Witam serdecznie, czytam Pańską stronę internetową – jest dla mnie bardzo pomocna. Mam jednak pytanie odnośnie reinkarnacji – czy coś o tym mówi Stary bądź Nowy Testament.
Czym jest reinkarnacja?
Reinkarnacja to pogląd, według którego dusza lub świadomość po śmierci ciała może wcielić się w nowy byt fizyczny. Na przykład dusza zmarłego człowieka może przejść w ciało niemowlaka, zwierzęcia czy nawet (według niektórych poglądów) rośliny, owada itp. Samo słowo „reinkarnacja” jest zestawieniem dwóch członów: wyrazu „inkarnacja” (wcielenie) i przedrostka „re” oznaczającego „powtórzenie czegoś”. Dosłownie więc reinkarnacja oznacza „powtórne wcielenie”. Różne formy reinkarnacji stanowią podstawę wierzeń hinduizmu, dżinizmu, orfizmu, pitagoreizmu i religii afrykańskich, występują także w platonizmie, gnostycyzmie, kabalistyce, spirytyzmie, teozofii, antropozofii i we współczesnym New Age.
Co na temat reinkarnacji mówi Pismo Święte?
Choć Biblia nie wymienia słowa „reinkarnacja” (wspomina jedynie o inkarnacji, wcieleniu – jak było w przypadku Pana Jezusa), to zarówno Stary, jak i Nowy Testament głosi naukę sprzeczną z tym poglądem. Był on popularny przez ponad tysiąc lat, ale nigdy nie został uznany przez chrześcijan czy wyznawców judaizmu. Patriarchowie, Prorocy, Faryzeusze, sam Chrystus i Apostołowie zawsze podkreślali jedyność ludzkiego życia na ziemi i jedyność zmartwychwstania po śmierci – nigdy nie mówili o wierze w reinkarnację ani o podobnych teoriach (choć niektórzy próbują się tego doszukiwać). Dlatego twierdzenia zwolenników tego poglądu można bardzo łatwo obalić biblijnie. Serdecznie zapraszam:
1. Według nauki Pisma Świętego ludzie umierają (tylko raz), po czym odbywa się nad nimi sąd – po jednym życiu, a nie po kolejnych wcieleniach.
Hebrajczyków 9:27-28
„[…] a jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak i Chrystus, raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu, drugi raz ukaże się nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu tym, którzy go oczekują”.
2. Pismo Święte mówi o tym, co dzieje się z człowiekiem po śmierci – i jest to sprzeczne z poglądem reinkarnacji.
Księga Mądrości 9:3
„[…] to jest najgorsze z wszystkich rzeczy, jakie się dzieją pod słońcem: że wszystkich spotyka ten sam los, lecz również serce synów ludzkich jest pełne zła i głupota jest w ich sercu, dopóki żyją, a potem idzie się do umarłych”.
Dzieje Apostolskie 7:59
„[…] i kamienowali Szczepana, który się modlił tymi słowy: Panie Jezu, przyjmij ducha mego”.
Kiedy umierali Patriarchowie, mówiono, że zostali przyłączeni do swoich przodków, a nie, że ulegali powtórnemu wcieleniu.
1 Mojżeszowa 25:8
„[…] i opadł z sił, i umarł w pięknej starości, sędziwy i syty dni, i został przyłączony do przodków swoich”.
1 Mojżeszowa 25:17
„[…] a Ismael dożył stu trzydziestu siedmiu lat. Potem opadł z sił i umarł, i został przyłączony do przodków swoich”.
1 Mojżeszowa 49:33
„[…] gdy Jakub wydał te polecenia swoim synom, złożył swe nogi na łożu, wyzionął ducha i został przyłączony do swoich przodków”.
Kiedy Samuel został przywołany z zaświatów, powiedział do Saula: „[…] nadto wyda Pan Izraela wraz z tobą w ręce Filistyńczyków, jutro będziesz ty i twoi synowie ze mną” (1 Samuela 28:19).
Kiedy Dawid opłakiwał swoje dziecko, mówił: „[…] teraz zaś, gdy zmarło, po cóż mam pościć? Czy mogę je jeszcze przywrócić życiu? To ja pójdę za nim, a nie ono powróci do mnie” (2 Samuela 12:23).
Job życzył sobie śmierci, mówiąc: „[…] leżałbym teraz i odpoczywał, spałbym i miałbym spokój wraz z królami i wielkimi ziemi […]. Tam bezbożni przestają szaleć, tam odpoczywają utrudzeni. Razem wypoczywają więźniowie, nie słyszą głosu nadzorcy. Tam mały i wielki są razem, a niewolnik nie jest poddany swemu panu” (Księga Joba 3:13-14 / 17-19).
3. Sam cel ludzkiego życia, egzystencja człowieka po śmierci, zbawienie lub potępienie – wszystko to zostało opisane w Biblii i przeczy teorii reinkarnacji.
2 Koryntian 5:1-2
„Wiemy bowiem, że jeśli ten namiot, który jest naszym ziemskim mieszkaniem, się rozpadnie, mamy budowlę od Boga, dom w niebie, nie rękoma zbudowany, wieczny. Dlatego też w tym doczesnym wzdychamy, pragnąc przyoblec się w domostwo nasze, które jest z nieba […]”.
Łukasza 23:42-43
„[…] i rzekł (łotr na krzyżu): Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego. I rzekł mu: Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju”.
1 Tesaloniczan 4:14-18
„[…] albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli. A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem. Przeto pocieszajcie się nawzajem tymi słowy”.
Filipian 1:21-24
„[…] dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele – to dla mnie owocna praca, co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele – to bardziej dla was konieczne”.
