Jeśli interesują cię poszczególne zagadnienia, kliknij tutaj. Jeśli chciałbyś przeczytać wyznanie wiary w całości, czytaj poniżej. Serdecznie zapraszam:
ODNOŚNIE DO BOGA
1. Wierzę w jednego Boga, Stwórcę wszystkich rzeczy, który jest święty, sprawiedliwy, miłosierny, nieskończenie doskonały – wiecznie istniejący w związku trzech równych sobie Boskich Osób (w Ojcu, Synu i w Duchu Świętym – więcej na ten temat możesz dowiedzieć się, klikając tutaj). Jest samoistny w swej istocie i nieskończony w doskonałości. Tylko On sam może w pełni rozumieć swą istotę, dlatego jest bytem i absolutem sam w sobie. Jest duchem (Jana 4:24 / 2 Koryntian 3:17), nie ma ciała ani kształtu [choć przyjął kiedyś ciało człowieka Hebrajczyków 10:5-7)], nie jest ograniczony czasem, przestrzenią, materią, nie jest związany grzechem ani chorobą. Jest niewidzialny, nieśmiertelny, czysty, nie ma zmiennych ludzkich uczuć (1 Tymoteusza 1:17 / Hebrajczyków 1:11). Jest światłością (1 Jana 1:5 / Mateusza 5:48) i przebywa w światłości (1 Tymoteusza 6:16), w miejscu niedostępnym dla śmiertelnego człowieka. Jest najczystszą, najświętszą i najwspanialszą z istot, która nigdy się nie zmienia (Malachiasza 3:6 / Jakuba 1:17). Jest miłością (1 Jana 4:7-10), dlatego ma upodobanie w tym, co stworzył (1 Mojżeszowa 1:31). Jest najbardziej kochający, łaskawy, miłosierny, współczujący (Izajasza 49:14-15 / Jana 3:16) i cierpliwy, pełen dobroci, miłości i prawdy (Jana 3:16 / 1 Jana 4:9-10). Nienawidzi jednak grzechu (Psalm 5:5-7) i jest doskonale sprawiedliwy, a w wykonywaniu wyroków i sądach straszny (Nahuma 1:1-6 / 2 Piotra 2:4-9) – więcej o Bogu dowiesz się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO PISMA ŚWIĘTEGO
2. Wierzę, że Bóg objawił się nam w Piśmie Świętym (zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie) słowami ludzkich autorów (2 Piotra 1:20-21). Jako natchnione Słowo Boże Biblia w oryginalnym manuskrypcie jest bez błędu. Jest pełnym objawieniem i źródłem odkrywczym prawdy o życiu i zbawieniu człowieka, a także o cechach, charakterze i woli samego Stwórcy. Pismo Święte – 39 ksiąg Starego Testamentu (pisma hebrajskie) i 27 ksiąg Nowego Testamentu (pisma greckie) – jest ostatecznym (najwyższym) autorytetem, któremu należy podporządkować realizację planów i celów życia (2 Tymoteusza 3:15-17). Dzięki łasce i mocy Ducha Świętego człowiek jest w stanie wierzyć we wszystko, czego naucza Biblia i być posłusznym wszystkiemu, czego wymaga, a także mieć nadzieję na spełnienie wszystkiego, co obiecuje. Jeśli chciałbyś:
• dowiedzieć się więcej na temat interpretacji Pisma Świętego, kliknij tutaj;
• dowiedzieć się więcej na temat historii Pisma Świętego, kliknij tutaj;
• obejrzeć film na temat Pisma Świętego, kliknij tutaj (Nowy Testament) i tutaj (Stary Testament).
Więcej na temat Pisma Świętego dowiesz się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO JEZUSA CHRYSTUSA
3. Wierzę, że Jezus Chrystus jest wcieleniem Boga – jest w pełni Bogiem i zarazem w pełni człowiekiem, Osobą o dwóch naturach. Doktryna, która mówi, że tytuł Syna Bożego zaczerpnął jedynie z faktu wcielenia lub związku z dziełem odkupienia (Hebrajczyków 1:1-13), jest błędna. Z Biblii dowiadujemy się, że Pan Jezus istniał jeszcze przed stworzeniem świata (Przypowieści Salomona 30:4-6 / Hebrajczyków 1:1-4 / Jana 1:1-18 / Micheasza 5:1), a więc zanim powstał czas, mądrość i okręgi niebieskie. Dlatego twierdzenie, że Ojciec nie jest prawdziwym i wiecznym Ojcem, a Syn nie jest prawdziwym i wiecznym Synem, jest zaprzeczaniem Osobie Boga i nauce Pisma Świętego (Kolosan 1:15-19 / Kolosan 2:9 / Jana 1:1-18). Jezus – Zbawca, obiecany Izraelowi Mesjasz – został poczęty z Ducha Świętego i narodził się z dziewicy Marii (Łukasza 1:26-35). Prowadził bezgrzeszne życie, został ukrzyżowany, ale powstał cieleśnie z martwych (Dzieje Apostolskie 13:29-31), stając się doskonałą, zastępczą ofiarą za grzechy ludzkości (1 Jana 2:2). Następnie w przemienionym ciele wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Ojca (Marka 16:19) jako nasz Arcykapłan, Orędownik i Zbawiciel (Rzymian 8:34). Wierzę w ponowny powrót Jezusa na ziemię (1 Tesaloniczan 4:16 / 1 Tesaloniczan 3:13), który nastąpi w czasie znanym tylko Bogu Ojcu (Mateusza 25:13) – więcej o Jezusie dowiesz się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO
4. Wierzę, że Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj). Posiada Boską naturę [podobnie jak Ojciec i Syn (Mateusza 28:19-20], nosi Boskie imiona [Duch Boży (1 Mojżeszowa 1:1-2 / Rzymian 8:8-9)], ma cechy Boga [wszechwiedzę, wszechobecność, wszechmoc (Jana 14:23-26)] i jest traktowany jak Bóg (Jana 4:24 / Dzieje Apostolskie 5:3-4). Duch Święty jest Osobą, bo działa jak osoba [uczy, przekonuje, powołuje, wspiera i mówi (Marka 13:11 / Łukasza 12:12 / Jana 14:26)], ma jej zdolności (wolę i rozum), a także odczuwa emocje (Efezjan 4:30). Jako Osobę przedstawiał Go też Pan Jezus (Jana 16:7-15).
W Starym Testamencie Duch Święty jest ukazany jako Stwórca (1 Mojżeszowa 1:1-4) i Ten, który namaszczał proroków, przemawiając przez ich usta (Łukasza 1:67 / Marka 12:36). Pod Jego natchnieniem zostały spisane księgi Starego i Nowego Testamentu (2 Piotra 1:20-21). Duch Święty objawiał (i wciąż objawia) wolę Boga, przyszłe wydarzenia i pouczenia (Łukasza 2:26 / Marka 12:36). Uczestniczył w poczęciu Pana Jezusa (Mateusza 1:18-20), chronił Go (Łukasza 1:80), a następnie namaścił do publicznej służby (Mateusza 3:16-17). Posilał Go na pustyni w trakcie kuszenia (Łukasza 4:1), a także podczas codziennych prób i doświadczeń (Mateusza 4:1). Towarzyszył Mu ze swą mocą w uzdrowieniach, wskrzeszeniach i czynieniu innych nadprzyrodzonych znaków i cudów (Łukasza 4:18). Posilał Pana Jezusa w Ogrójcu i w Jego drodze na Golgotę. W Duchu Świętym Jezus został przywrócony życiu (Rzymian 8:11).
