Na początku chciałbym wyjaśnić kilka podstawowych zagadnień związanych z duszą człowieka.
Jak już zapewne wiesz, człowiek składa się z ciała, duszy i ducha (1 Tesaloniczan 5:23 / Hebrajczyków 4:12). Kiedy Bóg stworzył Adama, był on tylko ciałem i nie było w nim życia, dopóki Bóg go w niego nie tchnął. Wówczas Adam stał się żywą duszą (1 Mojżeszowa 2:7). Dusza ta (także duch – Biblia często używa te określenia zamiennie) została jednak zatracona (oddzielona od Boga) w wyniku upadku pierwszych ludzi (1 Mojżeszowa 3:1-24). Przed upadkiem człowiek naturalnie porozumiewał się z Bogiem, po upadku musiał Go szukać (Izajasza 26:9). Kiedy człowiek rodzi się na nowo [duchowo (Jana 3:1-8 / Tytusa 3:3-7) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj], Duch Święty ożywia jego ducha i staje się on ponownie dla Boga żywy (1 Piotra 1:22-23 / Efezjan 2:1-22). Twój duch jest połączony z Bogiem i służy do komunikacji z Nim.
Pismo Święte nie przedstawia jednak tematu ludzkiej duszy w sposób precyzyjny (jak większości tematów dotyczących życia po śmierci), choć dusza jest dość istotną (niematerialną) częścią naszej osobowości, tą cząstką, która myśli, czuje, marzy, wielbi Boga, ma plany, jest naszym ego i po śmierci ciała nigdy nie umiera. Dusza różni się jednak od naszych emocji [ludzkiego serca (5 Mojżeszowa 4:29 / 5 Mojżeszowa 30:6)] i ducha (1 Tesaloniczan 5:23 / Hebrajczyków 4:12), choć (jak już wspomniałem) Biblia często używa te określenia zamiennie. Dusza jest stworzona przez Boga (1 Mojżeszowa 2:7), może być silna lub słaba (2 Piotra 2:14), umęczona (Jeremiasza 31:25) lub pokrzepiona (Psalm 23:1-3), wzburzona (Dzieje Apostolskie 15:24), w napięciu (Jana 10:24) lub spokojna (Psalm 131:2), ogarnięta bojaźnią (Dzieje Apostolskie 2:43), zgubiona lub zbawiona [(Jakuba 1:21) potrzebuje więc odkupienia (3 Mojżeszowa 17:11)]. Jest częścią, która podlega poddaniu się Bogu (1 Piotra 4:19), uświęceniu (1 Piotra 1:22) i ochronie poprzez prawdę (Jakuba 5:19-20), której Pan Jezus jest wspaniałym Pasterzem (1 Piotra 2:25). Zarówno to, jak dusza funkcjonuje w tym życiu, jak i to, gdzie znajdzie się po śmierci, zależy od wyborów, jakie podejmujemy (czy idziemy za pożądliwościami ciała, czy też szukamy Boga i poddajemy się Duchowi Świętemu – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj).
1 Piotra 2:11
„[…] umiłowani! Proszę, abyście jak obcy i przybysze powstrzymywali się od cielesnych pożądań, które walczą przeciwko duszy”.
Galacjan 6:7-8
„[…] nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie. (8) Bo kto sieje dla ciała swego, z ciała żąć będzie skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha żąć będzie żywot wieczny”.
Rzymian 8:5-6
„[…] bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. (6) Albowiem zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój”.
Co dzieje się z duszą człowieka po fizycznej śmierci?
Pytanie to jest bardzo popularne i w środowiskach chrześcijańskich są na ten temat różne opinie. W niektórych kręgach wierzy się, że po śmierci dusza zasypia i wchodzi w stan nieświadomości (co trwa aż do sądu ostatecznego). Inni wierzą, że w momencie śmierci dusza zostaje osądzona i wysłana do miejsca przeznaczenia. Jeszcze inni wierzą, że wysyła się ją do „tymczasowego” nieba albo piekła, gdzie oczekuje na sąd ostateczny. Niektórzy twierdzą, że istnieje czyściec (przejściowy stan, w którym zeszłe ze świata dusze mogą pokutować za niewybaczone grzechy – więcej na ten temat tutaj). Postaram się teraz przybliżyć ten temat i odpowiedzieć na twoje pytanie, analizując to, co o tym mówi Pismo Święte. Serdecznie zapraszam.
