Objawienie Jana 12:1
„I ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta odziana w słońce i księżyc pod stopami jej, a na głowie jej korona z dwunastu gwiazd […]”.
Znak (obraz, wizja) niewiasty obleczonej w słońce przedstawiony w Księdze Objawienia przez apostoła Jana wywołuje wiele kontrowersji, dlatego w Internecie można znaleźć kilka różnych interpretacji (sposobów zrozumienia) tego fragmentu.
W jaki sposób ja podchodzę do tej kwestii?
Zachęcam do szukania apokaliptycznych symboli (np. niewiasty odzianej w słońce i księżyc) w Piśmie Świętym, trzymając się myśli przewodniej (schematów, scenariuszy) najbliższych rozdziałów i nie ignorując całości przesłania Pisma (więcej na temat interpretacji Pisma Świętego dowiesz się, klikając tutaj). Podobnie jak z listem, który otrzymujesz od znajomego. Tematyka jego porusza zagadnienia, opisy lub zawiara ważne informacje. Rozpatrując go w całości (nie bazując na pojedynczych zdaniach) rozumiesz czego dotyczy.
Patrząc na 12. rozdział Księgi Objawienia Jana literalnie (dosłownie, słowo w słowo), zobaczymy, że tylko jeden fragment (chodzi tutaj o 5. werset) odnosi się do Marii, matki Pana Jezusa (poczęcie dziecka – Jezusa, które zostało zabrane do Boga). Niewiasta „[…] porodziła Syna, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną”. Narodzenie dziecka zostało opisane słowami wziętymi z Psalmu Mesjańskiego (Psalm 2:9), co oznacza, że wspomniany 5. werset dotyczy historycznego Mesjasza (Jezusa) i Jego matki. Niestety powiązanie Marii (w sensie dosłownym) z apokaliptycznym obrazem ukazanym w wizji Jana zaprzecza innym fragmentom tego rozdziału (jeśli chodzi o katolicyzm i prawosławie – szczególnie 17. werset) i nie pasuje do epizodów (wydarzeń) z Księgi Objawienia.
Chciałbym przypomnieć, że chodzi tutaj o znak (symbol, wizję, obraz) dotyczący przyszłości, a nie przeszłości: „objawienie Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby ukazać sługom swoim to, co ma się stać wkrótce […]” (Objawienie Jana 1:1). Obraz ten (w naszym przypadku niewiasta) ma urzeczywistnić okoliczności (miejsca, wydarzenia itp.), jakie będą się wypełniać w tym okresie. Maria faktycznie urodziła Pana Jezusa i został On zabrany do Ojca 2000 lat temu, a Apokalipsa i jej obrazy (wizje) dotyczą czasów końca (więcej na ich temat tutaj). Znak kobiety (w tym przypadku Marii) jako podobieństwo (ekwiwalent, odpowiednik, analogia) symbolu przedstawionego w 12. rozdziale Księgi Objawienia Jana nie znajduje apokaliptycznego poparcia. Patrząc na całość tej księgi, możemy dostrzec, że nie chodzi o Marię (ona nie ma tutaj nadrzędnej roli, misji ani funkcji), ale o Izrael (taki jest mój punkt widzenia). Zwróć uwagę na te punkty:
Nigdzie w Starym Testamencie prorocy nie wspominają o nadrzędnej roli Marii w czasach końca (nie znajdujemy też takich wzmianek w Nowym Testamencie) – w tym kontekście jest zwykle mowa o Izraelu.
W czasach końca to Izrael ma odgrywać na ziemi pierwszoplanową rolę (zgodnie z Bożymi obietnicami i zapowiedziami proroków – przeczytaj Księgi: Malachiasza, Zachariasza, Daniela, Izajasza).
Niewiasta z Księgi Objawienia Jana 12:2 jest brzemienna, przed porodem, w bólach rodzenia (werset 4b), a Maria urodziła Pana Jezusa 2000 lat temu.
