1. Niemowlęta i małe dzieci nie mają WIARY.
2. Biblia wprost zakazuje chrzcić niemowlęta i małe dzieci.
Jeśli pokażesz mi te fragmenty to AUTENTYCZNIE UWIERZĘ TWOJEMU SŁOWU. Potrafisz? Czekam na odpowiedź.
Dowód, że wiara w Boga (zbawcza wiara) dotyczy jedynie ludzi świadomych (również dojrzałych do tego dzieci, ale nie niemowląt) wynika nie tylko z Pisma Świętego, ale z logicznego rozumowania. Niemowlęta (bo biblijne uzasadnienie chrztu niemowląt jest naszym głównym tematem) mają wprawdzie umysł, ale niestety nie na tyle rozwinięty, aby cokolwiek zrozumieć (tym bardziej uwierzyć w Boga), a następnie podjąć decyzję o chrzcie [którego warunkiem jest wiara w Jezusa (Dzieje Apostolskie 8:38-40)]. Dlatego wiarę (zbawczą wiarę w Jezusa, jaką uznaje Bóg) może mieć jedynie osoba umysłowo do tego dojrzała, która jest zdolna zrozumieć i przyjąć Ewangelię – więcej o Ewangelii dowiesz się, klikając tutaj.
#1 Oto dowody (fragmenty Pisma Świętego) na to, że biblijna nauka o wierze nie odnosi się do niemowląt, lecz do ludzi dojrzałych. Niektóre wersety ująłem w szerszym kontekście, abyś mógł to lepiej zobaczyć (później w ten sam sposób przedstawię sprawę chrztu). Serdecznie zapraszam:
Rzymian 10:8-17
„[…] ale cóż mówi: Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. Ale jest to słowo wiary, którą głosimy. (9) Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. (10) Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. (11) Wszak mówi Pismo: żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony. (12) Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. (13) Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony. (14) Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? (15) Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę! (16) Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał? (17) Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa”.
2 Tesaloniczan 2:13-14
„[…] my jednak powinniśmy dziękować Bogu zawsze za was, bracia, umiłowani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca, i przez wiarę w prawdę. (14) Do tego też powołał was przez ewangelię, którą głosimy, abyście dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa”.
Dzieje Apostolskie 15:7-9
„[…] a gdy to już długo rozpatrywano, wstał Piotr i rzekł do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że Bóg już dawno spośród was mnie wybrał, aby poganie przez usta moje usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. (8) Bóg też, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego jak i nam, (9) i nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca”.
Hebrajczyków 11:1-6
„A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy. (2) Wszak jej zawdzięczają przodkowie chlubne świadectwo. (3) Przez wiarę poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk. (4) Przez wiarę złożył Abel Bogu wartościowszą ofiarę niż Kain, dzięki czemu otrzymał świadectwo, że jest sprawiedliwy, gdy Bóg przyznał się do jego darów, i przez nią jeszcze po śmierci przemawia. (5) Przez wiarę zabrany został Henoch, aby nie oglądał śmierci i nie znaleziono go, gdyż zabrał go Bóg. Zanim jednak został zabrany, otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu. (6) Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają”.
2 Tesaloniczan 3:1-2
„Na ostatek, bracia, módlcie się za nas, aby Słowo Pańskie krzewiło się i rozsławiało wszędzie, podobnie jak u was, (2) i abyśmy byli wybawieni od ludzi przewrotnych i złych; albowiem wiara nie jest rzeczą wszystkich”.
Galacjan 3:1-5
„O, nierozumni Galaci! Któż was urzekł, was, przed których oczami nakreślono obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? (2) Tego jednego chciałbym się od was dowiedzieć, czy Ducha otrzymaliście na skutek wypełnienia Prawa za pomocą uczynków, czy też stąd, że daliście posłuch wierze? (3) Czyż jesteście aż tak nierozumni, że zacząwszy duchem, chcecie teraz kończyć ciałem? (4) Czyż tak wielkich rzeczy doznaliście na próżno? A byłoby to rzeczywiście na próżno. (5) Czy Ten, który udziela wam Ducha i działa cuda wśród was, /czyni to/ dlatego, że wypełniacie Prawo za pomocą uczynków, czy też dlatego, że dajecie posłuch wierze?”
