WITAJ ŁUKASZ.
DOSTAŁEM TWOJĄ ODPOWIEDŹ. WIELKIE DZIĘKI. MAM TERAZ INNE PYTANIE. CHODZI MI O IMIĘ SYNA BOŻEGO. JAKOŚ NIE UMIE WYOBRAZIĆ SOBIE MARII WOŁAJĄCEJ ZA SYNEM JEZUSIE. PRĘDZEJ JOSZUA. TO NAJWAŻNIEJSZE IMIĘ W HISTORII. CZY NIE POWINNO BYĆ PODAWANE I UŻYWANE W ORYGINALE? CZY ODDAWANIE CZCI JEZUSOWI NIE JEST BAŁWOCHWALSTWEM? POZDRAWIAM Z POLSKI.
Kwestia używania imienia Jezus (w języku hebrajskim Jehoszua, Jeszua) jest indywidualną sprawą każdego z nas. Najważniejsze jest, aby pamiętać o tym, jak ważne przesłanie zawarte jest w tym imieniu (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj). Gdyby to, którego imienia używamy, miało wpływ na naszą relację z Bogiem lub na nasze zbawienie, Pismo Święte (w obliczu zawartych w nim ostrzeżeń) zwróciłoby nam na to uwagę. Możemy również przeczytać o innych osobach o różnych imionach: Piotr był nazywany Kefasem, Paweł Szawłem czy Sylasem, Jan Markiem, inny Jezus Justem, a Jakub Izraelem (sam Bóg zmienił jego imię). Widzimy również, że w Nowym Testamencie (spisanym w grece) nie występuje hebrajski odpowiednik imienia Jezus – Jehoszua, Jeszua – lecz Iesous (Ιησούς). To dowód na to, że Duch Święty (który natchnął autorów Nowego Testamentu) nie miał problemu z zapisaniem imienia Jezus w innym języku (jest to odpowiedź na twoje pytanie: czy imię Jezus nie powinno być podane i używane w oryginale?). Także sam Bóg posiada wiele imion (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj). Nowy Testament zawiera około 50 różnych określeń na Osobę Jezusa.
ישוע ,ישו Jehoszua, w formie skróconej Jeszua (forma aramejska) – tak brzmi imię naszego Zbawiciela w Jego ojczystym języku (hebrajskim). Z pewnością tak też wołali na Niego rodzice. Bóg nakazał Józefowi (rozmawiając z nim w jego ojczystym języku), aby nadał Mu takie właśnie imię, które oznaczało „Jahwe jest zbawieniem” (Mateusza 1:20, 21). Zatem imię ישוע – Jeszua ma określone znaczenie tylko w języku hebrajskim i należy do tzw. imion teoforycznych, co oznacza, że zawarte jest w nim imię Boga – JHWH. Równoznacznymi z imieniem Jezus imionami biblijnymi są: Jozue i Ozeasz. Współcześnie w wielu językach występują różne formy tego imienia.
W Nowym Testamencie imię Jezus pojawia się 919 razy, w tym 913 razy w odniesieniu do Jezusa z Nazaretu. Pozostałe przypadki dotyczą: Jozuego, syna Nuna i następcy Mojżesza; Jezusa, przodka Jezusa Chrystusa ze strony matki, o którym jest mowa w Jego rodowodzie (Ewangelia według Łukasza 3:29); fałszywego proroka żydowskiego Bar Jezusa; Jezusa Justusa, współpracownika Apostoła Pawła; Barabasza (według niektórych przekazów tekstu). By odróżnić Jezusa od innych osób o tym imieniu, w księgach Ewangelii użyto określeń: „z Nazaretu”, „Nazarejczyk”, „Chrystus” lub „Pan” (Kyrios).
Dlaczego w języku polskim zaczęto powszechnie używać imienia Jezus Chrystus?
Polska forma imienia Jezus wywodzi się z formy łacińskiej i greckiej. Forma grecka jest przekształceniem imienia hebrajskiego, ישוע ,ישו Jehoszua, w formie skróconej Jeszua (forma aramejska). Jego grecką transkrypcją jest Ἰησοῦς (Iēsous), a Chrystus to Christós (Χριστός), czyli Namaszczony, Pomazaniec (w języku hebrajskim HaMasziach – משיח), Mesjasz. Warto podkreślić, że nie jest to nazwisko, ale określenie odróżniające Jezusa od Jego współimienników, podkreślające Jego szczególną pozycję jako namaszczonego Wybrańca Bożego. Przetłumaczone z języka greckiego (Nowy Testament był pisany w grece) imię Jezus nie ma żadnego szczególnego znaczenia, jest tylko zbiorem głosek, dlatego używamy imienia Jezus Chrystus, które oznacza, że Jezus jest Mesjaszem. Określenie „Chrystus-Jezus” niesie natomiast przesłanie, że Syn Boży (Słowo Boże) objawił się w Jezusie.
Teraz odpowiem na twoje drugie pytanie:
CZY ODDAWANIE CZCI JEZUSOWI NIE JEST BAŁWOCHWALSTWEM?
Według nauki Pisma Świętego wszelkie formy kultu, które nie odnoszą się do istoty Boga, są surowo zabronione (dlatego Kościoły protestanckie nie oddają czci świętym, obrazom, relikwiom itp.). Jezus Chrystus jest w całej pełni Bogiem (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj), dlatego też kult Jego imienia (podobnie jak kult imienia Bożego w Starym Testamencie) jest kultem samego Boga i nie podlega wykluczeniu z pobożności (w myśl zasady soli Deo gloria – „tylko Bogu Chwała”). Kościoły protestanckie podkreślają równocześnie, że oddawanie czci imieniu Jezus znane było pierwszym chrześcijanom i znajduje zdecydowane poparcie w Biblii (bez „naciągania”):
Filipian 2:9-10
„[…] dlatego też Bóg wielce Go wywyższył i obdarzył Go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, (10) aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią”.
Jana 5:21-23
„[…] albowiem jak Ojciec wzbudza z martwych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce. (22) Bo i Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi, (23) aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał”.
Dzieje Apostolskie 2:34-36
„[…] albowiem nie Dawid wstąpił do nieba, powiada bowiem sam: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, (35) aż położę nieprzyjaciół twych podnóżkiem stóp twoich. (36) Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił Go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście”.
Efezjan 1:19-23
„[…] i jak nadzwyczajna jest wielkość mocy Jego wobec nas, którzy wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły Jego, (20) jaką okazał w Chrystusie, gdy wzbudził Go z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie (21) ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym; (22) i wszystko poddał pod nogi Jego, a Jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, (23) który jest ciałem Jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia”.
Hebrajczyków 1:2-6
„[…] ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył. (3) On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem Jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach (4) i stał się o tyle możniejszym od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię. (5) Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Tyś jest Synem moim, Jam cię dziś zrodził? I znowu: Ja Mu będę ojcem, a On będzie mi synem? (6) I znowu, kiedy wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: Niechże Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży”.
Objawienie Jana 5:11-14
„[…] a gdy spojrzałem, usłyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu i postaci, i starców, a liczba ich wynosiła krocie tysięcy i tysiące tysięcy; (12) i mówili głosem donośnym: Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. (13) I słyszałem, jak wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi, błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków. (14) A cztery postacie mówiły: Amen. Starcy zaś upadli i oddali pokłon”.
Jest to odpowiedź na twoje pytania. Jeśli masz jakieś wątpliwości, pisz: luke@zaJezusem.com.