Zgodnie z nauką Pisma Świętego nasze ciało jest stworzone dla Boga (1 Koryntian 6:12-13). Pokusy nie wypływają więc od Niego – „każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą”:
Jakuba 1:13-15
„[…] niechaj nikt, gdy wystawiony jest na pokusę, nie mówi: Przez Boga jestem kuszony; Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy ani sam nikogo nie kusi. (14) Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą; (15) potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć”.
Pokusa nie jest grzechem, lecz prowadzi do grzechu (Jakuba 1:15), który staje się barierą oddzielającą człowieka od związku (relacji) z Bogiem (Izajasza 59:2 / Jeremiasza 5:25 / Przypowieści Salomona 15:29 / 1 Jana 1:1-10). Właśnie Adam i Ewa ulegli pokusie (1 Mojżeszowa 3:1-13), dopuszczając się nieposłuszeństwa (1 Mojżeszowa 2:15-17 i 3:17-19). W efekcie zostali oddzieleni od Stwórcy, a na świat wtargnął grzech, śmierć, cierpienie i potępienie (Rzymian 5:12-21). Od tamtej pory każdy człowiek rodzi się z naturą o grzesznych skłonnościach (Rzymian 5:12 i 11:32).
Rzymian 11:32-33
„[…] albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować. (33) O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki Jego i niewyśledzone drogi Jego!”
Rodzimy się więc z grzeszną naturą, a podczas naszej ziemskiej pielgrzymki nabywamy negatywnych cech i przyzwyczajeń [cielesnych (Efezjan 2:1-5)] przeciwnych Bożemu charakterowi (1 Piotra 1:14-17). Możemy do nich zaliczyć: wrogość, sporność, gniew, złość, zazdrość, obżarstwo, chciwość, próżność, pijaństwo, kłamstwo, oszczerstwo, kradzież, rozpustę, nieczystość, wszeteczeństwo, czary, bałwochwalstwo, bluźnierstwo, bezwstydność, zdradę, wszelką obmowę, obłudę, pychę, samowolę, złorzeczenie, zapalczywość i inne [(Galacjan 5:19-21) więcej na temat uczynków ciała i owoców Ducha dowiesz się, klikając tutaj].
Przeciwieństwem cielesnych cech są cechy duchowe (święte cechy Bożej natury, owoce Ducha), do których możemy zaliczyć: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, współczucie, wierność, uczciwość, łagodność, wstrzemięźliwość, pokorę, przebaczenie, sprawiedliwość i prawdę (Galacjan 5:22-26).
Możemy więc wyróżnić dwa przeciwstawne sposoby prowadzenia życia: według ciała (według cielesnych cech grzesznej natury) i według Ducha [według duchowych cech Bożej świętej natury (Galacjan 5:16-26 / Rzymian 7:21-24 / 1 Piotra 2:11) – więcej na temat życia według ciała i według Ducha dowiesz się, klikając tutaj].
Galacjan 5:16-17
„[…] mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej. (17) Gdyż ciało pożąda przeciwko Duchowi, a Duch przeciwko ciału, a te są sobie przeciwne, abyście nie czynili tego, co chcecie […]”.
Człowiek podlega grzesznym żądzom ciała (Galacjan 5:16 / Jakuba 1:14), a w przypadku braku podjęcia odpowiednich kroków (Efezjan 6:10-20) pozostaje im poddany (uzależniony od nich). Wówczas jego sumienie, motywacje i dążenia funkcjonują w sposób niewłaściwy [przeciwny Duchowi (Galacjan 5:16-17 / Rzymian 8:12 / 1 Piotra 2:11). Dlatego powinniśmy dążyć do tego, by żyć według Ducha (według duchowych wartości), eliminując grzeszne skłonności naszego ciała [wypowiadając im walkę (Galacjan 6:7-8)].
Kolosan 3:5-10
„[…] umartwiajcie tedy to, co w waszych członkach jest ziemskiego: wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem, (6) z powodu których przychodzi gniew Boży. (7) Niegdyś i wy postępowaliście podobnie, kiedy im się oddawaliście; (8) ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych; (9) nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, (10) a przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz Tego, który go stworzył”.
