Aby powrócić do wstępu, kliknij tutaj.
Jedna z pierwszych nieścisłości dotyczy ofiary i przebaczenia grzechów.
Słowa wypowiedziane przez anioła:
1. „Módlcie się bardzo dużo i poświęcajcie za grzeszników […]”.
2. „[…] ofiaruję ci krew, duszę i boskość Jezusa obecnego w tabernakulum, na przebłaganie za grzechy świata. I zwracam się do najświętszego serca Pana Jezusa i niepokalanego serca Marii o nawrócenie grzeszników”.
3. „Czy jesteście gotowe ofiarować siebie Bogu i przyjąć wszelkie cierpienia, jakie ześle On na was, jako akt odkupienia za grzechy ludzi, którzy Go obrażają i za nawrócenie grzeszników?” – zapytała kobieta. „Tak, jesteśmy gotowi”. „Będziecie więc bardzo cierpieć” – powiedziała kobieta, dodając: „odmawiajcie różaniec każdego dnia, aby na świecie nastał pokój i nastąpił koniec wojny”.
4. „Poświęcajcie siebie za grzeszników i często mówcie do Jezusa: O Jezu to dla Ciebie, za nawrócenie grzeszników i za grzechy popełnione przeciwko niepokalanemu sercu Marii”.
5. „Aby temu zapobiec, musicie poświęcić Rosję mojemu Niepokalanemu Sercu i ustanowić Komunię w celu przeproszenia za te grzechy”.
6. „Módlcie się bardzo dużo i poświęcajcie za grzeszników, bo wiele dusz idzie do piekła, ponieważ nie ma nikogo kto by się za nich ofiarował i modlił”.
7. „Ponieważ dzieci wcześniej zadawały sobie cierpienia, aby w ten sposób poświęcać się za grzeszników, Kobieta powiedziała, że Bóg jest zadowolony z tego co robią”.
8. „Jak bardzo zranione jest serce Przenajświętszej Matki i nie ma nikogo, kto by poświęcał się za grzeszników, aby zostały wyciągnięte wbite weń ciernie”.
Jeśli wierzysz w Boski autorytet Pisma Świętego i nigdy nie zastanawiałeś się, co mówi ono na temat ofiary i przebaczenia grzechów, pomyśl nad tym, czytając poniższe fragmenty. Powinno cię to zainteresować, ponieważ Pan Jezus umarł również za ciebie. Jedyna, doskonała i pełna ofiara za grzechy została już zapłacona (Hebrajczyków 10:10-18). Sam więc sprawdź, czy wykorzystujesz ją we właściwy sposób oraz czy ma to jakikolwiek związek ze słowami objawiającego się anioła.
1 Piotra 2:24-25
„[…] On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; Jego sińce uleczyły was. (25) Byliście bowiem zbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych”.
Hebrajczyków 7:26-28
„[…] takiego to przystało nam mieć Arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa; (27) który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie. (28) Albowiem zakon ustanawia arcykapłanami ludzi, którzy podlegają słabościom, lecz słowo przysięgi, która przyszła później niż zakon, ustanowiło Syna doskonałego na wieki”.
1 Jana 4:9-10
„[…] w tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli. (10) Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze”.
Hebrajczyków 10:11-13
„[…] a każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; (12) lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, (13) oczekując teraz, aż nieprzyjaciele Jego położeni będą jako podnóżek stóp Jego […]”.
Galacjan 1:3-5
„[…] łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa, (4) który wydał samego siebie za grzechy nasze, aby nas wyzwolić z teraźniejszego wieku złego według woli Boga i Ojca naszego, (5) któremu chwała na wieki wieków. Amen”.
Dzieje Apostolskie 10:43
„[…] o Nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w Niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię Jego”.
Rzymian 8:1-3
„Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. (2) Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci. (3) Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała, ofiarując je za grzech, potępił grzech w ciele […]”.
1 Jana 2:1-2
„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy Orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. (2) On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata”.
Pan Jezus umierając na krzyżu, wypowiedział bardzo ważne słowa: „wykonało się […]” (Jana 19:30). Dlatego dziś nie musisz poświęcać się i cierpieć, by odkupić grzechy innych ludzi – jeśli chciałbyś dowiedzieć się, o jakich cierpieniach w życiu chrześcijanina mówi Pismo Święte, kliknij tutaj. Według Biblii jedynym ratunkiem dla grzesznika jest osobiste przyjęcie (aktem wiary) Ewangelii zbawienia w Jezusie Chrystusie: „A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie, (2) i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. (3) Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism” (1 Koryntian 15:1-3) – jeśli chciałbyś dowiedzieć się, czym jest Ewangelia i w jaki sposób możesz ją przyjąć, kliknij tutaj.