Łukasza 8:4-15
„[…] a gdy się zeszło wiele ludu i z miast przybywali do niego, rzekł w podobieństwie: (5) Wyszedł siewca rozsiewać ziarno swoje. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało zdeptane, a ptaki niebieskie zjadły je. (6) A drugie padło na opokę, a gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. (7) A inne padło między ciernie, a ciernie razem z nim wzrosły i zadusiły je. (8) A jeszcze inne padło na ziemię dobrą i, gdy wzrosło, wydało plon stokrotny. To mówiąc, wołał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha. (9) I pytali go jego uczniowie, co znaczy to podobieństwo. (10) A On im rzekł: Wam dane jest poznać tajemnice Królestwa Bożego, ale innym podaje się je w podobieństwach, aby patrząc nie widzieli, a słuchając nie rozumieli. (11) A podobieństwo to znaczy: Ziarnem jest Słowo Boże. (12) A tymi na drodze są ci, którzy wysłuchali; potem przychodzi diabeł i wybiera słowo z serca ich, aby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. (13) A tymi na opoce są ci, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, ale korzenia nie mają, do czasu wierzą, a w chwili pokusy odstępują. (14) A to, które padło między ciernie, oznacza tych, którzy usłyszeli, ale idąc drogą wśród trosk, bogactw i rozkoszy życia, ulegają przyduszeniu i nie dochodzą do dojrzałości. (15) A to, które padło na dobrą ziemię, oznacza tych, którzy szczerym i dobrym sercem usłyszawszy słowo, zachowują je i w wytrwałości wydają owoc”.
Dzieje Apostolskie 26:17-18
„[…] wybawię cię od ludu tego i od pogan, do których cię posyłam, (18) aby otworzyć ich oczy, odwrócić od ciemności do światłości i od władzy szatana do Boga, aby dostąpili odpuszczenia grzechów i przez wiarę we mnie współudziału z uświęconymi”.
Efezjan 2:1-13
„I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, (2) w których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych. (3) Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni; (4) ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, (5) i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem – łaską zbawieni jesteście – (6) i wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie, (7) aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie. (8) Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; (9) nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. (10) Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili. (11) Przeto pamiętajcie o tym, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tych, których nazywają obrzezanymi na skutek obrzezki, dokonanej ręką na ciele, (12) byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. (13) Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową”.
2 Tesaloniczan 3:15-17
„[…] i ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. (16) Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, (17) aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany”.
Hebrajczyków 6:11-12
„[…] pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość dla zachowania pełni nadziei aż do końca, (12) abyście się nie stali ociężałymi, ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice”.
1 Piotra 1:3-7
„[…] błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, (4) ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was, (5) którzy mocą Bożą strzeżeni jesteście przez wiarę w zbawienie, przygotowane do objawienia się w czasie ostatecznym. (6) Weselcie się z tego, mimo że teraz na krótko, gdy trzeba, zasmuceni bywacie różnorodnymi doświadczeniami, (7) ażeby wypróbowana wiara wasza okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane, ku chwale i czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus”.
#2 Biblijna nauka o wierze wskazuje, że jednym z warunków życia w wierze [właściwej, zbawczej wierze (Jakuba 2:19-20)] jest narodzenie się na nowo (Jana 3:1-8), nazywane również „duchowym odrodzeniem” (Tytusa 3:3-6), „narodzeniem z Boga” (Jana 1:11-13), „Bożą przemianą serca” [transformacją (Ezechiela 36:26-27)]. Następuje ono w wieku pełnej świadomości (i nie dotyczy niemowląt – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj).
Tytusa 3:3-8
„[…] bo i my byliśmy niegdyś nierozumni, niesforni, błądzący, poddani pożądliwości i rozmaitym rozkoszom, żyjący w złości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący siebie nawzajem. (4) Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, (5) zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego, (6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, (7) abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca. (8) Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi”.