Duchowa walka jest głównie prowadzona w sferze pragnień i pożądliwości (Galacjan 5:16-18 / Jakuba 4:1 / 1 Piotra 2:11). Grzeszna natura i szatan kuszą człowieka, a ten, kto ulega pokuszeniu (nie chcąc umartwiać pragnień swego ciała), działa wbrew woli Boga [przeciwko Duchowi (Rzymian 8:5-17 / Galacjan 5:16-18)], zostaje odsunięty od Niego, Jego mocy i błogosławieństw, a Królestwa Bożego z pewnością nie odziedziczy (1 Koryntian 6:9-11 / Efezjan 5:5-7 / Galacjan 5:19-21). Wierzący (żyjąc w łasce i mocy Ducha Świętego – więcej o łasce dowiesz się, klikając tutaj) musi więc ciągle decydować, czemu ulegnie – grzesznym pragnieniom ciała czy wymogom Ducha.
Rzymian 8:12-14
„[…] tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała. (13) Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie. (14) Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi”.
Walka z pokusami nie należy do rzeczy łatwych, ponieważ nasze ciało domaga się swoich praw (cielesnych praw grzesznej natury). Dzięki Bożej łasce mamy jednak drogę ucieczki. Wierzący [człowiek duchowo odrodzony, narodzony na nowo (Jana 3:1-8 / Tytusa 3:3-6) – jeśli chciałbyś przeczytać świadectwo jednej z takich osób, kliknij tutaj], który szczerze pragnie być wolny od więzów grzechu, może być pewny, że kochający Ojciec widzi jego zmagania i pragnie mu pomóc.
W tym właśnie celu zostało zawarte Nowe Przymierze, na ziemię przyszedł Jezus (Efezjan 2:13-17), a następnie został zesłany Duch Święty (Jana 14:23-27), skuteczna Moc w walce z wszelkimi pokusami [(2 Piotra 1:3) więcej o Duchu Świętym dowiesz się, klikając tutaj]. Teraz żadne z Bożych dzieci nie jest pozostawione samo sobie (Izajasza 49:13-16), ponieważ Bóg obiecał wybawić nas od wszelkiego zła (1 Koryntian 10:12-13).
Psalm 25:8-15
„[…] Pan jest dobry i prawy, dlatego wskazuje drogę grzesznikom. (9) Prowadzi pokornych drogą prawa i uczy ich drogi swojej. (10) Wszystkie drogi Pana są łaską i wiernością dla tych, którzy strzegą przymierza i nakazów Jego. (11) Przez wzgląd na imię swoje, Panie, odpuść grzech mój, bo jest wielki! (12) Któryż to człowiek boi się Pana? Uczy go, jaką wybrać drogę. (13) On sam będzie przebywał w szczęściu, a potomstwo Jego odziedziczy ziemię. (14) Społeczność z Panem mają ci, którzy się Go boją, On też obwieszcza im przymierze swoje. (15) Oczy moje zawsze patrzą na Pana, bo On wyswobadza z sieci nogi moje”.
Człowiek zdany na własne siły prędzej czy później uzmysłowi sobie własną niemoc, ponieważ sam nie jest w stanie przeciwstawić się pokusom i walczyć z nimi. Diabeł dokładnie przestudiował naszą naturę i zna słabości ciała, nie licz więc, że bez Bożej pomocy cokolwiek osiągniesz. Osoba pokorna, skruszona (1 Piotra 5:5-6 / Jakuba 4:6), która stawia Boga na pierwszym miejscu, jest na właściwej drodze do zwycięstwa (jeśli chciałbyś przeczytać o biblijnej drodze do zwycięstwa, kliknij tutaj). I to właśnie stanowi fundament do poznawania i wykorzystywania Bożej niebiańskiej mocy.
1 Piotra 5:6-11
„[…] ukórzcie się więc pod mocną rękę Bożą, aby was wywyższył czasu swego. (7) Wszelką troskę swoją złóżcie na Niego, gdyż On ma o was staranie. (8) Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć. (9) Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem braci waszych w świecie. (10) A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie. (11) Jego jest moc na wieki wieków. Amen!”
Pokusy są nieodłączną częścią życia każdego człowieka [również chrześcijanina (1 Piotra 5:8-9)]. Dlatego przez cały czas będziemy musieli walczyć z naciskami ze strony świata, grzesznej natury i szatana [(1 Piotra 5:9) więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj]. Bóg nie obiecuje, że będziemy od tego wolni. Nie obiecuje, ALE ZABEZPIECZA NAS.
1 Koryntian 10:12-13
„[…] a tak, kto mniema, że stoi, niech baczy, aby nie upadł. (13) Dotąd nie przyszło na was pokuszenie, które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść”.
Dzięki przynależności do Jezusa człowiek, który prowadzi życie duchowe [życie w Chrystusie (Jana 15:4-7) – na czym to polega, dowiesz się, klikając tutaj], jest chroniony od pokus przekraczających jego możliwości (dzięki Bożej obietnicy i łasce – więcej o łasce dowiesz się, klikając tutaj).