Według Pisma Świętego nasze zadanie polega nie na odkupieniu grzeszników, lecz na niesieniu im Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie (Ewangelii): „[…] na koniec ukazał się jedenastu uczniom, gdy siedzieli u stołu, i ganił ich niewiarę i zatwardziałość serca, że nie uwierzyli tym, którzy Go widzieli zmartwychwskrzeszonego. (15) I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu. (16) Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Marka 16:14-16).
Następna nieścisłość w słowach anioła dotyczy drogi prowadzącej nas do Boga.
Objawiający się anioł zapewnia Lucy: „Pamiętaj, Lucy, nie trać serca, ja nigdy cię nie opuszczę! Moje niepokalane serce będzie twoją ucieczką i drogą, która poprowadzi cię do Boga”.
Ewangelia jest nauką, dzięki której możesz poznać i przyjąć Boży plan ratunku, by uniknąć piekła. Prawdziwa Ewangelia [Dobra Nowina i droga do zbawienia (Dzieje Apostolskie 24:14 / Jana 14:6)] jest tylko jedna (Galacjan 1:6-12), a informacje na jej temat możesz znaleźć w Piśmie Świętym. Niewłaściwa interpretacja, próba skrócenia czy ułatwienia tej drogi (poprzez różne obietnice, które nie są od Boga) jest fałszerstwem. Pismo Święte bardzo wyraźnie mówi o dwóch dostępnych drogach:
• pierwsza droga, która prowadzi na zatracenie – kierunek niezgodny z zaleceniami Słowa Bożego (wszelkiego rodzaju religie, kulty, ludzkie wskazówki, obietnice, tradycje itp.).
• druga droga, która prowadzi do życia wiecznego – droga „w Jezusie Chrystusie” [„zakon Ducha” (Rzymian 8:1-17)], na której człowiek zostaje duchowo odrodzony przez Ducha Świętego [(Tytusa 3:3-7) więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj] i poddany procesowi uświęcania [(Hebrajczyków 12:4) więcej o uświęcaniu dowiesz się, klikając tutaj]. Bardzo wyraźnie mówi nam o tym Ewangelia Jezusa Chrystusa [(Marka 1:15 / Tytusa 2:11-13) więcej o Ewangelii dowiesz się, klikając tutaj, a pod tym linkiem przeczytasz o tym, jak wygląda biblijna droga do zbawienia].
Między biblijną drogą do zbawienia a drogą przez „niepokalane serce Marii” są znaczące różnice. W Ewangelii według Jana 14:5 zmartwiony Tomasz zapytał: „[…] Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, jakże możemy znać drogę?”, na co Pan Jezus odpowiedział (6. werset): „Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie”. W Księdze Objawienia Jana 7:10-12 czytamy: „[…] zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka. (11) A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu, (12) mówiąc: Amen!”.
Pismo Święte (proroctwa, Nowy Testament, także sama Księga Objawienia Jana) nie wspomina o jakimkolwiek udziale Marii w drodze prowadzącej nas do Boga (również do Jezusa) czy jej czynnym udziale w zbawieniu człowieka. Zadanie, jakie wykonała Maria – wydanie na świat Zbawiciela – było częścią Bożego planu, która nie ma nic wspólnego z wersją przedstawioną przez Lucy: „[…] ja nigdy cię nie opuszczę! Moje niepokalane serce będzie twoją ucieczką i drogą, która poprowadzi cię do Boga”.
Sam Pan Jezus powiedział:
Jana 10:9
„[…] Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie […]”.
Mateusza 11:28
„[…] pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie”.
Jana 10:27-28
„[…] owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną. (28) I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej […]”.
Następną nieścisłością jest obraz przedstawiający istnienie czyśćca.
Lucy zapytała objawiającego się anioła, czy jej dwie koleżanki, które niedawno umarły, są w niebie. „Kobieta odparła, że ta, która miała 16 lat, jest w niebie, a ta która miała 20 lat jest w czyśćcu i pozostanie tam do końca świata”.
Dzięki ofierze Jezusa Chrystusa każdy pokutujący grzesznik może przyjść pod „krzyż”, upamiętać się i dzięki mocy Ducha Świętego rozpocząć nowe, przemienione życie z dala od grzechu i niesprawiedliwości (Efezjan 4:22-32 / Rzymian 6:1-14 i 8:1-17). W 1. Liście Piotra 2:24-25 napisane jest: „[…] On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; Jego sińce uleczyły was. (25) Byliście bowiem zbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych”.