Więcej o Duchu Świętym dowiesz się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO MARII MATKI PANA JEZUSA
5. Wierzę, że Maria była błogosławioną, pokorną, wierną i pełną miłości służebnicą Bożą – w pełni zasługującą na nasz szacunek i uznanie. Poprzez suwerenny Boży wybór została powołana, by wydać na świat Jezusa Chrystusa, Mesjasza, który otworzył drogę do zbawienia wszystkim ludziom (Jana 3:16-17 / 1 Tymoteusza 2:3-4). Wierzę jednak faktom dotyczącym tej wspaniałej, świętej kobiety, które znajdują uzasadnienie w Biblii (1 Koryntian 15:1-4). Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, kliknij tutaj.
ODNOŚNIE DO STANU LUDZKOŚCI
6. Wierzę, że Bóg stworzył doskonałych ludzi (Adama i Ewę) na swój obraz i podobieństwo (1 Mojżeszowa 1:27). Oni jednak nie byli Mu posłuszni i zgrzeszyli, będąc skuszeni przez szatana (1 Mojżeszowa 3:1-7). Z tego powodu świat został przeklęty – wtargnął do niego grzech, płacz, cierpienie i potępienie, burząc stworzony przez Boga porządek (Rzymian 5:18). W człowieku zostało zasiane ziarno degeneracji, doprowadzając do zepsucia tego doskonałego stworzenia – jego organizmu, moralności i ducha [(1 Mojżeszowa 1:27 / 1 Mojżeszowa 5:1-2) – forma błędu genetycznego, wirusa, choroby zakaźnej]. Z powodu Adama ludzie są grzeszni – ze swojej natury i z wyboru – odłączeni od Boga i pod Jego klątwą (1 Mojżeszowa 3:17-19). Wierzę, że jedynie dzięki Bożemu odkupieniu poprzez Jezusa Chrystusa możemy być z Bogiem pojednani, odnowieni i uratowani (Rzymian 5:8-21) – w jaki sposób może się to stać, dowiesz się, klikając tutaj.
7. ODNOŚNIE DO STWORZENIA ZIEMI
Osobiście wierzę – na podstawie znajomości osoby Boga i Jego wszechpotęgi – w stworzenie świata, które dosłownie trwało sześć dni, i w młody wiek Ziemi (według Biblii 6-7 tysięcy lat od momentu stworzenia). Nie twierdzę, że nauka kłamie (naukowcy mają dowody, że Ziemia posiada strukturę o wiele starszą) i nie twierdzę również, że Biblia kłamie. Potwierdzenie mojej opinii, która wielu może wydawać się dziwna, znajduję w argumentach i logicznych, sensownych wyjaśnieniach Pisma Świętego. Jednak satysfakcjonują one jedynie osobę wierzącą w nadprzyrodzone umiejętności Boga, ale nie ludzi zmysłowych, bez Ducha, ewolucjonistów lub kreacjonistów, którzy ograniczają niezwykłe (nadnaturalne) zdolności Boga (więcej na ten temat możesz przeczytać, klikając tutaj.
8. ODNOŚNIE DO GRZECHU
Wierzę, że grzech jest złamaniem Bożego prawa. W swej istocie jest więc skierowany przeciwko Bogu. W Piśmie Świętym; wszystko, co nie osiąga poziomu Jego doskonałości, jest traktowane jako grzech (więcej na ten temat możesz przeczytać, klikając tutaj
ODNOŚNIE DO ODKUPIENIA
9. Wierzę, że jedyną nadzieją dla zgubionego człowieka jest odkupienie (odmiana jego tragicznego losu) dzięki zastępczej ofierze Jezusa Chrystusa. Jego śmierć i zwycięskie zmartwychwstanie stanowią tego podstawę (Dzieje Apostolskie 4:10-12). Wierzę, że żaden Kościół, denominacja, religia (nawet fakt pochodzenia z chrześcijańskiej rodziny – więcej na ten temat, kliknij tutaj), żadne sakramenty czy rytuały (więcej na ten temat, tutaj) nie są w stanie odkupić ludzkiej duszy. Odkupienie następuje w Jezusie Chrystusie, dzięki Bożej ingerencji [Biblia nazywa to „odrodzeniem” (Tytusa 3:3-6), „nowym narodzeniem” (Jana 3:1-8) – więcej na ten temat możesz dowiedzieć się, klikając tutaj]. W jej rezultacie przekonany przez Ducha Świętego człowiek pokutuje, wyznaje grzechy, odwraca się od grzesznego stylu życia [Biblia nazywa to „nawróceniem” (Dzieje Apostolskie 2:37-40) – więcej o tym dowiesz się, klikając tutaj], przyjmuje Chrystusa, ufa co do zbawienia tylko Jemu, uznając Go za swego osobistego Pana i Zbawiciela (Rzymian 10:9-11). To w widoczny sposób zmienia jego życie (stare poglądy, opinie, przyjemności, dawne dążenia, radości, nadzieje, pewność siebie itp.) – staje się ono poddane Chrystusowi i prawdzie Słowa Bożego (Jana 14:6). W ten sposób grzesznik zostaje odkupiony [(Tytusa 3:3-6) jeszcze za ziemskiego życia (1 Piotra 1:17 / Filipian 2:12)], staje się duchowo odrodzonym człowiekiem (z nowymi przekonaniami, pragnieniami, poglądami, zasadami, uczuciami, myślami, ambicjami, życiowymi celami) i dzieckiem Bożym (Jana 1:12-13), dziedzicząc spadek, jakim jest życie wieczne – więcej na temat biblijnej drogi do zbawienia dowiesz się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO NOWEGO NARODZENIA – DUCHOWEGO ODRODZENIA
10. Z Pisma Świętego dowiadujemy się, że każdy człowiek rodzi się duchowo martwy i jest duchowo oddzielony od świętego Boga, zmierzając ku wiecznemu potępieniu (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj). Aby zostać zbawionym (uratowanym) i powrócić do właściwego związku z Bogiem, człowiek potrzebuje odnowy (zmiany) i nawiązania z Nim relacji [Pismo Święte nazywa to „duchowym odrodzeniem” (Tytusa 3:3-7), „nowym narodzeniem” (Jana 3:1-8)]. W rzeczywistości chodzi tutaj o wewnętrzną, duchową przemianę ludzkiego serca [z kamiennego na mięsiste (Ezechiela 36:26-27)], w które Bóg „wpisuje” swoje prawa (Hebrajczyków 8:10-11). Wówczas człowiek otrzymuje poznanie prawdy, duchowe pragnienia (1 Koryntian 3:16 / Rzymian 8:1-9) i chęć okazywania posłuszeństwa, poddania się Mesjaszowi, Zbawcy, Jezusowi Chrystusowi (naśladowania Go i upodabniania się do Niego). W taki sposób zostaje stworzony na nowo (pod względem duchowym). Znajduje się teraz w innym świecie (w duchowym świecie z Bogiem) – stare rzeczy przeminęły (stare poglądy, opinie, przyjemności, dawne dążenia, radości, nadzieje, pewność siebie itp.), a zastąpiły je nowe (nowe przekonania, pragnienia, obawy, poglądy, zasady, uczucia, myśli, ambicje i cele). Teraz prowadzi go nowy Duch i idzie on nową drogą życia.
Dlaczego nowe narodzenie (odnowa, przemiana, duchowe odrodzenie) jest aż tak ważne?