Bóle porodowe i męki rodzenia (2. werset) mogą oznaczać zapowiadane prześladowania dla Izraela w dniach ostatecznych (Mateusza 24:15-25).
Narodziny dziecka (Jezusa) pochodzącego z narodu izraelskiego (wersety 4-5) w odniesieniu do słońca, księżyca i 12 gwiazd najprawdopodobniej dotyczą 12 plemion izraelskich (przeczytaj 1. Księgę Mojżeszową 37:9-11).
Jeśli mowa jest o Panu Jezusie (Mesjaszu pochodzącym z narodu izraelskiego, „na którego Żydzi wciąż czekają”), wówczas z pewnością niewiasta może oznaczać lud izraelski.
Nawrócenie Izraela jako wizerunek narodzin dziecka (wersety 3. i 5.) w odniesieniu do słońca, księżyca, 12 gwiazd, 144 tysięcy opieczętowanych z plemion izraelskich itd. podpiera takie stanowisko (przeczytaj 13. werset).
Żydzi przekonają się, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem i uwierzą w Niego dopiero w czasach końca (Jana 19:37 / Objawienie Jana 1:7 / 5 Mojżeszowa 4:30-31 / Zachariasza 12:3-14 i 13:8-9).
Połączenie Księgi Objawienia Jana 12:6 (liczba dni) i połączenie z 11:2-3 dotyczą Jerozolimy i Izraela.
Pojawia się „czas i czasy, i pół czasu” (14. werset), co z pewnością dotyczy Izraela (przeczytaj Księgę Daniela 7:25).
Diabeł zacznie działać na ziemi ze wzmożoną mocą (12. werset) dopiero w drugiej połowie wielkiego ucisku, by zniszczyć Izraela (wersety 4, 13, 15 i 17).
Ucieczka niewiasty na pustynię (miejsce przygotowane przez Boga) i ochrona przez „czas i czasy, i pół czasu” z pewnością dotyczą Izraela (przeczytaj Księgę Objawienia Jana 12:14) – zgodnie z Księgą Daniela 7:25.
W Piśmie Świętym wspomniany jest powrót Izraela na swoją ziemię (przeczytaj Księgę Jeremiasza 31:1-25 i Księgę Izajasza 61:1-11), którą w przeszłości otrzymał w dziedzictwie, zgodnie z Księgą Mojżeszową (Amosa 9:11-15) – jest także mowa o przyszłym królowaniu narodu izraelskiego (Daniela 7:27).
Dla mnie jest raczej oczywiste, że chodzi tutaj o Izrael (Żydów), który w czasach ostatnich (możliwe, że w drugiej połowie wielkiego ucisku) będzie odgrywać istotną, pierwszoplanową rolę. Wynika to nie tylko z treści najbliższych rozdziałów omawianego przez nas fragmentu, ale z całości przesłania Pisma Świętego. Księga Objawienia Jana 12:12-17 mówi o tym, jak szatan będzie walczył z Izraelem, starając się go zniszczyć. Ten fragment pokazuje również, że Bóg będzie chronił Żydów (zgodnie z obietnicą) „na pustyni” (kobieta uciekająca na pustynię to obraz ukazujący ich ucieczkę). Księga Objawienia 12:14 mówi, że Izrael będzie pod ochroną, z dala od węża (czyli od szatana, diabła – przeczytaj 9. werset) przez „czas i czasy, i pół czasu” („czas”=1 rok, „czasy”=2 lata, „i pół czasu”=pół roku – innymi słowy 3,5 roku) – porównaj to z Księgą Daniela 7:25-28. Reszta potomstwa opisana w 17. wersecie to najprawdopodobniej rozproszeni po świecie