Od Paschy do Wielkanocy:
A krew [baranka] będzie dla was znakiem na domach, gdzie będziecie. Gdy ujrzę krew, ominę was, i nie dotknie was zgubna plaga (…) Dzień ten będzie wam dniem pamiętnym i będziecie go obchodzili przez wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne (2 Mojż 12:13-14).
…Na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus (1 Kor. 5:7).
Święto Paschy, czyli w j.hebr. Pesach, rozpoczyna roczny Boży kalendarz i historię narodu żydowskiego wyzwolonego z niewoli. Zostało ustanowione według Ksiąg Mojżeszowych Starego Testamentu: Ten miesiąc będzie wam początkiem miesięcy, będzie wam pierwszym miesiącem roku (2 Mojż 12,2). Paschę świętuje się na wiosnę, kiedy ziemia pełna jest życia i wszystko ożywa po chłodnej zimie, obrazującej śmierć. Historia ustanowienia tego święta wyznacza początek historii Izraela jako wolnego narodu wybranego. Pascha to dzień, kiedy człowiek jedna się z Bogiem na Bożych warunkach i dzięki temu otrzymuje zbawienie. Z języka hebrajskiego słowo Pesach oznacza omijać, przechodzić obok. Nazwa odnosi się do tego, co uczynił Bóg w Egipcie. Zanim Bóg dotknął Egipt dziesiątą plagą, powiedział Izraelowi przez Mojżesza, jak mogą się przed nią uchronić. Dziesiątą plagą była śmierć wszystkich pierworodnych synów w ziemi egipskiej. Od śmierci uratować mógł tylko niewinny baranek, a konkretnie – jego krew. By uratować swoją rodzinę, każdy Hebrajczyk miał posmarować krwią baranka odrzwia i nadproża wejścia do swojego domu, Bóg nakazał aniołowi śmierci ominąć (pesach) tak oznaczone domy. Zabity baranek miał zostać spożyty przez całą rodzinę, która była w pełnej gotowości do podróży.
Początki Pesach (Paschy) sięgają czasów biblijnego Józefa, syna Jakuba, sprzedanego do Egiptu. Natomiast duchowe znaczenie tego święta sięga jeszcze dalej – do czasów, kiedy Bóg zawarł przymierze z Abrahamem. Przypomniane jest to w Księdze Powtórzonego Prawa: A ponieważ umiłował twoich ojców i wybrał po nich ich potomstwo, więc osobiście wyprowadził cię wielką swoją mocą z Egiptu (5 Mojż 4:37). Ta relacja, zapoczątkowana przymierzem z Abrahamem, jest przekazywana jako obietnica kolejnym pokoleniom w dalszej historii ludzkości. Bóg rozpoczął wypełnienie tej obietnicy od obdarzenia Abrahama synem – Izaakiem. Wiele lat później Bóg potwierdza obietnicę, nadając synowi Izaaka, Jakubowi, nowe imię: Izrael. Syn Jakuba, Józef, stał się wybawicielem Egiptu, jako namiestnik faraona, gromadząc wielkie zapasy żywności. Stał się również wybawicielem swojego narodu, który przybył do Egiptu w czasie wielkiego głodu. Jak czytamy w pierwszej księdze, Księdze Rodzaju, po upływie wielu lat od przybycia potomków Jakuba do Egiptu na tron wstąpił kolejny faraon, który nie pamiętał ani Józefa, ani tego, czego ten dokonał dla Egiptu. Gdy lud izraelski stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy, faraon uczynił z Izraelitów niewolników. W czasie tej niewoli Bóg wezwał Mojżesza, by udał się do władcy egipskiego i zażądał od niego uwolnienia narodu izraelskiego. Mojżesz wielokrotnie spotkał się nie tylko z odmową ze strony faraona, ale także z upokorzeniem i wrogością. Z powodu przeciwstawiania się Jego woli, Bóg zesłał na ziemię egipską dziesięć plag. Kolejno wyniszczane były plony, bydło, a nawet zdrowie ludzi mieszkających w kraju. Ostatnia plaga okazała się najcięższą: w całym Egipcie mieli zginąć wszyscy pierworodni w każdym domu, w każdej rodzinie. Bóg dał jednak ludziom możliwość, by uniknąć tej kary – by uniknąć śmierci. Pan Bóg nakazał, aby każdy starszy mężczyzna wybrał jednorocznego baranka bez skazy dla swojej rodziny. Baranek miał zostać zabity, a jego krew wlana do czaszy, by pomazać nią nadproże i odrzwia domu, w którym będzie spożywany paschalny baranek. Noc, kiedy tego dokonano, nazywamy pierwszą nocą paschalną. Bóg zapowiedział, że tej nocy anioł zniszczenia przejdzie przez ziemię egipską i wejdzie we wszystkie domy w Egipcie. Ominie tylko te, których odrzwia zostały naznaczone krwią paschalnego baranka.
Jakie znaczenie miały te wydarzenia dla relacji Boga z człowiekiem?
Tej nocy w każdym domostwie mogły mieć miejsce dwa wydarzenia: ludzie albo byli ukryci pod Bożą ochroną, która uwalniała ich od kary – śmierci każdego z pierworodnych, albo do ich domu przychodziło zniszczenie. Tej nocy Bóg indywidualnie spotkał się z każdą rodziną w Egipcie, dom po domu. Oszczędzał tych, którzy zaufali Mu poprzez wiarę w moc krwi. To wydarzenie nadało nowy wymiar relacji Izraelitów z Bogiem oraz ich relacji ze sobą nawzajem. Uwolnienie od śmierci zależało od posłuszeństwa i przestrzegania wiecznego Bożego ustanowienia. Bóg nakazuje, by umieć wytłumaczyć, dlaczego obchodzimy to święto: Odpowiecie: Jest to rzeźna ofiara paschalna dla Pana, który omijał domy synów Izraela w Egipcie, gdy Egipcjanom zadawał ciosy, a domy nasze ochronił. I lud pochylił głowy, i oddał pokłon (Wj 12:27). Pascha jest świadectwem i dowodem tego, że Bóg nie wymierza kary tym, których chroni przelana krew niewinnego Baranka.
Przestrzeganie święta Paschy stało się wymogiem wiecznym. Wielokrotnie Bóg powtarza w swoim Słowie: Przestrzegajcie tego święta przez wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne (2Mojż 12:17b). Będziesz przestrzegał Święta Przaśników (2 Mojż 23:15a i 3 Mojż 34:18). Bacz, abyś w miesiącu Kłosów odprawiał Paschę dla Pana, Boga twego, gdyż w miesiącu Kłosów wyprowadził cię Pan, Bóg twój, z Egiptu w nocy (5 Mojż 16:1b).
Pascha jest świętem ustanowionym dla upamiętnienia wyzwolenia Żydów z niewoli egipskiej, które nastąpiło poprzez akt ponadnaturalnej Bożej interwencji. Egipt to symbol życia w niewoli, w ciemnej przestrzeni. Dopiero wejście samego Boga w tę ciemność zmienia rzeczywistość – i nastaje jasność. To święto wyznaczyło też punkt w dziejach historii, w którym potomkowie Jakuba stali się narodem izraelskim – narodem wybranym. A który lud jest jak twój, jak Izrael, jedyny naród na ziemi, dla którego Bóg wyruszył, by go sobie wykupić jako lud, aby mu nadać imię i dokonać dla nich tych wielkich i strasznych rzeczy, wypędzając narody i ich bogów sprzed twojego ludu, który sobie wykupiłeś z Egiptu (2 Sm 7:23).Uwolnienie i odkupienie dotyczyło każdego Izraelity indywidualnie, ale też zjednoczyło wielki naród wokół jednej obietnicy, jednego przymierza.
Pascha to także uwolnienie w sensie duchowym. Łatwo zauważyć, że Izraelici nie próbowali uciekać z Egiptu. Chcieli po prostu wydostać się z niewoli. Jednak Boże działanie pokazuje, że wyzwolenie z niewoli wymaga całkowitego oddzielenia od starego życia. Bóg posłużył się faraonem, by zmienić życie swojego narodu. Przez kolejne czterdzieści lat Hebrajczycy wielokrotnie próbowali wrócić do Egiptu. To uświadamia nam, jak trudno przychodzi człowiekowi duchowe oddzielenie się od świata. Pismo mówi: Abyście poznali, że Pan robi różnicę między Egipcjanami a Izraelitami (2 Mojż 11:7). To nie różnica etniczna ani tym bardziej cielesna. To różnica pomiędzy tymi, których śmierć ominęła, a tymi, którzy nie skorzystali z oferty Bożej miłości. Różnica między tymi, którzy zostali w Egipcie, a tymi, którzy byli posłuszni temu, co Bóg powiedział do Mojżesza. Hebrajczycy zostali wyzwoleni nie tylko od jarzma obcej niewoli, ale zostali też uratowani przed duchową degradacją i grzechem. Uwolnienie zależało od posłuszeństwa. Wtedy Bóg spotkał się indywidualnie z każdą rodziną izraelską oraz stworzył nowej jakości więź między nimi. Naród wszedł w nową relację z Bogiem, w oparciu o doświadczenia nocy paschalnej. Każdy indywidualnie musiał w tym uczestniczyć, by być zbawionym, i każdy mógł zostać uratowany na tych samych warunkach.
Dlaczego w takim razie to święto jest tak ważne również dla chrześcijan?
Pascha nie mówi o żadnej religii ani żadnej tradycji. Pascha mówi o wierze, wykupieniu i ratunku w mocy przelanej krwi. Nazywając byłych hebrajskich niewolników swoim ludem, Bóg podkreśla osobistą relację, jaka powstała za sprawą odkupienia ich przez przelanie krwi ofiarnego baranka. Wydarzenie to stanowiło proroczą zapowiedź ostatecznego uwolnienia, którego Bóg miał dopiero dokonać po kilkuset latach podczas kolejnych obchodów świąt Paschy – kiedy Mesjasz został przybity do krzyża. W świetle dzieła Jezusa na Golgocie obraz ten zyskuje na znaczeniu. Mesjasz zaoferował każdemu uwolnienie i odkupienie, jeśli tylko zechcemy Mu zaufać i zaakceptować Jego zapłatę za grzech. Ofiara wielkanocna byłą ofiarą błagalną, ku pojednaniu z Bogiem. Bez znajomości historii święta Paschy nie można sobie uświadomić prawdziwego znaczenia Bożego przymierza z narodem izraelskim ani wymiaru tego przymierza dla Kościoła. Uwolnienie Izraelitów z Egiptu w czasie pierwszej Paschy jest tak istotnym elementem początku historii Izraela i oddawania czci Bogu Jahwe, jak Golgota jest kulminacyjnym punktem wiary naśladowców Jezusa. Święto Paschy pomaga zrozumieć konieczność i istotę śmierci Mesjasza.