Pismo Święte mówi, że nikt nie dostanie się do nieba, jeśli nie narodzi się na nowo (Jana 3:1-8), z Ducha Świętego (Tytusa 3:3-7). Nic – żadna religia, denominacja, Kościół, moralność, przestrzeganie prawa, sumienność, religijność, dobre uczynki itp. – nie zapewni ci zbawienia (więcej na ten temat tutaj i tutaj). Nowe narodzenie rozprasza ciemności w naszym życiu i wpuszcza do niego światło [Jezusa Chrystusa (Jana 8:12)]. Rozpoczyna również nowy etap duchowego związku z Bogiem, bez którego nasze poznanie, wola, pragnienia, wartości życia i cele pozostają na poziomie człowieka ze świata [człowieka świeckiego, cielesnego (1 Koryntian 2:11-14) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj].
Rzymian 8:5-9
„[…] bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. Albowiem zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój. Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego” – czym jest życie według ciała i według Ducha, dowiesz się, klikając tutaj.
Kliknij tutaj, jeśli chciałbyś przeczytać fragmenty Słowa Bożego odnoszące się do omawianego tematu. Tutaj możesz zapoznać się z krokami prowadzącymi do nowego narodzenia z Ducha Świętego, a tutaj ze świadectwem osoby, która tego doświadczyła.
ODNOŚNIE DO BOŻYCH, DUCHOWYCH PRAW
11. Wierzę, że obok praw fizycznych, rządzących światem materialnym, istnieją również prawa duchowe, prawa Boga, które regulują nasz stosunek do Niego. Biblia nazywa je „zakonem Ducha” (Rzymian 3:27-28 / Rzymian 8:1-9 / Galacjan 5:16-18), który nie ma jednak nic wspólnego z wypełnianiem religijnych obowiązków, z wstępowaniem w stan zakonny czy z kontaktem z wywoływaczami duchów. Prawa te uczą nas, a następnie kierują do bliskiej więzi z Bogiem, w której potrzebujemy Ducha Świętego (Rzymian 8:8-9). Jedynie On w pełni zna myśli Boże (1 Koryntian 2:11), dlatego człowiek, który pragnie żyć blisko Niego, rozumieć Go i poddawać się Jego prowadzeniu, powinien Go posiadać (Rzymian 8:14) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO MODLITWY
12. Wierzę, że modlitwa jest duchową rozmową z Bogiem, w której nie są istotne pięknie dobrane słowa, wyuczone regułki, lecz szczerość i prostota serca [Bóg patrzy na serce (1 Samuela 16:7)]. Modlitwa jest jak rozmowa syna z ojcem, którego on szanuje, który jest jego przyjacielem, i z którego zdaniem się zawsze liczy.
Bardziej szczegółowo na temat modlitwy dowiesz się klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO EWANGELII
13. Wierzę, że Ewangelia jest nauką, dzięki której możesz uniknąć piekła, poznając i przyjmując Boży plan ratunku. Minęły stulecia, a Ewangelia nic nie straciła ze swej mocy i znaczenia – jej założenia są wciąż te same (Rzymian 1:16-17). Mówi o tym, co Chrystus zrobił dla nas na krzyżu i porusza cztery ważne kwestie związane z Bożym planem zbawienia człowieka – więcej na temat Ewangelii możesz dowiedzieć się klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO (tak zwanej) „EWANGELII SUKCESU”
14. Wierzę, że jest to nauka, która z różnych powodów nie podaje pełnej prawdy o Bogu, Jezusie, grzechu, stanie ludzkości, wiecznym przeznaczeniu lub obowiązkach każdego chrześcijanina. Jest ona głoszona w celu pozyskania ludzi dla organizacji (często Kościołów), utrzymania ich w nich lub w celu zdobycia jakichś korzyści materialnych (Galacjan 1:6-10 / 1 Tesaloniczan 2:4-11). Ta forma nauczania daje słuchaczom fałszywe poczucie bezpieczeństwa, kierując ich ku niewłaściwej interpretacji Pisma Świętego i błędnemu zrozumieniu Boga (Marka 13:5-6). Niebezpieczeństwem jest to, że nauka ta skupia uwagę na sprawach doczesnej pomyślności (zdrowiu fizycznym, dostatku materialnym lub świetnym samopoczuciu), prowadząc tysiące szczerych i aktywnych chrześcijan do rozczarowania, a często odejścia od Boga (zobacz, dlaczego jest to aż tak szkodliwe, klikając tutaj). Pismo Święte ostrzega przed nią zarówno nauczycieli (Jakuba 3:1), jak i słuchaczy (1 Jana 4:1 / Galacjan 1:6-7 / 2 Tymoteusza 4:3 / 1 Tymoteusza 4:1), zachęcając do badania i oceniania tego, co słyszymy (Mateusza 7:15-20 / 2 Piotra 2:1-3). Wierzę, że prawdziwie odrodzony człowiek (Jana 3:1-8 / Tytusa 3:3-6 / Jana 1:11-13) rozpozna ewangelię sukcesu i odpowiednio zareaguje. Obejrzyj krótki film na ten temat, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO WIECZNEGO PRZEZNACZENIA
15. Wierzę, że Bóg ożywi cieleśnie wszystkich zmarłych (Mateusza 25:31-33 / Rzymian 14:11) i podda ich pod sprawiedliwy sąd, przeznaczając niewierzących na potępienie i wieczną, świadomą karę (Mateusza 13:49-50 / Mateusza 25:46 / 2 Tesaloniczan 1:8-9), a wierzących (wiernych Chrystusowi) do życia wiecznego i radości z Panem w niebie dla chwały swojej wspaniałej łaski (Mateusza 25:34 / Objawienie Jana 22:12-14). Nie wierzę, że istnieje czyściec, w którym można odpokutować za niewybaczone grzechy, popełnione tutaj, na ziemi – jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, kliknij tutaj.
ODNOŚNIE DO PIEKŁA
16. Wierzę w istnienie piekła. W Piśmie Świętym zostało ono opisane jako otchłań, czeluść (Łukasza 8:31 / Objawienie Jana 9:1), jezioro ognia i siarki. Przebywający w nim ludzie będą cierpieć wieczną karę (Objawienie Jana 20:10). Będzie tam płacz i zgrzytanie zębów, co oznacza wielki smutek i złość (Mateusza 13:42). Piekło, podobnie jak niebo, nie jest jedynie stanem ducha, lecz realnym miejscem – miejscem, „[…] gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie” (Marka 9:48). Ludzie, którzy odrzucą ofiarę Chrystusa i trafią do piekła, doświadczą niekończącego się Bożego gniewu (2 Tesaloniczan 1:8-9 / Hebrajczyków 2:3). Będą cierpieć psychicznie, emocjonalnie i fizycznie, czując ciągły wstyd, żal i potępienie. Jednak Bóg nie czerpie z tego żadnej satysfakcji. On pragnie, by ludzie zawrócili z grzesznej drogi, nawrócili się (zobacz, co to znaczy, klikając tutaj), doświadczyli przemiany życia, odrodzenia [(Tytusa 3:3-6) więcej na ten temat tutaj], a następnie znaleźli się z Nim w raju (Ezechiela 33:11) – jeśli chciałbyś dowiedzieć się, w jaki praktyczny sposób można z tego skorzystać, kliknij tutaj.
ODNOŚNIE DO SZATANA
17. Wierzę w istnienie szatana, który posiada moc [w tym moc czynienia cudów (Marka 13:22-23 / Mateusza 7:21-23 / Objawienie Jana 13:13-14 / 16:13-14 / 19:20) i może przybierać postać anioła światłości (2 Koryntian 11:13). Jego celem jest przeciwstawianie się Bożym planom, hamowanie duchowego rozwoju chrześcijan, rozsiewanie fałszywych nauk (spirytyzmu, okultyzmu, różnego rodzaju religii) i zaślepianie umysłów ludzi, by uniemożliwić im przyjęcie Ewangelii. Często w naszej wyobraźni jest to osoba o odrażającym wyglądzie, czyniąca zło. Diabeł w pojęciu biblijnym to piękny, podstępny anioł, przewyższający człowieka inteligencją i mądrością. Kiedyś był aniołem światłości, Bożym aniołem, jednak z powodu swojej pychy i buntu został od Niego oddzielony, a następnie „zrzucony na ziemię” (Izajasza 14:12-14). Więcej o szatanie i jego celach możesz dowiedzieć się, klikając tutaj lub tutaj. Aby obejrzeć krótki film na ten temat, kliknij tutaj.
ODNOŚNIE DO SĄDU BOŻEGO
18. Wierzę w dwa oddzielne, Boże sprawiedliwe sądy – nad ludźmi wierzącymi i niewierzącymi:
a) Sąd nad wierzącymi – sąd Chrystusowy ku nagradzaniu (2 Koryntian 5:10)
Sąd ten oceni wierność chrześcijanina względem Boga, zestawiając ją z łaską, jaka została mu udzielona podczas jego życia na ziemi (1 Koryntian 3:10 / 1 Koryntian 4:2-5), a także z jego możliwościami (Łukasza 12:48). Na sądzie tym wierzący, mimo że jest zbawiony, może doznać wielkiej szkody (1 Koryntian 3:12-15). Bóg zbada i publicznie ujawni jego życie – utajnione czyny (Marka 4:22), motywacje (1 Koryntian 4:5), dobre uczynki, jakie spełnił, (Efezjan 6:8), wykonaną przez niego pracę i służbę (Mateusza 25:14-30). Nieprawidłowości jego życia zostaną jednak wybaczone i nie poskutkują wiecznym potępieniem (Rzymian 8:1). Natomiast może odczuć wstyd (1 Jana 2:28), utracić efekty swojej pracy (1 Koryntian 3:12-15) lub nagrody (1 Koryntian 3:14-15), być może zajmie niską pozycję w niebie (Mateusza 5:19) lub będzie musiał odpłacić za wyrządzone krzywdy (Kolosan 3:24-25).
b) Sąd nad niewierzącymi – sąd ku potępieniu (Objawienie Jana 20:11-15)
Ten sąd dotyczy ludzi, którzy odrzucili Boży plan zbawienia: niewierzących, niemiłujących prawdy, niewiernych Chrystusowi, odstępców, rozpustników, mężołożników, wszeteczników, wróżbiarzy, handlarzy ludźmi, kłamców, krzywoprzysięzców, chciwców, złodziei, pijaków, oszczerców, zdzierców, bałwochwalców. Ich wszystkich czeka wieczne potępienie w miejscu zwanym „piekłem” (więcej na temat tego miejsca dowiesz się, klikając tutaj).
ODNOŚNIE DO ŁASKI
19. Łaska jest Bożym darem miłosierdzia, uzdolnieniem i przywilejem, to Jego obecność i ochrona dana wierzącemu przez Ducha Świętego – w to wierzę i tego doświadczyłem. Łaska to coś niezasłużonego, to sposób, w jaki Bóg z miłością na nas patrzy, w jaki się do nas odnosi – Jego przychylność, życzliwość, dobroć, pozytywne nastawienie wobec nas, roztaczana nad nami troska i ochrona. To dar, na który nikt nie zasłużył. Dzięki łasce jesteśmy zbawieni, błogosławieni i możemy wychodzić poza własne (ludzkie) zdolności (działać i żyć nadnaturalnie). Z niej wypływa Boże przebaczenie i usprawiedliwienie, a także nasze pragnienia i moc do wykonywania Bożej woli (Filipian 2:13 / 1 Tymoteusza 1:14-17). Cel i znaczenie łaski określił Apostoł Paweł w 1. Liście do Koryntian 15:10: „[…] ale z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a łaska Jego okazana mi nie była daremna, lecz daleko więcej niż oni wszyscy pracowałem, wszakże nie ja, lecz łaska Boża, która jest ze mną […]”. Łaski należy pragnąć, szukać całym sercem (Hebrajczyków 4:16) i uzależnić od niej całe swoje życie. Łaska Boża wymaga jednak naszej odpowiedzialności i nie ma nic wspólnego z naiwnością ze strony Boga w rodzaju „masz, bierz, nie martw się, wykorzystuj, nadużywaj” itp.: „[…] objawiła się bowiem łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli […]” (Tytusa 2:11-12). Dlatego Bóg rozliczy każdego z nas. Będąc posłuszni i wdzięczni, okazujemy, że przyjęliśmy łaskę i żyjemy w niej. Pismo Święte mówi, że człowiek może pozostawać z dala od niej (Hebrajczyków 12:15), odpaść od niej (Galacjan 5:4), przyjąć ją nadaremnie (2 Koryntian 6:1), zgasić (1 Tesaloniczan 5:19) lub odrzucić (Galacjan 2:21). Posłuchaj kazania na temat łaski, klikając tutaj, a jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na jej temat, kliknij tutaj.
ODNOŚNIE DO ZBAWIENIA
20. Wierzę, że zbawienie jest nadnaturalnym aktem Boga, poprzedzonym duchowym odrodzeniem człowieka [(Tytusa 3:3-6) nowym narodzeniem (Jana 3:1-8) – więcej na ten temat tutaj]. Przemiana ta wypływa z Bożej łaski, nie z uczynków (Efezjan 2:8-10) – one są jedynie dowodem [nieodzownym (Jakuba 2:17)] na to, że człowiek doświadczył zbawienia i trwa przy Chrystusie (Jana 15:1-6). Skoro zbawienie jest z łaski, poprzez wiarę w Jezusa (Dzieje Apostolskie 13:39), wierzę, że wszyscy, którzy szczerze zwracają się do Boga w sposób określony w Jego Słowie, mogą być zbawieni (Jana 3:16 / 1 Tymoteusza 2:4). Wierzę w nieutracalność zbawienia człowieka prawdziwie odrodzonego, który trwa w duchowej więzi z Jezusem Chrystusem (Jana 15:1-7) – jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, kliknij tutaj. Wierzę w pewność zbawienia człowieka duchowo odrodzonego, na którą wskazuje jego duchowy związek z Bogiem i co potwierdza Pismo Święte (jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, kliknij tutaj).
ODNOŚNIE DO ZBAWIENIA Z ŁASKI I PRZEZ STARE PRAWO
21. Wierzę, że zbawienie człowieka opiera się wyłącznie na jego wierze w Jezusa Chrystusa (Galacjan 2:16 / Rzymian 3:21-26). Biblia wskazuje jednak, że autentyczność tej wiary uwidacznia się poprzez uczynki, kierując człowieka do działania (Jakuba 2:17-20). Następstwami tego będą m.in.: nawrócenie odrzucające grzeszny styl życia (Dzieje Apostolskie 2:37-40), poddanie się w posłuszeństwo Jezusowi (Dzieje Apostolskie 3:18-23), strzeżenie i utrzymanie nowego życia w Jezusie Chrystusie (Jana 15:1-7), służba wypływająca z miłości (Galacjan 5:5-6), uczestnictwo w utwierdzaniu Królestwa Bożego na ziemi (2 Piotra 1:5-11). Jeśli tego nie ma lub nigdy nie było (np. nawrócenia) to najprawdopodobniej coś jest nie tak. Dowodem prawdziwej wiary w Jezusa Chrystusa (zbawczej wiary) są wypływające z niej uczynki (Jakuba 2:22). Pismo Święte wyraźnie stwierdza, że wiara, która nie jest związana z uczynkami (i owocami), jest martwa (Jakuba 2:17-26).
ODNOŚNIE DO ZBAWIENIA PRZEZ WIARĘ W ODNIESIENIU DO UCZYNKÓW
22. Wierzę, że zbawienie człowieka opiera się wyłącznie na jego wierze w Jezusa Chrystusa (Galacjan 2:16 / Rzymian 3:21-26). Biblia wskazuje jednak, że autentyczność tej wiary uwidacznia się poprzez uczynki, kierując człowieka do działania (Jakuba 2:17-20). Następstwami tego będą m.in.: nawrócenie odrzucające grzeszny styl życia (Dzieje Apostolskie 2:37-40), poddanie się w posłuszeństwo Jezusowi (Dzieje Apostolskie 3:18-23), strzeżenie i utrzymanie nowego życia w Jezusie Chrystusie (Jana 15:1-7), służba wypływająca z miłości (Galacjan 5:5-6), uczestnictwo w utwierdzaniu Królestwa Bożego na ziemi (2 Piotra 1:5-11). Jeśli tego nie ma lub nigdy nie było (np. nawrócenia) to najprawdopodobniej coś jest nie tak. Dowodem prawdziwej wiary w Jezusa Chrystusa (zbawczej wiary) są wypływające z niej uczynki (Jakuba 2:22). Pismo Święte wyraźnie stwierdza, że wiara, która nie jest związana z uczynkami (i owocami), jest martwa (Jakuba 2:17-26).
ODNOŚNIE DO ZBAWIENIA W ODNIESIENIU DO PRZYNALEŻNOŚCI RELIGIJNEJ
23. Wierzę, że źródłem naszego zbawienia jest osobista relacja z Bogiem i wiara w Jezusa Chrystusa (więcej na ten temat możesz dowiedzieć się, klikając tutaj). On kieruje i wspomaga nas duchowo (Jana 14:16-18 i 26) w całym procesie naszego chrześcijańskiego życia (Jana 15:1-6). Jest to możliwe tylko i wyłącznie dzięki Jego zasługom – temu, co uczynił dla nas na krzyżu na Golgocie (Dzieje Apostolskie 4:12). Żaden najbardziej święty człowiek czy Kościół, żadna religia czy denominacja nie oddałyby życia za ciebie. Dlatego zbawienie jest możliwe, kiedy uwierzysz i zaufasz Jezusowi, będąc odrodzony przez Ducha Świętego [nowonarodzony (Jana 3:1-8)] – jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, kliknij tutaj. Wierzę, że nikt nie dostanie się do nieba dzięki wierze w to, że jego Kościół lub religia go tam doprowadzi – więcej na ten temat możesz dowiedzieć się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO PRZYMIERZY
24. Wierzę, że w przeszłości Bóg zawierał przymierza (pakty, porozumienia) z ludźmi, aby pomóc im żyć blisko swego Stwórcy, a następnie by ich odkupić. W sumie układów tych było osiem. Określały Boże obietnice, prawa i konsekwencje ich nieprzestrzegania, a także obowiązki człowieka. Przymierza te ustalane były przez Boga i miały charakter warunkowy [uzależnione od człowieka (2 Mojżeszowa 19:5 / Dzieje Apostolskie 3:18-20)] albo bezwarunkowy [uzależnione od Boga (1 Mojżeszowa 9:11). Niektóre warunkowe przymierza były zrywane (zgodnie z Bożym prawem i sprawiedliwością), a więc wygasały i traciły ważność (na przykład Przymierze Edenowe lub Mojżeszowe). Powodem tego było niedotrzymanie przez ludzi warunków układu, ich nieposłuszeństwo i ignorowanie Bożej woli (Ozeasza 6:7 / Izajasza 30:9-11 / Jeremiasza 16:10-13). Tak właśnie było w przypadku Starych Przymierzy (Hebrajczyków 10:9-16 / Hebrajczyków 8:7-13). Dlatego dziś dzięki Bożej łasce człowiek duchowo odrodzony [(Tytusa 3:3-6) co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj) jest pod innym, nowym prawem (Rzymian 6:12-18), określonym warunkami Nowego Przymierza – więcej na ten temat możesz dowiedzieć się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO WAŻNOŚCI PRZESTRZEGANIA 10-ciu PRZYKAZAŃ W CZASACH NOWEGO PRZYMIERZA
25. Wierzę, że Nowe Przymierze nie znosi obowiązku przestrzegania dziesięciu przykazań (Mateusza 5:17-19 / Rzymian 3:31): „[…] albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach. To mów i tak napominaj, i tak strofuj z całą powagą” (Tytusa 2:11-15). Choć przynależność do Jezusa zmienia nasze położenie względem Boga [odnośnie do prawa (Dzieje Apostolskie 13:39 / Rzymian 3:20 / Galacjan 3:11)] i wypełnienie dziesięciu przykazań nie jest możliwe (Galacjan 3:10-11) ani nie jest warunkiem zbawienia (Rzymian 4:13-16 / Galacjan 2:16-3:24 / Galacjan 3:11), to jednak powinniśmy szczerze i z poświęceniem dążyć do ich wypełniania. Wierzę, że człowiek usprawiedliwiony (prawdziwy chrześcijanin) jest w stanie właściwie to praktykować (choć nie bez potknięć), posiada on bowiem Bożą wewnętrzną sprawiedliwość. Jeśli chodzi o ludzi lekceważących Boże prawo i żyjących w niemoralności, kłamstwie, obłudzie [zgodnie z normami tego świata (1 Jana 2:15-17)], to będą oni sądzeni według tego prawa (Rzymian 2:9-12): „[…] albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą. A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego” (1 Koryntian 6:9-11).
ODNOŚNIE DO IZRAELA
26. Wierzę, że Izrael był narodem wybranym, z którym Bóg zawarł Przymierze (2 Mojżeszowa 19:5-6 / 5 Mojżeszowa 5:1-22 / 5 Mojżeszowa 28). Z powodu niedotrzymania jego warunków zostało jednak zerwane i Bóg ustanowił inne (Hebrajczyków 10:9-16 / Hebrajczyków 8:7-13) – Nowe Przymierze w Jezusie Chrystusie z przeznaczeniem dla wszystkich narodów (nie tylko dla Izraela). Wierzę, że Izrael został tylko częściowo odrzucony (może być ponownie wszczepiony) i wciąż odgrywa kluczową rolę w Bożym planie (Rzymian 11:1-5) – więcej na ten temat możesz dowiedzieć się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO WYBRANIA LUDZI DO ZBAWIENIA (PREDESTYNACJI)
27. Wierzę w wybranie indywidualne (przykład Aggeusza 2:23) i w wybranie zbiorowe (przykład 1 Piotra 2:6-10 / Ezechiela 20:5).
a) Wybranie indywidualne – jest niezależne od woli człowieka (Rzymian 11:29) i dotyczy osoby wyznaczonej przez Boga do: specyficznej służby [na przykład Jeremiasz (Jeremiasza 1:4-7)], konkretnego zadania [na przykład Jonasz (Jonasza 1:1-2)] lub celu [na przykład Józef (1 Mojżeszowa 45:5-8), Abraham (1 Mojżeszowa 18:19), Apostoł Piotr (Dzieje Apostolskie 15:7)]. W dzisiejszych czasach mogą to być nauczyciele, misjonarze, ewangeliści itp.
b) Wybranie zbiorowe – odnosi się do Izraela w Starym Przymierzu (Ezechiela 20:5) i do Kościoła Chrystusowego w Nowym Przymierzu (Efezjan 1:3-23 / 1 Piotra 2:9). Kościół ten zwany jest również „ciałem Chrystusa” (Rzymian 12:4-5), „ludem Bożym” (1 Piotra 2:10), „królewskim kapłaństwem”, „narodem świętym”, „ludem nabytym” (1 Piotra 2:9) lub „oblubienicą” (Objawienie Jana 19:7-9). Ludzie ci zostali wybrani (1 Piotra 2:9), oddzieleni (2 Koryntian 6:14-18) i uświęceni przez Boga w celu ich zbawienia (Hebrajczyków 2:11). Jest to wyraz łaski i miłości, dzięki którym Bóg przygarnia (adoptuje), a następnie przygotowuje ludzi szczerze przyjmujących Jego Syna Jezusa Chrystusa (Efezjan 1:13-14 / Jana 3:35) – więcej na temat wybrania możesz dowiedzieć się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO WOLNEJ WOLI
28. Wierzę, że wolna wola (łac. voluntas – wola, velle – chcieć) jest jednym z atrybutów człowieczeństwa, cechą świadomości, dzięki której jesteśmy zdolni do samodzielnego i dobrowolnego dokonywania wyborów (również w sferze moralnej), podejmowania decyzji, działań i przedsięwzięć. Bez woli człowiek byłby w pewnym sensie robotem, a jego życie zaprogramowanym cyklem zdarzeń. Scenariusz nie obejmujący wolnej woli wykluczałby również odpowiedzialność człowieka za jego czyny. Tym między innymi różnimy się od zwierząt, których zachowania są zdeterminowane przez zakodowane w nich odruchy i instynkty. Wierzę, że na samym początku Bóg dał aniołom, Adamowi i Ewie oraz ich potomkom (czyli nam) wolną wolę i utrzymał ją. Posiadamy ją więc do samego końca. Wierzę jednak, że w przypadku dziecka Bożego [człowieka duchowo odrodzonego (Tytusa 3:3-6) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj] skorzystanie z wolnej woli i odejście od Boga jest w praktyce niemożliwe (1 Piotra 1:5 / Rzymian 8:35-39 / Efezjan 1:13-14) – aby dowiedzieć się więcej o utracalności zbawienia, kliknij tutaj. Szerzej na temat wolnej woli pod tym linkiem.
ODNOŚNIE DO SUMIENIA
29. Wierzę, że każdy człowiek posiada sumienie. Jest ono naszą ochroną, którą po upadku pierwszych ludzi dał nam Bóg (Rzymian 9:29). Sumienie w pewnym stopniu zabezpiecza ludzki gatunek przed samozniszczeniem, daje nam możliwość oceny własnych pragnień i alarmuje o nieprawidłowościach. To umiejętność właściwego zachowywania się. Sumienie może być skalane, zepsute, znieczulone, zniekształcone, rozstrojone, słabe, wrażliwe, akceptujące zło, wypalone albo czyste (1 Koryntian 8:7 / Tytusa 1:15 / 1 Koryntian 8:12). Wierzę, że Duch Święty i sumienie to dwa różne pojęcia (Rzymian 1:9). Kiedy rodzimy się na nowo [duchowo (Jana 3:1-8 / Tytusa 3:3-6) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj], nasze sumienie staje się oczyszczone. Wspiera je Duch Święty (Hebrajczyków 9:14 / 1 Piotra 3:21), z którym współpracuje w całym procesie życia chrześcijanina (Rzymian 9:1). Wierzę, że w czasach Nowego Przymierza z sumienia nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek, choć jest ono bardzo pomocne w poznawaniu prawdy o Bogu.
ODNOŚNIE DO KOŚCIOŁA
30. Wierzę, że prawdziwy Kościół jest wybranym przez Boga narzędziem do wykonywania Jego woli na ziemi – organizmem, żywym, aktywnym w wierze ciałem Chrystusa (1 Koryntian 12:27 / Rzymian 12:4-5), stworzonym przez samego Boga, a nie organizacją religijną, którą zapoczątkował człowiek (jak to jest w przypadku systemów religijnych, denominacji itp.). Kościół składa się z ludzi wierzących, którzy zostali usprawiedliwieni Bożą łaską poprzez duchowe odrodzenie [(Tytusa 3:3-6) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj] i tylko poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa. Są oni zjednoczeni w Duchu Świętym z Chrystusem, tworząc Jego żywe ciało [Kościół Chrystusowy (Rzymian 12:4-5)], którego On jest Głową (Kolosan 1:18-20 / Efezjan 1:22-23). Kościół to ludzie pielgrzymujący, oddzieleni od tego świata (1 Koryntian 6:16-18), nienależący już do niego (Hebrajczyków 13:12-14 / 1 Jana 2:15-17). Ich przywilejem jest przebywanie w żywej relacji z Jezusem Chrystusem – jak to wygląda w praktyce, dowiesz się, klikając tutaj. Każdy wierzący staje się członkiem Kościoła w momencie nowego narodzenia [(Jana 3:1-8) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj]. Wierzę, że Prawdziwy Kościół uwidacznia się w lokalnych Kościołach (różnych denominacji). Ich członkowie powinni składać się jedynie z ludzi wierzących (inne osoby mogą być uczestnikami).
ODNOŚNIE DO POWROTU CHRYSTUSA
31. Wierzę w fizyczny powrót Chrystusa na ziemię (Mateusza 24:27 / 1 Tesaloniczan 5:1-4 / Objawienie Jana 1:7 / Objawienie Jana 19:11-16), który nastąpi w czasie znanym tylko Bogu Ojcu (Mateusza 25:13 / Mateusza 24:42-44 / Marka 13:32). Wymaga to od nas ciągłego oczekiwania i ma nas motywować do pobożnego życia, do pełnej poświęcenia służby oraz czynnego zaangażowania w posłannictwo Ewangelii (Mateusza 28:19-20) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO POCHWYCENIA KOŚCIOŁA
32. Wierzę w pochwycenie Kościoła – ciała Chrystusowego, wszystkich wierzących chrześcijan (Rzymian 12:4-5 / 1 Koryntian 12:12-31) bez względu na denominacje, a także tych, którzy już umarli. Ci wierzący, którzy będą żyć w czasie, kiedy się to wydarzy (1 Tesaloniczan 4:16-17), zostaną w sposób widzialny połączeni z Chrystusem (1 Tesaloniczan 4:16-17), zabrani do domu Ojca w niebie (Jana 14:2-3) i zjednoczeni z tymi, którzy wcześniej umarli (1 Tesaloniczan 4:13-18). Ludzie, którzy nie będą oddzieleni od zła i niesprawiedliwości lub okażą się niewierni Jezusowi, pozostaną na ziemi (Mateusza 25:1 / Łukasza 12:45-46 / Mateusza 24:38-44). Stanowią oni część odstępczego Kościoła [listy do siedmiu zborów (Objawienie Jana 1:9-3:22)] i będą podlegać Bożemu gniewowi (Objawienie Jana 17:1 / 1 Tesaloniczan 5:4-11) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO TYSIĄCLETNIEGO KRÓLESTWA
33. Wierzę w tysiącletnie panowanie Jezusa na ziemi, które nastąpi po wielkim ucisku – jestem zwolennikiem poglądu premilenijnego (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj). Wypełnienie się Bożych przymierzy i obietnic jest związane z dosłownym, fizycznym Królestwem ze stolicą w Jerozolimie. Przymierze zawarte między Bogiem a Abrahamem zapewniało Izraelitom ziemię, potomstwo, władcę i duchowe błogosławieństwo (1 Mojżeszowa 12:1-3). Przymierze Palestyńskie gwarantowało im odnowienie ziemi i zajęcie jej (Daniela 30:1-10), a Przymierze Dawidowe przebaczenie i błogosławieństwo (Jeremiasza 31:31-34). Wierzę, że po powtórnym przyjściu Jezusa na ziemię każde z wymienionych przymierzy spełni się (ięcej na temat przymierzy dowiesz się, klikając tutaj). Izrael zostanie zgromadzony w jednym miejscu (Mateusza 24:31), nawróci się (Zachariasza 12:10-14) i odnowi pod panowaniem Mesjasza. Nastąpi czas pokoju i sprawiedliwych (choć zdecydowanych), rządów Jezusa nad Izraelem i innymi narodami (Objawienie Jana 12:5 / Objawienie Jana 19:12-16). Wierzę, że w trakcie trwania Tysiącletniego Królestwa będą panowały doskonałe warunki – zarówno fizyczne, jak i duchowe (Objawienie Jana 20:2-3). Będzie to czas pokoju (Micheasza 4:2-4 / Izajasza 32:17-18), radości (Izajasza 61:7 i 10), pocieszenia (Izajasza 40:1-2), obfitości (Amosa 9:13-15) i zdrowia (Joela 2:28-29), choć ludzie wciąż będą umierać. Wierzę, że dopiero po upływie tysiąca lat, kiedy Bóg rozprawi się ze starym porządkiem, nastanie czas nowego nieba, nowej ziemi, nowego Jeruzalem, wiecznego panowania Jezusa (Objawienie Jana 21:1-22:21 / Łukasza 1:32-33) oraz zwycięstwa nad śmiercią (1 Koryntian 15:54).
ODNOŚNIE DO OBRZĘDÓW W KOŚCIELE
34. Wierzę, że starotestamentowe obrzędy nie dotyczą chrześcijan. Jezus Chrystus zapoczątkował Nowe Przymierze, a ci, którzy Go szczerze przyjęli, ludzie duchowo odrodzeni (Tytusa 3:3-6), podlegają innym zasadom, określonym w Piśmie Świętym jako prawo łaski [(Rzymian 6:11-14) więcej na ten temat możesz przeczytać, klikając tutaj]. Wierzę, że Pan Jezus ustalił w Kościele dwa obrzędy – chrzest i komunię (Wieczerzę Pańską). W wyraźny sposób wskazuje je Ewangelia:
a) Chrzest w wieku świadomym w wodzie poprzez zanurzenie [(Mateusza 28:19 / Marka 16:16 / Dzieje Apostolskie 10:47-48 / Rzymian 6:4) jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, kliknij tutaj].
b) Wieczerza Pańska składa się z chleba i owocu winorośli (2 Piotra 1:4). Stanowi pamiątkę po Chrystusie (1 Koryntian 11:24) – przypomina, że rozstanie z Nim jest chwilowe i przywodzi na myśl Jego obietnicę powrotu po swój Kościół (1 Koryntian 11:26). Wierzę, że praktykowanie tego obrzędu ze szczerą wiarą głęboko buduje i posila w oczekiwaniu na powtórne przyjście Jezusa (jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat Wieczerzy Pańskiej, kliknij tutaj lub tutaj.
ODNOŚNIE DO DZIESIĘCINY
35. Wierzę, że dziesięcina miała inne znaczenie w Starym Testamencie, a inne w Nowym – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj. Rdzeniem Nowego Testamentu (Nowego Przymierza – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj) jest „zakon zapisany w naszych sercach” (Jeremiasza 31:33), czyli inaczej zakon Chrystusowy (Galacjan 6:2). Dla ludzi zbawionych [duchowo odrodzonych – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj) jest wskazówką, a nie sędzią (1 Tymoteusza 1:8-11 / 2 Tymoteusza 3:16-17), jak to było w czasach Starego Przymierza. Wierzę, że Nowy Testament zamiast obowiązku dawania wprowadza dobrowolność, nie ustala też wysokości ofiar (2 Koryntian 9:6-15), „nakazując” dzielić się z biednymi całym naszym mieniem. Ponadto mówi o dobroczynności i postawie chętnego dawania, bez przymusu i żalu – tak jak sobie postanowimy. Dlatego właściwe motywacje i postawa ochotnego serca odgrywają tutaj najważniejszą rolę. Jeśli Pan przekona nas do przekazania jakiejś sumy (czy dowolnej części zarobków) w określonym celu, to chwała Mu za to. Nikt jednak nie ma prawa nakazywać nam dawać jakiejś kwoty, ani też nami manipulować w celu przywłaszczania sobie pieniędzy – wyczerpujący materiał na temat dziesięciny możesz przeczytać, klikając tutaj.
ODNOŚNIE DO ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
36. Wierzę, że do zapoczątkowania chrześcijańskiego życia potrzebujemy usprawiedliwiającej Bożej łaski i duchowego odrodzenia [(Tytusa 3:3-6) nowego narodzenia (Jana 3:1-8) – co to znaczy dowiesz się, klikając tutaj], a do prowadzenia tego życia łaski uświęcającej [(Hebrajczyków 12:14) – więcej na ten temat, kliknij tutaj] i mocy Ducha Świętego [(Rzymian 15:13/ 1 Koryntian 2:5) – więcej na ten temat, kliknij tutaj]. Chrześcijanin ma zwalczać duchowe potęgi ciemności poprzez żarliwą modlitwę w imieniu Jezusa (Filipian 4:13), używając Słowa Bożego i mocy Ducha Świętego. Powinien „toczyć duchową wojnę”, zakładając na siebie „zbroję Bożą” (Efezjan 6:10-18), w cierpliwości i pokorze znosząc przeciwności. Będąc posłuszny poleceniu Chrystusa, ma werbować uczniów pośród wszystkich narodów i być świadkiem Ewangelii w słowie i czynie (Mateusza 5:13-15) – jeśli chciałbyś sprawdzić, czy jesteś prawdziwym chrześcijaninem, kliknij tutaj.
ODNOŚNIE DO RUCHU EKUMENICZNEGO
37. Wierzę, że prawdziwy ruch ekumeniczny powinien mieć na celu (i do tego dążyć) przywrócenie pierwotnej jedności w ramach ustanowionego przez Jezusa Chrystusa jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego Kościoła. Chodzi tutaj o zjednoczenie chrześcijan wszystkich wyznań w jednym Kościele, opartym na zdrowych biblijnych zasadach, z pominięciem tak zwanych „tradycji” i własnych zasad, które nie wypływają z Pisma Świętego i są sprzeczne z jego nauką. Jeśli przywódcy Kościołów (pod wpływem humanizmu, poprawności politycznej, błędnych doktryn lub z powodu chęci utrzymania własnych zasad i tradycji) stracą z oczu Chrystusa i prawdę Słowa Bożego, ponownie stworzą nową strukturę religijną (do czego dąży ruch ekumeniczny), która utraci cel przywrócenia prawdziwej jedności w Duchu Świętym. Więcej na temat ruchu ekumenicznego możesz dowiedzieć się, klikając tutaj lub tutaj.
ODNOŚNIE DO UŚWIĘCENIA WIERZĄCYCH
38. Wierzę, że uświęcenie wierzących to akt poświęcenia ich Bogu (czyli zastępowanie życia cielesnego duchowym – więcej na ten temat tutaj) i oddzielenia ich od zła [świata i grzechu (1 Jana 2:15-17)]. Nie jest to samonaprawa – to Boża łaska i moc Ducha Świętego zmieniają nas tak, by nasze codzienne życie, myśli, mowa i uczynki podobały się Bogu. Uświęcanie jest ściśle związane z życiem w Duchu Świętym i przebywaniem w obecności Bożej (życiem z Nim i w Nim – więcej na ten temat tutaj) – to zmiana naszego życia na życie Chrystusowe, które za sprawą Ducha Świętego staje się udziałem człowieka: „[…] czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was? Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą, tego zniszczy Bóg, albowiem świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście […]” (1 Koryntian 3:16-17). Uświęcenie dotyczy naszego życia tutaj, na ziemi i trwa od chwili naszego nowego narodzenia [(Jana 3:1-8) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj] aż do fizycznej śmierci. Uświęcenie nie jest sprawą wyboru (1 Piotra 1:15-16). Pismo Święte mówi, że bez niego „nikt nie ujrzy Pana” (Hebrajczyków 12:14) – więcej o uświęcaniu dowiesz się, klikając tutaj.
39. ODNOŚNIE DO UPAMIĘTANIA, POKUTY i NAWRÓCENIA
Upamiętanie, pokuta i nawrócenie są nierozłączne w procesie pojednania i życia w jedności z Bogiem poprzez Jezusa Chrystusa (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj). Obejmują one:
1) zmianę sposobu naszego myślenia (upamiętanie),
2) przyznanie się do winy i wewnętrzny smutek z powodu grzechów popełnionych wobec Boga (pokuta),
3) działanie, czyli odwrócenie się od grzesznej drogi życia (nawrócenie).
Bardziej szczegółowo na każdy z powyższych tematów dowiesz się, klikając tutaj.
40. ODNOŚNIE DO HOMOSEKSUALIZMU
Wierzę, że homoseksualizm jest wynaturzeniem (nieprawidłowością, patologią), które może być wrodzone (1 Mojżeszowa 3:17 / Rzymian 5:12-14) lub nabyte (Rzymian 1:18-31). Na podstawie Pisma Świętego wierzę, że po upadku pierwszych ludzi świat został przeklęty, wtargnął do niego grzech, płacz, cierpienie i potępienie, burząc stworzony przez Boga porządek (Rzymian 5:18). W ludzkim organiźmie i duchu zostało zasiane ziarno degeneracji, powodując zepsucie tego doskonałego stworzenia, jakim był człowiek [(1 Mojżeszowa 1:27 / 1 Mojżeszowa 5:1-2) forma błędu genetycznego, wirusa, choroby zakaźnej]. Homoseksualizm jest tego owocem – jest to grzech skierowany przeciwko Bogu, naturze i zasadom współdziałania w Bożej rodzinie (Mateusza 19:4-6 / 1 Mojżeszowa 1:27-28). Prowadzi do degeneracji, życia z dala od Boga, śmierci i wiecznego potępienia. Wierzę, że każdy pokutujący, pragnący się nawrócić (więcej na ten temat tutaj) homoseksualista, który szczerze wyzna swój grzech, może zostać od niego uwolniony. Aby tak się stało, niezbędne będą: pokuta (świadomość i przyznanie się do grzechu), skrucha, wyznanie grzechu, chęć naprawy, nawrócenie, skierowana do Boga prośba o pomoc i przyjęcie Jezusa – jak to wygląda w praktyce, dowiesz się, klikając tutaj. Wierzę, że Bóg kocha tych ludzi – mimo że nienawidzi ich grzechu (3 Mojżeszowa 18:22 / 3 Mojżeszowa 20:13) – i oferuje im drogę ucieczki (uwolnienie). W Jezusie znajdą oni moc potrzebną do przemiany, prowadzenia świętego życia, a następnie dostąpienia zbawienia (szerzej o tym tutaj). Więcej na temat homoseksualizmu dowiesz się, klikając tutaj.
41. ODNOŚNIE DO ŚWIĘTOWANIA DNIA SABATU
Wierzę, że nakazana w zakonie Mojżeszowym forma prawa sabatowego nie odnosi się do chrześcijan (Kolosan 2:1-17 / Rzymian 14:1-14) – więcej na ten temat możesz przeczytać, klikając tutaj. Zostaliśmy oddzieleni od zakonu Starego Przymierza i zjednoczeni z Chrystusem poprzez zakon Ducha (Rzymian 8:1-17). Wierzę, że chrześcijanin jest pod inną formą prawa, określoną warunkami Nowego Przymierza. Nie oznacza to jednak, że może lekceważyć (zaniedbywać) czwarte przykazanie (Mateusza 5:19) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj.
42. ODNOŚNIE DO KALWINIZMU, ARMINIANIZMU, WESLEYANIZMU
Wierzę, że główne założenia tych nauk i poglądów pochodzą ze Słowa Bożego. Błędem jest jednak rozpatrywanie ich w oddzieleniu od całego przesłania Pisma Świętego. Apostoł Paweł, chcąc utrzymać jedność Kościoła i spójność Bożego przesłania, nauczał tych prawd w swoich listach i umiał je ze sobą pogodzić. Pisał np. o łasce (Efezjan 2:5), zbawieniu (Efezjan 2:8-9), naszej zależności od Boga (1 Koryntian 15:10), obowiązkach (Filipian 2:12), uczynkach (Efezjan 2:10), służbie (2 Koryntian 6:3-10) i odpowiedzialności (2 Koryntian 6:1-2). Nie rozgraniczał ich, ponieważ stanowiły całość objawienia dla Kościoła i były przeznaczone dla ludzi wierzących należących do wielu grup społecznych i znajdujących się w różnym stanie duchowym, w rozmaitych okolicznościach i potrzebach. Pismu Świętemu zarzuca się, że zawiera sprzeczności (jak w przypadku różnic w doktrynach kalwinizmu, arminianizmu czy wesleyanizmu), jest ono jednak po prostu niewłaściwie interpretowane (więcej o interpretacji Pisma Świętego tutaj) i rozdzielane (np. gdy chodzi o te trzy poglądy) – ze szkodą dla jedności Kościoła (więcej o Kościele dowiesz się, klikając tutaj).
43. ODNOŚNIE DO ZROZUMIENIA BOŻEGO PRZESŁANIA I PRAWDY – więcej na ten temat możesz przeczytać, klikając tutaj.
44. ODNOŚNIE OBJAWIEŃ, EGZORCYZMÓW, CZY INNYCH PONAD NATURALNYCH ZJAWISK – kliknij tutaj
45. ODNOŚNIE DO INTERPRETACJI PISMA ŚWIĘTEGO – więcej na ten temat możesz przeczytać, klikając tutaj.
46. ODNOŚNIE DO MAŁŻEŃSTWA – kliknij tutaj
47. ODNOŚNIE DO ŻYCIA RODZINNEGO – kliknij tutaj
48. ODNOŚNIE DO ROZWODU I POWTÓRNEGO MAŁŻEŃSTWA – kliknij tutaj
49. ODNOŚNIE DO DARÓW DUCHA ŚWIĘTEGO – kliknij tutaj
50. ODNOŚNIE DO DARU PROROKOWANIA – kliknij tutaj
51. ODNOŚNIE DO DARU MÓWIENIA INNYMI JĘZYKAMI – kliknij tutaj