Żydzi. Według mojego zrozumienia, które wynika z Pisma Świętego (przeczytaj fragment 12:10-12), w tym czasie nowotestamentowy Kościół (Oblubienica – ludzie wierzący w Jezusa) będzie już u boku swojego Pana (wierzę w pochwycenie Kościoła przed wielkim uciskiem, ewentualnie w jego drugiej połowie – więcej na ten temat tutaj). Z tego właśnie powodu mam wrażenie, że chodzi tutaj o Żydów (nie o Kościół, jak niektórzy uważają). Dodatkowo wskazuje na to fakt, że całe to zdarzenie ma miejsce w Jerozolimie (przeczytaj cały 11. rozdział). Z tego również wynika, że chodzi o konflikt Boga i Jego pierwotnego ludu z Antychrystem w czasie wielkiego ucisku, a nie o Marię (matkę Pana Jezusa). Czytaj Pismo Święte, ucząc się rozpoznawać znaczenie fragmentów w ich kontekście (więcej na ten temat tutaj). Nie próbuj dobierać pojedynczych fragmentów lub słów do tego, w co ktoś błędnie wierzy lub co odpowiada twoim poglądom. W twierdzeniu, że 12. rozdział Księgi Objawienia Jana odnosi się do Izraela, a nie do Marii (matki Pana Jezusa), utwierdzają mnie jeszcze inne fragmenty Pisma, w których dostrzegam analogię Izraela do kobiety, niewiasty, matki, żony (podobnie jak w 12. rozdziale Księgi Objawienia Jana). Oto kilka tego przykładów:
Ozeasza 1:2
„[…] początek poselstwa Pana przez Ozeasza. Pan rzekł do Ozeasza: Idź, weź sobie za żonę nierządnicę i miej z nią dzieci z nierządu, gdyż kraj przez nierząd stale odwraca się od Pana”.
Ozeasza 3:1
„Potem Pan rzekł do mnie: Idź, pokochaj jeszcze kobietę, która kocha innego i cudzołoży, tak jak Pan miłuje synów Izraela, chociaż oni zwracają się do innych bogów i lubią placki z rodzynkami” (zachęcam do zapoznania się z całą tą historią).
Z historii o Ozeaszu dowiadujemy się, że Izrael porzucił Boga (Jego nakazy, prawa, wierność, zaangażowanie itd.), zwracając się ku obcym bogom. Ponadto naród upadł moralnie i pogrążył się w rozwiązłości seksualnej. Bóg ujawnia nieprawość Izraelitów, upomina ich i ostrzega. Wiarołomna kobieta jest tutaj użyta jako symbol (znak) niewiernego Izraela. Na inne miejsca z podobnymi porównaniami do kobiety można natrafić w Księgach: Izajasza, Jeremiasza i Ezechiela.
Izajasza 49:13-15
„[…] śpiewajcie radośnie, niebiosa, i wesel się, ziemio, i wy, góry, rozbrzmiewajcie radością, gdyż Pan pocieszył swój lud i zmiłował się nad jego biedakami! (14) A jednak Syjon mówi: Pan mnie opuścił i Wszechmocny zapomniał o mnie. (15) Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad dziecięciem swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę”.
Izajasza 1:21
„[…] jakąż nierządnicą stało się to miasto wierne, niegdyś pełne praworządności, sprawiedliwość w nim mieszkała, a teraz mordercy!”
Jeremiasza 3:20
„[…] lecz jak kobieta zdradza swojego kochanka, tak wy mnie zdradziliście, domu Izraela – mówi Pan”.