Jana 15:4-5
„[…] trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie. (5) Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie”.
Pokuszenie jest próbą dla wolnej woli człowieka. Wierzący musi walczyć z pomocą Słowa Bożego, wspierany mocą i łaską Ducha Świętego. Bóg oferuje uświęcającą moc, poprzez którą Jego szczery naśladowca uzdalniany jest do prowadzenia życia według Bożych zamysłów Ducha (Efezjan 1:3-8). Niestety ci, którzy nie chcą rezygnować ze swojego pożądania i w sekrecie mają nadzieję na trwanie w pobłażaniu sobie, nigdy nie otrzymają Bożego wsparcia. On ingeruje i wskazuje drogę ucieczki tylko wtedy, kiedy człowiek pragnie zupełnego oddania – w posłuszeństwie i czystości. Jeśli tego brak, to nie zadziała. Ci, którzy „flirtują” z ukrytym grzechem, pozostawieni są, by walczyć o własnych siłach. Często gdy ulegają grzechowi, oskarżają Boga, uważając, że im nie pomógł.
Galacjan 6:7-8
„[…] nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie. (8) Bo kto sieje dla ciała swego, z ciała żąć będzie skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha żąć będzie żywot wieczny”.
Przypowieści Salomona 11:6
„[…] sprawiedliwość ratuje prawych, lecz niewierni wpadają w sidła swej żądzy […]”.
Mateusza 26:41
„[…] czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie; duch wprawdzie jest ochotny, ale ciało mdłe”.
Bóg ma różne sposoby na zabezpieczenie nas lub wybawienie od pokus, pożądliwości czy konsekwencji naszych grzechów:
• zsyła nam kłopoty, aby nas wypłoszyć (odstraszyć);
• zabezpiecza nas przed wpadnięciem w pułapkę, dając nam duchową moc umożliwiającą oparcie się pokusom;
• wydostaje nas z tych pułapek, jeśli już w nie wpadliśmy.
Być może znajdujesz się w gronie takich ludzi i wydaje ci się, że jesteś stale poddawany kuszeniu, które przekracza twoje możliwości. Może jest to nałóg, którego nie możesz kontrolować, a może powracający grzech?
NIE BÓJ SIĘ.
Psalm 91:1-4
„Kto mieszka pod osłoną Najwyższego, kto przebywa w cieniu Wszechmocnego, (2) ten mówi do Pana: Ucieczko moja i twierdzo moja, Boże mój, któremu ufam. (3) Bo On wybawi cię z sidła ptasznika i od zgubnej zarazy. (4) Piórami swymi okryje cię. I pod skrzydłami Jego znajdziesz schronienie. Wierność Jego jest tarczą i puklerzem”.
Gdy więc jesteś straszliwie kuszony, proś Boga o nadprzyrodzoną interwencję, ufając, że cię wspomoże: „[…] a Temu, który was może ustrzec od upadku i stawić nieskalanych z weselem przed obliczem swojej chwały, (25) jedynemu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie chwała, uwielbienie, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki. Amen” (Judy 1:24-25).
Istnieją jeszcze inne pokuszenia – przypadki, kiedy grzech jest tak głęboko zakorzeniony, że nie można go pokonać bez specjalnej Bożej ingerencji (Mateusza 17:14-21). Często powodują to niewłaściwie stosowane środki odurzające i inne tego rodzaju czynniki – większość z nich sprawia przyjemność (przez jakiś czas), doprowadzając do uzależnień lub nałogów (narkomanii, alkoholizmu, hazardu, rozpusty i innych).
Jeśli więc zmagasz się z jakimkolwiek uzależnieniem, pokusą lub grzechem – NIE BÓJ SIĘ. Znajdziesz drogę ucieczki poprzez moc Ducha [moc krzyża (1 Koryntian 1:18) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj]. Przyjdź więc do Jezusa (Mateusza 11:28-30), zaufaj Mu i zrób pierwszy krok (Dzieje Apostolskie 2:37-40). Bóg jest wierny, kocha cię i chce, abyś był wolny – jeśli chciałbyś coś z tym zrobić, kliknij tutaj.
2 Piotra 1:3-8
„[…] Boska Jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, (4) przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość. (5) I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem, (6) poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością, (7) pobożność braterstwem, braterstwo miłością. (8) Jeśli je bowiem posiadacie i one się pomnażają, to nie dopuszczą do tego, abyście byli bezczynni i bezużyteczni w poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa”.
Dziękuję, Luke.
Jeśli potrzebujesz więcej informacji, napisz: luke@zaJezusem.com
lub odwiedź stronę internetową: