Wyrażenie „Trójca Święta” (umowne określenie na Boga w trzech równych sobie Osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego) nie występuje w Piśmie Świętym, lecz niepodważalnie widać je w jego treści – jeśli chcesz poznać najczęściej przywoływane fragmenty pokazujące Boskość Jezusa oraz trójosobowość Boga, kliknij tutaj.
Co Pismo Święte mówi na temat poszczególnych Boskich Osób?
1) Osoba Boga Ojca
Ojciec nie zawdzięcza swego bytu nikomu. Jest samoistny i nieskończony w swej istocie i doskonałości. Był od początku – zanim powstał czas, mądrość, aniołowie, okręgi niebieskie, rzeczy widzialne i niewidzialne (Objawienie Jana 1:8 / Objawienie Jana 21:6). Tylko On sam może w pełni rozumieć swą istotę, dlatego jest bytem i absolutem sam w sobie. Jest duchem (Jana 4:24 / 2 Koryntian 3:17), nie posiada więc ciała ani kształtu, nie jest ograniczony czasem, przestrzenią, materią, nie jest związany grzechem ani chorobą. Jest niewidzialny, nieśmiertelny, czysty, bez zmiennych ludzkich uczuć (1 Tymoteusza 1:17 / Hebrajczyków 1:11). Jest Światłością (1 Jana 1:5 / Mateusza 5:48) i przebywa w światłości niedostępnej dla śmiertelnego człowieka (1 Tymoteusza 6:16). Jest najczystszą, najświętszą i najwspanialszą z istot, która nigdy się nie zmienia (Malachiasza 3:6 / Jakuba 1:17). Jest Miłością (1 Jana 4:7-10), dlatego ma upodobanie w tym, co stworzył (1 Mojżeszowa 1:31). Jest najbardziej kochającą, łaskawą, miłosierną i współczującą z istot (Izajasza 49:14-15 / Jana 3:16) – cierpliwą, pełną dobroci, miłości i prawdy. Nienawidzi jednak grzechu (Psalm 5:5-7), jest doskonale sprawiedliwy w wykonywaniu wyroków, a w sądach straszny (Nahuma 1:1-6 / 2 Piotra 2:4-9). Dlatego winnego nie oszczędza (Psalm 145:17-20). Nie chce jednak, by Jego stworzenie zginęło, lecz by było szczęśliwe.
Jest suwerennym władcą nad wszystkimi swoimi stworzeniami. Używa ich według swej woli, robi dla nich i z nimi to, co zechce. Jest ponad stworzeniem, dlatego nie jest zależny od niego (Mateusza 3:9). W związku z tym, że całe stworzenie jest dziełem Boga, ma On do niego pełne prawo (Izajasza 29:16 / Izajasza 45:9-13 / Jeremiasza 18:1-6). Również całe stworzenie jest przed Nim odpowiedzialne za szafowanie powierzonymi dobrami (1 Mojżeszowa 1:26-31 / Izajasza 43:21 / Mateusza 25:14-30). Jest odwiecznym i prawdziwym Ojcem dla Syna (Kolosan 1:15), który był z Nim od początku. Według odwiecznego planu Ojciec przekazuje wszystko Synowi (Jana 3:35 / Jana 5:20-27 / Hebrajczyków 1:1-14 / Izajasza 9:5-6), który poprzez ofiarę Nowego Przymierza ratuje (zbawia) człowieka od wiecznego potępienia (Hebrajczyków 10:1-18 / 1 Jana 5:9-12). Władza ta powróci jednak do Ojca, kiedy nastanie koniec (1 Koryntian 15:24-28). Dzięki Jezusowi i Jego zastępczej ofierze Ojciec uznaje nas (akceptuje) i daje nam poczucie wartości dzieci Bożych (Efezjan 3:14-19).
2) Osoba Jezusa Chrystusa
Określenie „Pan Jezus Chrystus” występuje w Nowym Testamencie i imię to nigdy nie odnosi się do Ojca lub Ducha Świętego, należy ono wyłącznie do Syna Bożego Jezusa Chrystusa (Rzymian 1:1-5). Pan Jezus w swej świętej i wiecznej naturze jest jedynym Bożym Synem, ale w swej ludzkiej naturze jest Synem Człowieczym (Hebrajczyków 1:1-14). Z tego powodu uznany jest zarówno jako Bóg, jak i człowiek – co pokrywa się z proroctwem Izajasza (Izajasza 7:14 / Mateusza 1:20-23), który zapowiadał przyjście Emmanuela (w tłumaczeniu „Bóg z nami”). Chodzi tutaj o Boga, który przyjmując pełne cechy człowieka (z wyjątkiem grzeszności), przyszedł w ciele na ziemię i przebywał tu z nami (Jana 1:14 / Jana 1:9-11 / Jana 3:13).
Mateusza 1:22-23
„[…] a stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: (23) Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: Bóg z nami”.
Imię Emmanuel obejmuje zarówno Boga, jak i człowieka (w jednej Osobie). Tytuł „Syn Boży” określa Boskość Jezusa, a tytuł „Syn Człowieczy” Jego człowieczeństwo. Z tego też powodu tytuł „Syn Boży” odnosi się do porządku wieczności (Kolosan 1:15-17), a tytuł „Syn Człowieczy” do porządku czasu (Mateusza 1:21-23). Dlatego nie jest prawdziwe stwierdzenie, że Chrystus otrzymał tytuł „Syna Bożego” jedynie z powodu Jego wcielenia lub Jego związku z dziełem odkupienia (Hebrajczyków 1:1-13). Z Biblii dowiadujemy się, że Pan Jezus był jeszcze przed stworzeniem świata (Przypowieści Salomona 30:4-6 / Hebrajczyków 1:1-4 / Jana 1:1-18 / Micheasza 5:1), zanim powstał czas, mądrość i okręgi niebieskie, a więc rzeczy widzialne i niewidzialne. Dlatego twierdzenie, że Ojciec nie jest prawdziwym i wiecznym Ojcem i że Syn nie jest prawdziwym i wiecznym Synem, jest zaprzeczaniem istnienia związku (relacji) Osoby Boga i nauki Pisma Świętego. Jezus występuje teraz przed Ojcem jako nasz Reprezentant [Pośrednik (Efezjan 2:18-20 / Hebrajczyków 9:24)], który nadaje nam tożsamość (Efezjan 2:18-22).
Kolosan 1:15-20
„[…] On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, (16) ponieważ w Nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. (17) On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na Nim jest ugruntowane, (18) On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, (19) ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w Nim zamieszkała cała pełnia Boskości (20) i żeby przez Niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z Nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża Jego”.
3) Osoba Ducha Świętego
Duch Święty jest trzecią Osobą istoty Boga w Trójcy. Jest Osobą posiadającą Boską naturę, podobnie jak Ojciec i Syn (Mateusza 28:19-20). Nosi Boskie imiona [Duch Boży (1 Mojżeszowa 1:1-2 / Rzymian 8:8-9)], ma cechy Boga [wszechwiedzę, wszechobecność, wszechmoc (Jana 14:23-26)] i jest traktowany jak Bóg (Jana 4:24 / Dzieje Apostolskie 5:3-4). Duch Święty jest Osobą, bo działa jak osoba – uczy, przekonuje, powołuje, wspiera i mówi (Marka 13:11 / Łukasza 12:12 / Jana 14:26). Ponadto ma cechy charakterystyczne dla osoby [wolę, rozum, emocje (Efezjan 4:30)], a także sam Pan Jezus przedstawia Go jako osobę (Jana 16:7-15).
W Starym Testamencie jest uwidoczniony jako Stwórca i Ten, który namaszczał proroków, przemawiając przez ich usta. Pod Jego natchnieniem spisane zostały księgi Starego i Nowego Testamentu. Duch Święty objawiał (i wciąż objawia) wolę Boga i przyszłe wydarzenia, a także udziela pouczeń. Uczestniczył w poczęciu Pana Jezusa, chronił Go, a następnie namaścił do publicznej służby. Posilał Go na pustyni podczas kuszenia, w trakcie codziennych prób i doświadczeń. Towarzyszył Mu swą mocą podczas uzdrowień, wskrzeszań z martwych i innych nadprzyrodzonych znaków i cudów. Posilał Pana Jezusa w Ogrójcu i w Jego drodze na Golgotę. Również w Duchu Świętym Jezus został przywrócony do życia.
Nowa era działania Ducha Świętego została zapoczątkowana wylaniem Go w Dniu Pięćdziesiątnicy (Dzieje Apostolskie 2:1-13). Od tamtej pory każdy, kto w pokucie (pod wpływem przekonania Ducha) prawdziwie upamięta się i nawróci, otrzymuje Go (1 Koryntian 6:19) podczas swych duchowych narodzin [obietnica Ojca (Łukasza 11:9-13 / Jana 3:1-8)]. Moment ten jest początkiem nowego życia w jedności z Bogiem, w którym Chrystus (przez społeczność Ducha) wytwarza w nas owoce (Galacjan 5:22-23) i dostarcza nam mocy (1 Koryntian 2:4-5), utrzymującej nas w świętości, posłuszeństwie i służbie dla Bożej chwały.
Osobista społeczność (relacja, związek, więź) z Bogiem przez Ducha Świętego jest podstawą życia prawdziwego chrześcijanina (2 Koryntian 6:11-18 / 1 Jana 1:1-10) i jednym z największych Bożych darów. Dzięki Duchowi Świętemu jesteśmy w stanie zaistnieć jako dzieci Boże, praktykować życie chrześcijańskie, zrozumieć charakter Boga i Jego wolę (Jana 16:13-15 / 1 Koryntian 2:11-14). Posiadanie w sobie Ducha Świętego jest również warunkiem zbawienia.
Rzymian 8:9-11
„[…] ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. (10) Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. (11) A jeśli Duch Tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was”.
Ponieważ Osoby Ojca, Syna i Ducha Świętego istnieją w stanie jedności, jest tylko jeden Bóg i jedno Jego imię (Galacjan 3:19-20 / Kolosan 1:15-19). Oznacza to, że:
• Syn jest w Ojcu i Ojciec jest w Synu – w odniesieniu do relacji (Jana 17:21-23 / 1 List Jana 2:22-24).
• Syn jest z Ojcem i Ojciec jest z Synem – w odniesieniu do wspólnoty (Jana 17:9-11 / Jana 10:27-30).
• Ojciec nie pochodzi od Syna, ale Syn pochodzi od Ojca – w odniesieniu do autorytetu (Kolosan 1:15 / Hebrajczyków 1:3 / 1 Koryntian 15:27).
• Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna – w odniesieniu do swej natury, relacji i współdziałania (Jana 15:26 / Jana 14:26).
Dlatego też żadna z Osób w Trójcy nie istnieje oddzielnie ani nie działa oddzielnie lub niezależnie od siebie (Jana 5:17-30 / Jana 8:16-20 / 1 Mojżeszowa 1:26 / Przypowieści Salomona 30:4). Stanowią jedność i nierozłączność zarówno w swoim działaniu, jak i w Osobie Boga (Jana 10:28-30 / Jana 14:6-11), choć ich funkcje są odmienne (Jana 15:1-2). Dlatego gdy chodzi o tożsamość, istniejący w jedności Ojciec, Syn i Duch Święty nie są identyczni (jako Osoby). Ojciec jest Ojcem, Syn Synem, a Duch Święty Duchem pochodzącym od Ojca i Syna (Jana 15:26 / Jana 14:26). Tak więc Osoby Boskie w Trójcy są Osobami indywidualnymi – każda z nich ma swoje imię, kocha, mówi i czyni rzeczy, które może tylko Bóg. Żadna z tych Osób nie została stworzona ani uczyniona – wszystkie istnieją na równi jako „osobowy byt”, posiadający atrybuty Boskości, mocy (Mateusza 28:18-20) i chwały (Jana 17:24).
Koncepcja ta jest niezrozumiała dla ograniczonego ciałem i umysłem człowieka, ponieważ używana przez nas terminologia nie obejmuje odpowiednich określeń. „Osoba” w naszym zrozumieniu oznacza istotę żyjącą oddzielnie, mającą swój byt fizyczny, odrębny od innych. W przypadku Trójcy mamy jednak do czynienia z Bogiem – wszechmocnym, wszechwiedzącym Duchem, nieograniczonym przestrzenią (wszechobecnym) i czasem (był, zanim powstał czas). Zrozumienie Jego istoty zawsze więc będzie przekraczać nasze możliwości poznawcze. Bóg sam o sobie mówi: „[…] bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje – mówi Pan, (9) lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze” (Izajasza 55:8-9).
Nie oznacza to jednak, że nie możemy o Bogu nic wiedzieć. On zna nasze ograniczenia i dlatego właśnie posługuje się (w objawieniach Biblii, również poprzez swoje stworzenie) koncepcjami, które jesteśmy w stanie zrozumieć, choć czasami jest to bardzo trudne (jak w przypadku Trójcy).
Świat stworzony przez Trójjedynego Boga zawiera pewne elementy, których trójwymiarowość może być pomocną ilustracją:
• Czas ma trzy wymiary: jest czas teraźniejszy, przeszły i przyszły – nie ma jednak trzech czasów, lecz jeden.
• Przestrzeń ma trzy wymiary: wysokość, szerokość i głębokość – wysokość jest czymś innym niż szerokość, szerokość czymś innym niż głębokość, a głębokość czymś innym niż wysokość – jednak nie ma trzech przestrzeni, lecz tylko jedna.
• Materia może występować w trzech postaciach: jako substancja stała, ciecz i gaz – fizyka jednak nie mówi o trzech materiach, lecz o jednej. Łatwo człowiekowi zrozumieć postać wody, która może być cieczą (wodą), może być ciałem stałym (lodem) lub gazem (parą wodną). Jest to dla nas fakt oczywisty, ponieważ możemy to zobaczyć, dotknąć tego lub spróbować. Boga nie możemy jednak zobaczyć, możemy w Niego jedynie uwierzyć.
Musimy jednak pamiętać, że ilustracja ta ma tylko ułatwić ludziom zrozumienie kwestii istnienia trzech indywidualnych Osób tworzących jednego Boga. Akceptacja Trójjedynego Boga nie powinna wypływać z takiego porównania, lecz z wiary opartej na Słowie Bożym, które wyraźnie wskazuje na istnienie jednego Boga w trzech równych sobie Osobach (Mateusza 28:18-20 / 1 Mojżeszowa 1:26 / 1 Mojżeszowa 3:22 / 2 Koryntian 13:13). Możesz posłuchać kazania na ten temat, klikając tutaj.