Innymi słowy, Pascha wskazuje na sposób odkupienia każdego z nas od grzechów poprzez ofiarę Chrystusa
Pascha była proroctwem tego nieporównanie większego aktu wyzwolenia z ciemności, grzechu i śmierci. To nie przypadek, że Mesjasz Jezus umarł właśnie w czasie Paschy. Jego ostatni posiłek z uczniami, czyli ostatnia wieczerza, to była wieczerzą paschalna. Następnego dnia, w pierwszy dzień Paschy, wypełnił Paschę, umierając na krzyżu, albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus – pisze apostoł Paweł (1Kor 5:7). Jak wtedy, tak i teraz, Bóg stoi przy „drzwiach”, spotyka tam ludzi i oferuje im odkupienie. Pan Jezus ustanowił pamiątkę spożywania wieczerzy w dniu żydowskiej Paschy (Łk 22:14-20), utożsamiając siebie samego z barankiem paschalnym. Przelewając swoją niewinną krew na krzyżu, Jezus sprawił, że Bóg może uwolnić wszystkich prawdziwie wierzących w moc tej krwi od sądu i nie karze ich duchową śmiercią. Duchowa śmierć oznacza wieczne oddzielenie od Boga. Na krzyżu Chrystus zaoferował uwolnienie i odkupienie każdemu, kto zechce Mu zaufać i przyjąć Jego zapłatę za swój grzech. Wykupując człowieka, Bóg sam płaci okup należny za ludzki grzech. Grzech jest podstawą do oskarżenia ludzi i od tego uwalnia nas sam Bóg – by szatan nie miał żadnych podstaw, aby nas zniszczyć. Dla człowieka to odkupienie jest jedyną możliwością uwolnienia od kary śmierci i niewoli grzechu oraz jedyną możliwością wejścia w Bożą świętość. Ceną tego odkupienia jest przelana krew Mesjasza. Nie ma alternatywy, tylko Jezus Mesjasz, sam bez grzechu, jest w stanie zapłacić tę olbrzymią cenę za nasze wybawienie. Przyjęcie tego faktu wiarą wraz z odwróceniem się od ciemnej przeszłości oznacza nawrócenie i początek nowego życia.
Baranek paschalny był zwiastunem jeszcze czystszego baranka – Baranka bez grzechu, który miał przyjść, by wykupić człowieka od kary śmierci. Jan Chrzciciel miał objawienie tego, gdy zawołał, wskazując na Jezusa: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata (J 1,29). Pascha była zapowiedzią, że pewnego dnia Bóg pośle swego Syna na świat i On stanie się ostateczną ofiarą, by Bóg mógł zachować człowieka, pomimo jego grzechów. Tak jak wcześniej krew baranka paschalnego na odrzwiach, ofiara przelanej krwi na krzyżu chroni tylko tych, którzy zaufali Bogu i uwierzyli w Mesjasza. Baranek paschalny miał być bez skazy. O Jezusie czytamy, że był doskonały i nikt nie mógł dowieść Mu grzechu (J 8:46), bo On go nie popełnił (1P 2:21). W Egipcie Bóg polecił również, by baranek nie był krojony i by żadna jego kość nie została złamana (2 Mojż 12:46). W opisie ukrzyżowania Zbawiciela czytamy, że żadna z Jego kości nie została złamana (J 19:36), mimo że łamanie kości było powszechne w przypadku ukrzyżowań. Kolejnym warunkiem było spożycie baranka w całości. Przyjmując Mesjasza mamy już wszystko i nie potrzeba nam nic więcej. A żeby mieć wszystko, trzeba mieć Chrystusa w całości – nie wybrane Jego nauki czy niektóre słowa, lecz całego, z każdym Jego słowem i w zupełnym zaufaniu. Baranka wielkanocnego spożywano z chlebem bez kwasu. W Bożym Słowie wielokrotnie grzech przyrównany jest do kwasu. By przyjąć Baranka, musimy oddalić od siebie wszelki grzech. Wreszcie, Bóg powiedział Izraelitom, by spożywali baranka przepasani pasem, z sandałami na nogach, gotowi do drogi. Tak i dzisiaj, przyjmując prawdziwego Baranka mamy być gotowi do drogi – by pójść za Mesjaszem lub wyjść Mu naprzeciw.
Informacje pochodzą ze strony internetowej: www.poslijmnie.pl
Dziękuję za ich udostępnienie.