Mateusza 16:19
„[…] i dam ci klucze Królestwa Niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie […]”.
Klucze oznaczają tutaj władzę i prawo związania lub rozwiązania człowieka z niebem, co zostało powierzone Piotrowi i innym członkom Kościoła Jezusa Chrystusa (Mateusza 18:18), czyli chrześcijanom, ludziom prowadzonym przez Ducha Świętego [(Dzieje Apostolskie 1:5-9 / Jana 20:21-23) więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj]. Jest to jednak inny rodzaj władzy, odmienny od świeckich lub religijnych praw. Nie chodzi tutaj bowiem o elitarną klasę urzędników (ani o władzę hierarchii kościelnej), wykorzystujących swoją pozycję do egoistycznych, religijno-politycznych celów. Władza ta odnosi się do ludzi duchowo odrodzonych [(Jana 3:3-8 / Tytusa 3:3-6) co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj], żyjących w Duchu Świętym [(Rzymian 8:5-9) – więcej na ten temat, kliknij tutaj] i jest dana tym, którzy w Bożym imieniu rozgłaszają Ewangelię Jezusa Chrystusa (Mateusza 28:18-20). Efektem tego jest działanie Ducha Świętego [Jego mocy (1 Koryntian 4:20 / 1 Koryntian 2:1-5)], w wyniku czego słuchacze zostają przekonani (właśnie przez Ducha Świętego) o grzechu, Bożym sądzie i sprawiedliwości (Jana 16:7-8), nawracają się [odwracają od grzesznego, świeckiego stylu życia (Dzieje Apostolskie 3:17-23) – więcej na ten temat, kliknij tutaj], idąc za nauką Jezusa (Marka 8:34-35 / Jana 10:27-30 / Jana 12:26). Rozpoczynając bliski związek z Bogiem, żyją już oni nie według ciała lecz według Ducha (więcej na ten temat, kliknij tutaj), zostając w ten sposób połączeni z niebem (jak to wygląda w praktyce, dowiesz się, klikając tutaj).
Zwróć, proszę, uwagę na to, w jaki sposób Apostoł Piotr użył tych kluczy (w celu związania ludzi z niebem) w czasie swojego kazania, które poruszyło, przekonało, a następnie połączyło z niebem trzy tysiące dusz: „[…]a gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? (38) A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. (39) Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła.(40) Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc:Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego.(41) Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz” (Dzieje Apostolskie 2:37-41).
Pan Jezus powierza te klucze (a więc prawo związania lub rozwiązania człowieka z niebem) również innym wierzącym, żyjącym w Duchu Świętym. W Księdze Dziejów Apostolskich znajdujemy opis tego, w jaki sposób Filip używał tych kluczy (Dzieje Apostolskie 8:4-13), a także Piotr, Jan i inni chrześcijanie (Dzieje Apostolskie 8:14-25). Mamy również inne tego przykłady (odnoszące się do rozwiązania człowieka z niebem), m.in. w Ewangelii według Mateusza (18:15-18): „[…]a jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. (16) Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. (17) A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik.(18) Zaprawdę powiadam wam:Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie”.
Pismo Święte mówi, że ponowny związek człowieka z grzechem oznacza odłączenie od Chrystusa (1 Jana 1:5-6 / Hebrajczyków 10:26-29), co w efekcie prowadzi do rozwiązania go z niebem (Jana 15:6). Ludzie wierzący (posiadający Ducha Świętego) w takim przypadku (po zbadaniu faktów) mają prawo, a nawet obowiązek ogłosić takie rozwiązanie. Osoba żyjąca w grzechu, niemoralności itp. (podająca się za chrześcijanina) wystawia na pośmiewisko nie tylko Kościół, ale godność samego Chrystusa (Hebrajczyków 2:1-3 / Hebrajczyków 10:26-31). Jednym z tego przykładów może być fragment z 1. Listu Pawła do Koryntian 5:1-5: „[…]słyszy się powszechnie o wszeteczeństwie między wami i to takim wszeteczeństwie, jakiego nie ma nawet między poganami,mianowicie, że ktoś żyje z żoną ojca swego. (2) A wyście wzbili się w pychę,zamiast się raczej zasmucić i wykluczyć spośród siebie tego, kto takiego uczynku się dopuścił. (3) Lecz ja, choć nieobecny ciałem, ale obecny duchem, już osądziłem tego, który to uczynił, tak jak bym był obecny: (4) Gdy się zgromadzicie w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, wy i duch mój z mocą Pana naszego, Jezusa, (5) oddajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, aby duch był zbawiony w dzień Pański”.
Te fakty (i wiele, wiele innych) pokazują nam, na czym polega związywanie lub rozwiązywanie człowieka z niebem. Dowody Słowa Bożego świadczą, że związanie człowieka z niebem następuje przez poselstwo Ewangelii (głoszone w mocy Ducha Świętego – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj), uwieńczone chrztem (więcej na ten temat, kliknij tutaj), a rozwiązanie go z niebem przez egzekfowanie dyscypliny kościelnej (w przypadku jej naruszenia).
Mateusza 28:18-20
„[…] a Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa:Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. (19) Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, (20) ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”.
Inna możliwość tłumaczenia fragmentu z Ewangelii według Mateusza 16:19 (źródło: „The MacArthur NKJV Study Bible”, Word Publishing 1997, strona 1423 – tłumaczenie własne):
„Klucze reprezentują autorytet, który Chrystus daje tutaj Piotrowi (z przedłużeniem dla wszystkich wierzących) do orzeczenia tego, co zostało związane lub rozwiązane w niebie. Podobne jest przyrzeczenie z Ewangelii według Jana 20:23, gdzie Chrystus dał swym uczniom autorytet odpuszczania lub zatrzymania grzechów. Wszystko to powinno być rozumiane w kontekście Ewangelii według Mateusza 18:15-17, gdzie Chrystus dał specyficzne instrukcje na temat tego, jak traktować grzech w Kościele”.
Podsumowując: grupa wierzących działająca zgodnie ze Słowem Bożym (w Duchu Świętym), posiada autorytet ogłoszenia kogoś związanym lub rozwiązanym z niebem. Do nich nie należy decydowanie w tych sprawach (przez własne prawa i przekonania), ale ogłoszenie tego na bazie Słowa Bożego. Gdy Kościół (zbór, grupa wierzących działająca w Duchu Świętym) zwiąże lub rozwiąże coś na ziemi, w tym samym czasie i w taki sam sposób zostaje to związane lub rozwiązane w niebie.
Dziękuję, Luke
luke@zaJezusem.com
