynne w członkach naszych, aby rodzić owoce śmierci […]”.

b. Życie według Ducha to życie podporządkowane Bogu. To kierująca i aktywizująca moc Ducha Świętego, działająca w sercach ludzi wierzących, którzy zaufali Jezusowi, powierzając Mu swoje życie. Boża moc [uwalniająca od grzechu (Tytusa 3:3-7) i uzdalniająca do życia według Ducha (2 Koryntian 3:4-6)] zaczyna w nich działać, kiedy [na gruncie wiary (Hebrajczyków 11:1-40)] postanawiają okazywać posłuszeństwo Duchowi Świętemu (Rzymian 8:12-14).

Rzymian 8:5-6
„[…] bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. (6) Albowiem zamysł ciała to śmierć, a zamysł Ducha to życie i pokój”.

Żyjąc według Ducha, przebywamy w społeczności z Bogiem, co prowadzi do oddzielenia od grzechu i niesprawiedliwości (1 Jana 1:4-7), a następnie do uświęcania [(Hebrajczyków 12:14-17) czym jest uświęcanie, dowiesz się, klikając tutaj]. Dlatego Apostoł Paweł w swoim liście do Kolosan 3:5-17 pisze: „[…] umartwiajcie tedy to, co w waszych członkach jest ziemskiego: wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem, (6) z powodu których przychodzi gniew Boży. (7) Niegdyś i wy postępowaliście podobnie, kiedy im się oddawaliście; (8) ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych; (9) nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, (10) a przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył. (11) W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich. (12) Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość, (13) znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy. (14) A ponad to wszystko przyobleczcie się w miłość, która jest spójnią doskonałości. (15) A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też powołani jesteście w jednym ciele; a bądźcie wdzięczni. (16) Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych; (17) i wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu”.

13. W jaki sposób jesteśmy w stanie żyć według duchowych, Bożych wartości?
Nowe narodzenie, nowe życie (duchowe życie) oraz moc Ducha Świętego pozwalają człowiekowi żyć według tych wartości. Kiedy doświadczamy miłości i mocy zmartwychwstałego Jezusa, Bóg staje się Panem naszego życia. W wyniku zmiany serca (Ezechiela 36:26-27) i sposobu myślenia (Hebrajczyków 10:15-16) duchowo odrodzony człowiek pragnie być posłuszny Bogu i z całego serca wypełniać Jego postanowienia. Wówczas głównym celem tej osoby staje się naśladowanie ideału zmartwychwstałego Jezusa (naśladowanie – upodabnianie do Niego). Dzięki społeczności z żywym Bogiem (zobacz, jak to wygląda w praktyce, klikając tutaj), pomocy i prowadzeniu Ducha Świętego człowiek jest w stanie żyć według duchowych, Bożych wartości (choć nie bez pomyłek).

Filipian 1:6
„[…] mając tę pewność, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa”.

14. Czy w Bożych oczach wszystkie grzechy są jednakowe?
Niektóre choroby są gorsze od innych, a pewne trucizny bardziej zabójcze niż inne – podobnie przedstawia się sprawa z grzechami. Oto biblijne dowody:

Jeremiasza 16:12a
„[…] a wy jeszcze gorzej postępowaliście niż wasi ojcowie […]”.

1 Jana 5:16-17
„[…] jeżeli ktoś widzi, że brat jego popełnia grzech, lecz nie śmiertelny, niech się modli, a Bóg da mu żywot, to jest tym, którzy nie popełniają grzechu śmiertelnego. Wszak jest grzech śmiertelny; nie o takim mówię, żeby się modlić. (17) Wszelka nieprawość jest grzechem; lecz nie każdy grzech jest śmiertelny”.

Dzieje Apostolskie 5:1-5
„A pewien mąż, imieniem Ananiasz, ze swoją żoną Safirą, sprzedał posiadłość (2) i za wiedzą żony zachował dla siebie część pieniędzy, a resztę przyniósł i złożył u stóp apostołów. (3) I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę? (4) Czyż póki ją miałeś, nie była twoją, a gdy została sprzedana, czy nie mogłeś rozporządzać pieniędzmi do woli? Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuścił do serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu. (5) Ananiasz zaś, słysząc te słowa, upadł i wyzionął ducha. I wielki strach ogarnął wszystkich, którzy to słyszeli”.

Marka 3:28-29
„[…] zaprawdę powiadam wam: Wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, nawet bluźnierstwa, ilekroć by je wypowiedzieli. (29) Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki, ale będzie winien grzechu wiekuistego”.