Kiedy człowiek umiera, jego ciało zostaje umieszczone w grobie. Hades, szeol, otchłań, królestwo śmierci, kraina umarłych, czeluść, podziemie, ciemnica czy grób (te terminy odnoszące się do życia po śmierci często są używane zamiennie) to natomiast miejsce, dokąd udaje się dusza. Oczekuje tam ona na zmartwychwstanie ciała, aby dotrzeć do miejsca ostatecznego przeznaczenia (piekła albo nieba). W królestwie śmierci są jednak dwa odrębne miejsca – do jednego trafiają ludzie zbawieni, do drugiego niezbawieni.
Przed wniebowstąpieniem Pana Jezusa wszystkie dusze były w krainie umarłych (szeolu, Hadesie, grobie itd.), w której znajdowała się wielka przepaść (Łukasza 16:26). Po jednej stronie przepaści był raj [łono Abrahama (Łukasza 16:22)], w którym znajdowały się dusze świętych, a po drugiej stronie, w miejscu cierpień znajdowały się dusze zgubione, pogrążone w mękach (Łukasza 16:23). Możemy to wywnioskować z relacji Pana Jezusa zawartej w przypowieści o bogaczu i Łazarzu (Łukasza 16:19-31). W epoce Nowego Testamentu Pan Jezus po zejściu do krainy umarłych [(Dzieje Apostolskie 2:27 / Dzieje Apostolskie 2:31) kiedy pokonał największego wroga i ogłosił swoje zwycięstwo duchom w więzieniu (1 Piotra 3:19)] wstąpił na wysokości i wyprowadził dusze wierzących, zabierając je ze sobą do nieba (Efezjan 4:8-10 / Mateusza 27:52-53) – więcej na ten temat tutaj lub tutaj. Raj (łono Abrahama) został wówczas przeniesiony do trzeciego nieba (Efezjan 4:8-10 / 2 Koryntian 12:1-4) i odtąd dusze ludzi zbawionych idą po śmierci fizycznej natychmiast do Pana (Filipian 1:21-23 / 2 Koryntian 5:6-8 / Łukasza 23:42-43). Kiedy Pan Jezus powróci po swój Kościół (Jana 14:1-3 / 1 Tesaloniczan 5:1-4), dusze te połączą się z ciałem, które stanie się nieśmiertelne [(1 Tesaloniczan 4:15-18) jak chwalebne ciało Jezusa (1 Koryntian 15:49-54)].
Kiedy umierają ludzie niewierzący, ich dusze nadal idą do krainy umarłych (miejsca cierpień), gdzie oczekują na zmartwychwstanie ciał i sąd ostateczny (królestwo śmierci, Hades, do którego idą, jest tym samym miejscem, które Stary Testament określa jako szeol). Po zmartwychwstaniu ich ciał, połączeniu z duszą i otrzymaniu nieśmiertelnych ciał nastąpi ich sąd przed wielkim białym tronem (sąd ostateczny), po czym zostaną oni wrzuceni [również śmierć i Hades (Objawienie 20:14-15)] do jeziora ognistego na wieczne potępienie. Jeśli chcesz zobaczyć ilustracje krainy umarłych (z różnymi miejscami przeznaczenia), kliknij tutaj.
W związku z tym, że większości tematów związanych z życiem po śmierci (również ludzkiej duszy) Pismo Święte nie przedstawia w sposób dokładny, podaję kilka końcowych zaleceń:
1 Koryntian 4:5-6
„[…] przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga. (6) A ja odniosłem to do siebie samego i do Apollosa przez wzgląd na was, bracia, abyście na nas się nauczyli nie rozumieć więcej ponad to, co napisano, żeby nikt z was nie wynosił się nad drugiego, stając po stronie jednego nauczyciela przeciwko drugiemu”.
5 Mojżeszowa 29:28
„[…] to, co jest zakryte, należy do Pana, Boga naszego, a co jest jawne, do nas i do naszych synów po wieczne czasy, abyśmy wypełniali wszystkie słowa tego zakonu”.
Ja w taki sposób to rozumiem. Jeśli masz więcej pytań na temat życia po śmierci, kliknij tutaj.
Dziękuję i niech ci Bóg błogosławi,
Luke i Ewa