Dlatego Pismo Święte bardzo wyraźnie mówi: „[…] albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy, (10) ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą. (11) A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego” (1 Koryntian 6:9-11).
Efezjan 5:5-11
„[…] gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym. (6) Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowy, z powodu nich bowiem spada gniew Boży na nieposłusznych synów. (7) Nie bądźcie tedy wspólnikami ich. (8) Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości, (9) bo owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda. (10) Dochodźcie tego, co jest miłe Panu (11) i nie miejcie nic wspólnego z bezowocnymi uczynkami ciemności, ale je raczej karćcie […]”.
Galacjan 5:19-21
„[…] jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, (20) bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, (21) zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą”.
Kolosan 3:1-11
„A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; (2) o tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi. (3) Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu; (4) gdy się Chrystus, który jest życiem naszym, okaże, wtedy się i wy okażecie razem z Nim w chwale. (5) Umartwiajcie tedy to, co w waszych członkach jest ziemskiego: wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem, (6) z powodu których przychodzi gniew Boży. (7) Niegdyś i wy postępowaliście podobnie, kiedy im się oddawaliście; (8) ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych; (9) nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, (10) a przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz Tego, który go stworzył. (11) W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich”.
Tym biblijnym prawdom przeczy stwierdzenie o istnieniu czyśćca. Zaufaj Bogu – Pismo Święte wyraźnie mówi, że jest piekło i niebo [nic pośrodku (Hebrajczyków 9:27 / Mateusza 16:27)] oraz że nie ma innych (zastępczych) metod odkupienia (1 Tymoteusza 2:5). Dogmat o czyśćcu nie ma za sobą autorytetu Biblii. Przeciwnie, czytamy w niej: „[…] postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd […]” (Hebrajczyków 9:27)
oraz:
„[…] Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swymi i wtedy odda każdemu według jego postępowania […]” (Mateusza 16:27).
W 593 roku papież Grzegorz I wspomniał (jako pierwszy) o miejscu zwanym „czyściec”. Koncept ten wywołał wówczas wiele kontrowersji i dopiero tysiąc lat później stał się dogmatem Kościoła rzymskokatolickiego (uchwała soboru florenckiego z 1439 roku). Według Encyklopedii katolickiej czyściec to „[…] przejściowy stan, w którym zeszłe ze świata dusze mogą pokutować za niewybaczone grzechy dopóki nie dostąpią ostatecznej nagrody. Karze czyśćcowej mogą ulżyć ofiary składane przez żywych wierzących, takie jak: msze święte, modlitwy, datki, i inne akty pobożności i dewocji” – jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej na temat czyśćca, kliknij tutaj.
Na czym Kościół rzymskokatolicki opiera doktrynę o czyśćcu?
Opiera ją na fragmencie jednej z ksiąg apokryficznych (2. Księdze Machabejskiej 12:39-45), znajdującej się poza kanonem Pisma Świętego. Jest w niej mowa o ofierze złożonej za grzechy poległych żołnierzy, którzy dopuszczali się bałwochwalstwa [znaleziono przy nich przedmioty poświęcone bóstwom (2 Machabejska 12:40)]. Jednak Pismo Święte wyraźnie mówi: „[…] jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, (20) bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, (21) zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą” (Galacjan 5:19-21).
Innym miejscem, w którym Kościół rzymskokatolicki znalazł „poparcie” na istnienie czyśćca, jest fragment z 1. Listu Pawła do Koryntian 3:11-15. Tekst ten nie zawiera jednak żadnych argumentów przemawiających za istnieniem czyśćca. Mówi jedynie o osądzeniu dokonań osoby wierzącej (nie o jej oczyszczeniu z grzechów). Biblia stanowczo stwierdza, że odrodzeni chrześcijanie [(Jana 3:1-8) co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj] są wolni od kary potępienia (Jana 5:24 / Rzymian 8:1 / Hebrajczyków 10:14-17), a mimo to odbędzie się nad nimi sąd (2 Koryntian 5:10 / 1 Jana 4:17). Na sądzie tym człowiek wierzący może doznać wielkiej szkody [choć będzie zbawiony (2 Koryntian 15)]. Może m.in.: odczuwać wstyd (1 Jana 2:28), utracić efekty pracy dla Boga (1 Koryntian 3:12-15), zająć niską pozycję w niebie (Mateusza 5:19 i 19:30), zostać pozbawionym nagród (1 Koryntian 3:14-15). Jednak nie ma w tym fragmencie nic o pokucie za niewybaczone grzechy. Ponadto katolicka doktryna o czyśćcu kwestionuje doskonałość ofiary Chrystusa, która jest wystarczająca, by zbawić każdego pokutującego grzesznika (Tytusa 2:11 / 1 Jana 1:9 i 2:1-2).
Hebrajczyków 10:7-17
„[…] tedy rzekłem; Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją, o Boże, jak napisano o mnie w zwoju księgi. (8) Najpierw mówi: Nie chciałeś i nie upodobałeś sobie ofiar krwawych i darów, i całopaleń, i ofiar za grzechy, które przecież bywają składane według zakonu; (9) potem powiada: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją. Znosi więc pierwsze, aby ustanowić drugie; (10) mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. (11) A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; (12) lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, (13) oczekując teraz, aż nieprzyjaciele Jego położeni będą jako podnóżek stóp Jego. (14) Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni. (15) Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem: (16) Takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je, (17) dodaje: A grzechów ich i ich nieprawości nie wspomnę więcej”.
Zgodnie z nauką Pisma Świętego są dwa miejsca przeznaczenia – piekło i niebo. W którym z nich się znajdziesz? Wybór należy do ciebie.
Hebrajczyków 9:27-28
„[…] a jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd, (28) tak i Chrystus, raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu, drugi raz ukaże się nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu tym, którzy Go oczekują”.
Objawienie Jana 22:12-15
„[…] oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku. (13) Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec. (14) Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta. (15) Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je”.
Następna nieścisłość dotyczy kwestii zbawienia – kobieta obiecuje je temu, kto spełni określone sakramenty:
1. „Spróbuj w moim imieniu powiedzieć, że obiecuję być w godzinie śmierci, ze wszystkimi łaskami potrzebnymi do zbawienia, przy tych, którzy przez 5 kolejnych miesięcy w pierwszą sobotę przyjmą sakrament spowiedzi i komunii, powiedzą 5 dziesiątek różańca i będą medytować przez 15 minut o 15 tajemnicach różańcowych. A wszystko po to, by przebłagać moje niepokalane serce”.
2. „Ktokolwiek będzie miał nabożeństwo do mojego serca, temu obiecuję zbawienie, dusze tych ludzi będą w szczególny sposób traktowane przez Boga”.
3. „Jeśli to co mówię zostanie zrobione, wiele dusz zostanie ocalonych i nastanie pokój”.
Kobieta obiecuje pomoc w osiągnięciu zbawienia poprzez modlitwy i oddanie się niepokalanemu sercu Marii. To jednak nie pokrywa się z nauką Pisma Świętego (również z Bożym planem zbawienia) i kieruje człowieka na błędną drogę. W Księdze Dziejów Apostolskich 4:10-12 czytamy: „[…] to niech wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził z martwych; dzięki Niemu ten oto stoi zdrów przed wami. (11) On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym. (12) I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni”.
Pismo Święte nad wymiar zrozumiale wyjaśnia także kwestię pośrednictwa między Bogiem a człowiekiem: „[…] albowiem jeden jest Bóg, jeden też Pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, (6) który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie” (1 Tymoteusza 2:5-7).
Dodatkowo Pismo Święte mówi, że „[…] łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; (9) nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efezjan 2:8-9) – objawiająca się kobieta sugeruje coś zupełnie przeciwnego.
Tytusa 3:4-7
„[…] ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, (5) zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego, (6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, (7) abyśmy, usprawiedliwieni łaską Jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca”.
Również w Księdze Apokalipsy (Księdze Objawienia Jana, w której ukazana jest wizja zbawienia) nie ma wzmianki na temat obietnic anioła, Maryjnego udziału w zbawieniu, potrzeby sakramentów czy odmawiania różańca.
Objawienie Jana 7:9-12
„[…] potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach. (10) I wołali głosem donośnym, mówiąc: Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka. (11) A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu, (12) mówiąc: Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen”.
Wizja zbawienia ukazana w Piśmie Świętym pokazuje wielkość Bożej łaski i miłości wobec grzesznego człowieka. Miłość tę wyraził Ojciec poprzez zesłanie swego Syna Jezusa Chrystusa (Jana 3:16-17), który jest jedyną drogą do osiągnięcia zbawienia (Jana 14:5-6).
Jana 10:1-9
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcą. (2) Kto zaś wchodzi przez drzwi, jest pasterzem owiec. (3) Temu odźwierny otwiera i owce słuchają jego głosu, i po imieniu woła owce swoje, i wyprowadza je. (4) Gdy wszystkie swoje wypuści, idzie przed nimi, owce zaś idą za nim, gdyż znają jego głos. (5) Za obcym natomiast nie pójdą, lecz uciekną od niego, ponieważ nie znają głosu obcych. (6) Tę przypowieść powiedział im Jezus, lecz oni nie zrozumieli tego, co im mówił. (7) Wtedy Jezus znowu powiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, Ja jestem drzwiami dla owiec. (8) Wszyscy, ilu przede mną przyszło, to złodzieje i zbójcy, lecz owce nie słuchały ich. (9) Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie”.
Bóg nie jest przekupny ani stronniczy, więc w godzinie śmierci wstawiennictwo Marii nie będzie miało jakiegokolwiek znaczenia. Sprawiedliwy Bóg będzie sądził ludzi, których serca i uczynki doskonale zna (przed Bogiem nic nie ukryjesz). Sąd ani zbawienie nie będą uzależnione od ludzkich zasług, uczynków czy od tego, ile ktoś zmówił różańców (Galacjan 2: 16-17 / Efezjan 2: 1-10). Zbawienie jest darem Bożej łaski i możesz je przyjąć poprzez akt wiary, na warunkach ustalonych przez Boga (Efezjan 2:1-10 / Tytusa 3:3-7) – jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej na ten temat, kliknij tutaj.
Dzieje Apostolskie 3:18-23
„[…] Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Chrystus cierpieć będzie. (19) Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze, (20) aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa, (21) którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich. (22) Wszak Mojżesz powiedział: Proroka, jak ja, spośród braci waszych wzbudzi wam Pan, Bóg; Jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie. (23) I stanie się, że każdy, kto by nie słuchał owego Proroka, z ludu wytępiony będzie”.
Co więc należy czynić, by osiągnąć zbawienie?
Rzymian 10:8-13
„[…] ale co powiada Pismo? Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy. (9) Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził Go z martwych, zbawiony będziesz. (10) Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. (11) Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w Niego wierzy, nie będzie zawstydzony. (12) Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy Go wzywają. (13) Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie”.
Fragment ten kieruje na istotę wiary w Jezusa, dzięki której możesz osiągnąć życie wieczne (1 Piotra 1:3-9). Powinienem jednak zapytać: „jaka ma być ta wiara?”.
Prawdziwa wiara (zbawcza) nie wiąże się z wypełnianiem zasad religijnych, tradycji, przepisów kościelnych (Izajasza 1:11-17 / Ozeasza 6:3-6), lecz przede wszystkim stanowi uosobienie życia w miłości i służbie dla Boga (w pierwszej kolejności to, później dopiero wszystko inne). Biblia mówi: „wiara, która nie jest czynna w miłości, nic nie znaczy” (Galacjan 5:5-6). Prawdziwa wiara chrześcijańska polega więc nie tylko na przyjęciu wiadomości, że Jezus umarł za twoje grzechy, lecz też na całkowitym poddaniu się Jego wpływowi [Jego woli (Rzymian 12:1-2) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj].
W Liście Pawła do Efezjan 5:1-2 napisane jest: „[…] bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane i chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności” – jeśli chcesz dowiedzieć się, jak zostać prawdziwym naśladowcą Jezusa, kliknij tutaj.
W jaki sposób możesz okazać Bogu miłość – złożyć dla Niego „ofiarę ku miłej wonności”? Odpowiedź znajdziesz w 1. Liście Jana 5:3: „[…] na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań Jego, a przykazania Jego nie są uciążliwe”.
A więc przykazań Bożych, nie przykazań religijnych, ludzkich nauk, tradycji, sprzecznych objawień czy innych „założeń wiary” niezgodnych z zasadami biblijnej wiary w Boga.
Przeczytaj, proszę, dodatkowe fragmenty Pisma Świętego, które jasno określają pochodzenie i źródło zbawienia: Księga Psalmów 3:8-9, 37:37-40, 40:17, 62:2-3.6-13, 118:20-29; Księga Izajasza 53:3-5; Ewangelia według Jana 3:16-18, 10:7-11; List Pawła do Rzymian 5:8-11, 14:17-19; 1. List Piotra 1:3-10; Księga Dziejów Apostolskich 3:18-24, List Judy 1:24-25.
Aby przejść do kolejnej części artykułu, kliknij tutaj.
luke@zaJezusem.com