4. Biblijna wiara w zmartwychwstanie koliduje z teorią reinkarnacji.
1 Koryntian 15:16-22
„[…] jeśli bowiem umarli nie bywają wzbudzeni, to i Chrystus nie został wzbudzony; a jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna jest wiara wasza; jesteście jeszcze w swoich grzechach. Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, poginęli. Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni. A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwiastkiem tych, którzy zasnęli. Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie. Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni”.
1 Koryntian 15:42-58
„[…] tak też jest ze zmartwychwstaniem. Co się sieje jako skażone, bywa wzbudzone nieskażone; sieje się w niesławie, bywa wzbudzone w chwale; sieje się w słabości, bywa wzbudzone w mocy; sieje się ciało cielesne, bywa wzbudzone ciało duchowe. Jeżeli jest ciało cielesne, to jest także ciało duchowe. Tak też napisano: Pierwszy człowiek Adam stał się istotą żywą, ostatni Adam stał się duchem ożywiającym. Wszakże nie to, co duchowe, jest pierwsze, lecz to, co cielesne, potem dopiero duchowe. Pierwszy człowiek jest z prochu ziemi, ziemski; drugi człowiek jest z nieba. Jaki był ziemski człowiek, tacy są i ziemscy ludzie; jaki jest niebieski człowiek, tacy są i niebiescy. Przeto jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak będziemy też nosili obraz niebieskiego człowieka. A powiadam, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego ani to, co skażone, nie odziedziczy tego, co nieskażone. Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni. Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność. A gdy to, co skażone, przyoblecze się w to, co nieskażone, i to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo napisane: Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie! Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? A żądłem śmierci jest grzech, a mocą grzechu jest zakon; ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu”.
5. Pismo Święte wspomina, że ciała ludzi są inne niż zwierząt – człowiek więc nie może wcielić się w zwierzę, a tym bardziej w roślinę, owada itp.
1 Koryntian 15:35-58
„[…] ale powie ktoś: Jak bywają wzbudzeni umarli? I w jakim ciele przychodzą? Niemądry! To, co siejesz, nie ożywa, jeśli nie umrze. A to, co siejesz, nie jest przecież tym ciałem, które ma powstać, lecz gołym ziarnem, może pszenicznym, a może jakimś innym; ale Bóg daje mu ciało, jakie chce, a każdemu z nasion właściwe jemu ciało. Nie każde ciało jest jednakowe, bo inne jest ciało ludzkie, a inne zwierząt, jeszcze inne ciało ptaków, a inne ryb. I są ciała niebieskie i ciała ziemskie, lecz inny jest blask niebieskich, a inny ziemskich. Inny blask słońca, a inny blask księżyca, i inny blask gwiazd; bo gwiazda od gwiazdy różni się jasnością”.
6. Pismo Święte naucza, że zwykli, przeciętni ludzie, którzy już umarli, znajdują się daleko od wszystkich ziemskich wydarzeń i nie mają w nich swojego udziału – co jest sprzeczne z teorią reinkarnacji.
Łukasza 16:22-26
„[…] umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu. Lecz Abraham odrzekł: Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. I poza tym wszystkim między nami a wami rozciąga się wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd do was przejść, nie mogli, ani też stamtąd do nas nie mogli się przeprawić”.
Koheta 5:14
„[…] jak wyszedł z łona swojej matki, tak znowu wraca nagi, jak przyszedł, i pomimo swojego trudu nic z sobą nie zabiera. I to jest właśnie ten bolesny wypadek: Jak przyszedł, tak musi odejść”.
Koheta 5:17
„[…] oto, co uznałem za dobre i co za piękne: Móc jeść i pić, i być dobrej myśli przy wszelkim trudzie, jaki się znosi pod słońcem podczas krótkiego swojego życia, które mu dał Bóg; bo to jest jego los”.
7. Wiele innych miejsc w Biblii wskazuje, że zmarli nadal egzystują (w krainie umarłych), a nie ulegają reinkarnacji.
Samuel przybył i rozmawiał z Saulem (1 Samuela 28). Mojżesz i Eliasz, którzy dawno temu opuścili ziemię, pojawili się przy Jezusie na Górze Przemienienia (Mateusza 17:3). Również Bóg powiedział do Mojżesza: „[…] Jam jest Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba!”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych. W Biblii jest też wzmianka o tym, że w krainie umarłych bezbożni zachowują swoją osobowość” (Izajasza 14:9-10 / Ezechiel 32:21-31). Już z fragmentu Ewangelii według Łukasza 16:19-31 dowiedzieliśmy się, że zbawieni i niezbawieni, którzy umarli i znajdują się w krainie umarłych, mają wspomnienia i świadomość swego stanu. Wszystko to przeczy teorii reinkarnacji.
Żadnych poglądów reinkarnacji nie da się pogodzić z biblijną nauką, ponieważ są one sprzeczne z Ewangelią (więcej o Ewangelii tutaj), oddalają nas od podstawowych założeń wiary chrześcijańskiej (więcej na ten temat tutaj) i kierują w przeciwną stronę. Wiara w reinkarnację jest wynikiem zupełnie innego postrzegania świata i stosunku do rzeczywistości. Pismo Święte mówi, że świat i czas to „ciągle biegnąca i nigdy niepowracająca linia”. Nigdzie w Biblii nie znajdziemy fragmentu, który mówiłby, że żyjący ludzie mają drugą szansę (dotyczy to również czyśćca – więcej na ten temat tutaj) lub że umarli powracają do życia pod postacią innej osoby, zwierzęcia, owada, rośliny itp. My, chrześcijanie, nie mamy wątpliwości, że reinkarnacja nie jest biblijna i musi być odrzucona jako fałszywa nauka.
Jana 14:1-3
„Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie! W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli”.
Jest to moja odpowiedź na twoje pytanie.
Dziękuję, Luke