Ezechiela 16:8-35
„[…] a gdy znowu przechodziłem koło ciebie i widziałem cię, oto nadszedł twój czas, czas miłości. Wtedy rozpostarłem nad tobą poły swojej szaty i nakryłem twoją nagość, związałem się z tobą przysięgą i zawarłem z tobą przymierze – mówi Wszechmocny Pan – i stałaś się moją. (9) I obmyłem cię wodą, spłukałem z ciebie twoją krew i pomazałem cię olejkiem. (10) Potem przyodziałem cię szatą haftowaną, nałożyłem ci sandały z miękkiej skórki, dałem ci zawój z kosztownego płótna i jedwabną zasłonę. (11) Przyozdobiłem cię klejnotami, włożyłem naramienniki na twoje ramiona i naszyjnik na twoją szyję. (12) Dałem ci też kolczyk do nozdrzy i nausznice do uszu, i ozdobny diadem na twoją głowę. (13) I zdobiłaś się złotem i srebrem, a twoją szatą było kosztowne płótno i szkarłat, i haftowana tkanina; jadłaś najprzedniejszą mąkę i miód, i oliwę, i stawałaś się coraz piękniejsza, i dostąpiłaś królewskiej godności […]. (33) Wszystkim nierządnicom daje się zapłatę, lecz ty sama dawałaś swoje dary swoim kochankom i przekupywałaś ich, aby zewsząd przychodzili do ciebie i uprawiali z tobą nierząd. (34) Tak więc u ciebie, w twoim wszeteczeństwie było inaczej niż u kobiet: nie za tobą goniono dla nierządu, lecz ty dawałaś zapłatę za nierząd, a tobie nie dawano tej zapłaty; dlatego postępowałaś inaczej. (35) Dlatego, nierządnico, słuchaj słowa Pana!” (zachęcam do przeczytania całego 16. rozdziału).
Jeszcze innym miejscem świadczącym o tym, że chodzi o Izrael (Żydów) jest Księga Daniela, która tłumaczy fragment Księgi Objawienia Jana 12:14 i cały 17. rozdział (o ucieczce Izraela w czasie ucisku): „[…] i dano niewieście dwa skrzydła wielkiego orła, aby poleciała na pustynię na miejsce swoje, gdzie ją żywią przez czas i czasy, i pół czasu, z dala od węża”.
Daniela 7:25
„[…] i będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon; i będą wydani w jego moc aż do czasu i dwóch czasów i pół czasu”.
Niewiasta (kobieta) jest również przedstawiana jako Syjon (Jerozolima), a widać to w Księdze Izajasza, gdzie niewiasta rodzi chłopca, syna, naród:
Izajasza 66:7-11
„[…] zanim odczuła skurcze porodu, powiła dziecię, zanim nadeszły jej bóle, urodziła chłopca. Kto słyszał coś podobnego? (8) Kto widział takie jak te rzeczy? Czyż kraj się rodzi jednego dnia? Czyż naród rodzi się od razu? Bo Syjon ledwie zaczął rodzić, a już wydał na świat swe dzieci. (9) Czyżbym Ja, który otwieram łono matki, nie sprawił urodzenia dziecka? – mówi Pan. Czyżbym Ja, który sprawiam poród, zamykał łono? – mówi twój Bóg. (10) Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie! Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzyście się nad nią smucili, (11) ażebyście ssać mogli aż do nasycenia z piersi jej pociech; ażebyście ciągnęli mleko z rozkoszą z pełnej piersi jej chwały”.