Jana 19:11
„[…] większy grzech ma ten, który mnie tobie wydał”.

1 Koryntian 6:18
„[…] uciekajcie przed wszeteczeństwem. Wszelki grzech, jakiego człowiek się dopuszcza, jest poza ciałem; ale kto się wszeteczeństwa dopuszcza, ten grzeszy przeciwko własnemu ciału”.

Efezjan 5:3
„[…] a rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wymieniane wśród was, jak przystoi świętym […]”.

1 Koryntian 5:1
„Słyszy się powszechnie o wszeteczeństwie między wami i to takim wszeteczeństwie, jakiego nie ma nawet między poganami, mianowicie, że ktoś żyje z żoną ojca swego”.

1 Koryntian 5:11
„[…] lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali”.

Galacjan 5:19-21
„[…] jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, (20) bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, (21) zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą”.

Jakuba 3:1-2a
„Niechaj niewielu z was zostaje nauczycielami, bracia moi, gdyż wiecie, że otrzymamy surowszy wyrok. (2) Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień […]”.

Mateusza 11:21-22
„[…] biada tobie, Chorazynie, biada tobie, Betsaido; bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się te cuda, które u was się stały, dawno by w worze i popiele pokutowały. (22) Ale powiadam wam: Lżej będzie Tyrowi i Sydonowi w dniu sądu aniżeli wam”.

Powyższe fragmenty wyraźnie wskazują, że w Bożych oczach nie wszystkie grzechy są jednakowe (wyczerpujący artykuł na ten temat możesz przeczytać, klikając tutaj).

15. Czym jest grzech śmiertelny?
Grzech śmiertelny ma miejsce, kiedy Bóg dokonuje nad człowiekiem sądu i uśmierca go. W Starym Testamencie taki grzech popełnili Korach, Datan i Abiram (4 Mojżeszowa 16:1-35 / Psalm 106:16-18), a w Nowym Testamencie Ananiasz i Safira (Dzieje Apostolskie 5:1-11).

16. Czym jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu (Marka 3:28-29)?
Grzech przeciwko Duchowi Świętemu ma miejsce, kiedy człowiek świadomie zamyka się na głos Ducha Świętego, nie chcąc skorzystać z Jego wskazówek, napomnień lub nakazów. Dotyczy to ludzi, nad którymi pracuje Duch Święty, przekonując ich o prawdzie, Bożej sprawiedliwości, grzechu i wynikających z niego konsekwencjach (Jana 16:8). Osoby, które są o tym przekonywane i świadomie to odrzucają, dopuszczają się występku przeciwko Duchowi Świętemu.

Ci zaś, którzy martwią się i noszą w sercu strach, że być może popełnili ten rodzaj grzechu, odczuciami tymi dowodzą, że nie popełnili go. Proces, którego efektem jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu, obejmuje: gaszenie głosu Ducha, „zatwardziałość serca”, „wypalanie sumienia”, zdeprawowanie umysłu, a także stan, w którym człowiek nazywa zło dobrem, a dobro złem. Kiedy to osiągnie pewien poziom (granicę tę określa wyłącznie Bóg), Duch Święty nie usiłuje już więcej doprowadzić do upamiętania takiego człowieka i traci on możliwość zbawienia.

17. Jakie są praktyczne kroki grzesznika na drodze prowadzącej do zbawienia?
Oto, co na ten temat mówi Pismo Święte:

• Upamiętanie, nawrócenie i posłuszeństwo wobec Jezusa.

Dzieje Apostolskie 3:18-26
„[…] Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Chrystus cierpieć będzie. (19) Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze, (20) aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa, (21) którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich. (22) Wszak Mojżesz powiedział: Proroka, jak ja, spośród braci waszych wzbudzi wam Pan, Bóg; Jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie. (23) I stanie się, że każdy, kto by nie słuchał owego Proroka, z ludu wytępiony będzie. (24) I wszyscy prorocy, począwszy od Samuela, którzy kolejno mówili, zapowiadali te dni. (25) Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami waszymi, gdy mówił do Abrahama: A w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi. (26) Wam to Bóg najpierw, wzbudziwszy Syna swego, posłał Go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od złości waszych”.

• Nowe narodzenie [duchowe odrodzenie (Tytusa 3:3-7 / Jana 3:1-8)], które jest Bożym dziełem.

• Chodzenie w prawdzie i sprawiedliwości, czyli społeczność z Bogiem.

1 Jana 1:6-10
„[…] jeśli mówimy, że z Nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy. (7) Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna Jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. (8) Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma. (9) Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. (10) Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z Niego robimy i nie ma w nas Słowa Jego”.

• Oddanie i poświęcenie w służbę Bogu.

Rzymian 6:20-23
„[…] gdy bowiem byliście sługami grzechu, byliście dalecy od sprawiedliwości. (21) Jakiż więc mieliście wtedy pożytek? Taki, którego się teraz wstydzicie, a końcem tego jest śmierć. (22) Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel żywot wieczny. (23) Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”.

• Przebaczenie i odpuszczenie win swoim winowajcom.

Mateusza 6:9-15
„[…] a wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, (10) przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jak w niebie, tak i na ziemi. (11) Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj (12) i odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom; (13) i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; albowiem Twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen. (14) Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski. (15) A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych”.

• Chodzenie w „Bożej zbroi”.

Efezjan 6:10-18
„[…] w końcu, bracia moi, umacniajcie się w Panu i w potężnej mocy Jego. (11) Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli ostać się przed zasadzkami diabelskimi. (12) Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich. (13) Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór w dniu złym i, dokonawszy wszystkiego, ostać się. (14) Stójcie tedy, opasawszy biodra swoje prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości (15) i obuwszy nogi, by być gotowymi do zwiastowania ewangelii pokoju, (16) a przede wszystkim, weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste pociski złego; (17) weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże. (18) W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością i błaganiem za wszystkich świętych […]”.

• Pielęgnowanie i umacnianie wiary.

2 Piotra 1:5-11
„[…] i właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem, (6) poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością, (7) pobożność braterstwem, braterstwo miłością. (8) Jeśli je bowiem posiadacie i one się pomnażają, to nie dopuszczą do tego, abyście byli bezczynni i bezużyteczni w poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. (9) Kto zaś ich nie ma, ten jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że został oczyszczony z dawniejszych swoich grzechów. (10) Dlatego, bracia, tym bardziej dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić; czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie. (11) W ten sposób będziecie mieli szeroko otwarte wejście do wiekuistego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa”.

• Uświęcanie.

Hebrajczyków 12:14
„[…] dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana […]”.

18. Kto nie skorzysta z ofiary złożonej na krzyżu przez Pana Jezusa Chrystusa?

• Człowiek, który żyje jako bezbożnik, a następnie umiera jako bezbożnik.

Przypowieści Salomona 11:4-7
„[…] bogactwo nic nie pomoże w dniu gniewu; lecz sprawiedliwość ratuje od śmierci. (5) Sprawiedliwość toruje nienagannemu drogę, lecz bezbożny upada wskutek swej złości. (6) Sprawiedliwość ratuje prawych, lecz niewierni wpadają w sidła swej żądzy. (7) Gdy umiera człowiek bezbożny, to kończy się wszelka nadzieja; a oczekiwanie niegodziwych nie spełnia się”.

• Człowiek, u którego nie nastąpiło nawrócenie, upamiętanie (zerwanie z grzechem).

Dzieje Apostolskie 3:18-19
„[…] Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Chrystus cierpieć będzie. (19) Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze”.

• Człowiek, u którego nie nastąpiła duchowa odnowa [(Tytusa 3:3-6) nowe narodzenie].

Jana 3:3-7
„[…] odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. (4) Rzekł Mu Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się? (5) Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. (6) Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. (7) Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić”.

• Człowiek, który nie żyje według duchowych, Bożych wartości.

Rzymian 8:1-17
„Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. (2) Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci. (3) Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała, ofiarując je za grzech, potępił grzech w ciele, (4) aby słuszne żądania zakonu wykonały się na nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha. (5) Bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. (6) Albowiem zamysł ciała to śmierć, a zamysł Ducha to życie i pokój. (7) Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. (8) Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. (9) Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. (10) Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. (11) A jeśli Duch Tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was. (12) Tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała. (13) Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie. (14) Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi. (15) Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! (16) Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy. (17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, abyśmy także razem z Nim uwielbieni byli”.

• Człowiek, który poznawszy prawdę, rozmyślnie grzeszy.

Hebrajczyków 10:26-31
„[…] bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, (27) lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników. (28) Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; (29) o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski! (30) Znamy przecież Tego, który powiedział: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz: Pan sądzić będzie lud swój. (31) Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego”.

Gorąco zachęcam do poddania się Bogu i przyjęcia Jego oferty zbawienia – więcej na ten temat tutaj.

Luke / luke@zaJezusem.com