Izajasza 49:14-26
„[…] mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. (15) Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. (16) Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną. (17) Spieszą twoi budowniczowie, a którzy burzyli cię i pustoszyli, odchodzą precz od ciebie. (18) Podnieś oczy wokoło i popatrz: Wszyscy się zebrali, przyszli do ciebie. Na moje życie! – wyrocznia Pana. Tak, w tych wszystkich ustroisz się jakby w klejnoty i jak oblubienica opaszesz się nimi. (19) Bo twe miejscowości zniszczone i wyludnione i kraj twój, pełen zniszczenia, teraz zbyt ciasne będą dla twoich mieszkańców, a twoi niszczyciele odejdą daleko. (20) Znowu szeptać ci będą na ucho synowie, których byłaś pozbawiona: Zbyt ciasna jest dla mnie ta przestrzeń, dajże mi miejsce, bym się mógł rozłożyć. (21) Wtedy powiesz w swym sercu: Któż mi zrodził tych oto? Byłam bezdzietna, niepłodna, wygnana, w niewolę uprowadzona, więc kto ich wychował? Oto pozostałam sama, więc skąd się ci wzięli? (22) Tak mówi Pan Bóg: Oto skinę ręką na pogan i między ludami podniosę mój sztandar. I odniosą twych synów na rękach, a córki twoje na barkach przyniosą. (23) I będą królowie twymi żywicielami, a księżniczki ich twoimi mamkami. Twarzą do ziemi pokłon ci będą oddawać i lizać będą kurz z twoich nóg. Wtedy się przekonasz, że Ja jestem Pan, kto we Mnie pokłada nadzieję, wstydu nie dozna. (24) Czyż można odebrać łup bohaterowi? Albo czy jeńcy okrutnika zdołają się wymknąć? (25) Zaiste, tak mówi Pan: Nawet jeńcy bohatera zostaną mu wydarci, i zdobycz okrutnika się wymknie. Z twoim przeciwnikiem Ja się rozprawię, a twoich synów Ja sam ocalę. (26) Twoim ciemięzcom dam na pokarm własne ich ciało, własną krwią się upiją jak moszczem. Wówczas wiedzieć będzie każdy człowiek, że Ja jestem Pan, twój Zbawca, i twój Odkupiciel, Wszechmocny Jakuba”.
Autor opisuje Jerozolimę jako niewiastę (triumfującą matkę) w czasach końca. Chwała Pańska unosi się nad nią i otacza ją, tak że w dalszej części prorok utożsamia chwałę Bożą z chwałą Świętego Miasta Jerozolimy (przeczytaj 60. rozdział Księgi Izajasza). Powyższe teksty starotestamentowe odbijają się w omawianym opisie Księgi Objawienia Jana. Niewiastą w niej występującą jest Jerozolima jako obraz (znak) Izraela. Przypomina się tutaj również inny tekst z Księgi Izajasza, w którym chwała Pańska jest porównywana ze słońcem wschodzącym nad Jeruzalem i okrywającym sobą miasto: „[…] powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą” (Izajasza 60:1 – przeczytaj cały 60. rozdział). Również 1. Księga Mojżeszowa daje nam wgląd w to, co może oznaczać słońce, księżyc i korona z 12 gwiazd:
1 Mojżeszowa 37:9
„[…] potem miał jeszcze inny sen i opowiedział go braciom swoim. Powiedział: Miałem znowu sen: oto słońce, księżyc i jedenaście gwiazd kłaniało mi się”.
Z historii Józefa (syna Jakuba) i jego braci również możemy wysnuć wniosek, że chodzi o Izrael (przeczytaj 1. Księgę Mojżeszową rozdziały 27-50). Korona z 12 gwiazd może świadczyć o tym, że niewiasta symbolizuje naród izraelski – 12 plemion izraelskich. Z biblijnych opisów wynika więc, że to nie Maria (matka Pana Jezusa) jest przedstawiona jako obraz, znak w 12. rozdziale Księgi Objawienia Jana, jak mniemają rzymscy katolicy i prawosławni (dowiedz się, skąd się to u nich wzięło, klikając tutaj).
2 Tymoteusza 2:16-17
„[…] całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, (17) aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany” (2 Tymoteusza 2:16-17).
Odpowiadając na twoje pytanie, chciałbym cię zachęcić do modlitwy o właściwe zrozumienie i Bożą mądrość (szczególnie przy badaniu Księgi Objawienia Jana). Rola Marii (matki Pana Jezusa) w Bożym planie zbawienia była istotna i nie można jej pominąć, ale jej funkcja (obecność, miejsce) w apokaliptycznych opisach nie jest przez Pismo Święte uwzględniona. Dziękuję. Jeśli masz jakieś wątpliwości, napisz: luke@zaJezusem.com.