#3 Biblijna nauka o wierze [zbawczej, czynnej (Galacjan 5:5-6)] wskazuje, że wiara musi być połączona z uczynkami (których niemowlęta nie są w stanie spełniać) wypływającymi z nowego życia w Jezusie Chrystusie, otrzymanego w chwili nowego narodzenia (Jana 3:1-8) – co to znaczy narodzić się na nowo, dowiesz się ze świadectwa pod tym linkiem.
Jakuba 2:17-20
„[…] tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. (18) Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z uczynków moich. (19) Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą. (20) Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa?”
We fragmencie tym nie chodzi o uczynki religijne (prawa, zakonu, wypełnianie przykazań), lecz o uczynki miłosierdzia w stosunku do ludzi (zobacz: Jakuba 2:14-26 / Galacjan 5:6 / Mateusza 25:31-46), zlecone nam przez Jezusa Chrystusa (Mateusza 25:14-46). Potwierdzają one autentyczność naszej wiary (Jakuba 2:19-20), są dowodem przemienionego serca [(Hebrajczyków 8:7-13/ Hebrajczyków 10:14-17) więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj] i nowego życia w Jezusie Chrystusie (Rzymian 6:3-7 / Rzymian 8:8-13). Kiedy naprawdę żyje w nas Jezus [co jest główną prawdą Nowego Przymierza (Jana 15:1-7 / Jana 14:16-21) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj], nasza wiara pociąga za sobą uczynki (Jakuba 2:17). Jeśli ich natomiast brak, to niezbity dowód na to, że nasza wiara odbiega od Bożej rzeczywistości (czyli Jezus w nas nie żyje). Życie Jezusa w nas musi się ujawnić poprzez uczynki. Dlatego niebo stoi otworem dla tych wszystkich, którzy całą swoją nadzieję pokładają w Panu Jezusie Chrystusie, wierzą w Niego i wykonują Jego wolę (Dzieje Apostolskie 3:19-23), która obejmuje spełnianie uczynków (Mateusza 25:31-46) – jedno współpracuje z drugim, jedno wypływa z drugiego (Mateusza 25:14-30). Posiadana przez nas wiara (zbawcza wiara) musi przynosić owoce, być autentyczna, czynna w miłości, służbie i uczynkach [o czym nauczał Apostoł Paweł (Galacjan 5:6 / Tytusa 3:8), Jakub (Jakuba 2:14-26) i Jezus (Mateusza 25:24-30 / Łukasza 12:35-40 / Mateusza 25:10-13 / Mateusza 24:38-44) – zachęcam do rozważenia tych fragmentów]. Niestety niemowlęta nie są w stanie tego spełnić.
#4 Chrześcijanie są spadkobiercami Abrahama na zasadzie wiary [wiary świadomej (Rzymian 10:17), czynnej (Galacjan 5:4-6), progresywnej (2 Piotra 1:3-11)].
Galacjan 3:5-9
„[…] czy Ten, który daje wam Ducha i dokonuje wśród was cudów, czyni to na podstawie uczynków zakonu, czy na podstawie słuchania z wiarą? (6) Tak Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu to ku usprawiedliwieniu. (7) Z tego możecie poznać, że ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama. (8) A Pismo, które przewidziało, że Bóg z wiary usprawiedliwia pogan, uprzednio zapowiedziało Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. (9) Tak więc ci, którzy są ludźmi wiary, dostępują błogosławieństwa z wierzącym Abrahamem”.
W taki właśnie sposób Pismo Święte przedstawia naukę (teologię) o wierze, nie wskazując, by dotyczyła ona niemowląt. Ich zbawienie (czy potępienie) to zupełnie inny temat i nie powinieneś w tym przypadku bazować na błędnej filozofii związanej z wiarą czy chrztem niemowląt lub na innych wierzeniach sprzecznych ze zdrową nauką. To bowiem obszary znajdujące się poza Bożym autorytetem, co staram się za wszelką cenę ci udowodnić (mając jednocześnie nadzieję, że uwierzysz Słowu Bożemu). W ten sam sposób chciałbym przedstawić ci dowody na to, że biblijna nauka o chrzcie nie odnosi się do niemowląt:
Rzymian 6:1-7
„Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostać w grzechu, aby łaska obfitsza była? (2) Przenigdy! Jakże my, którzy grzechowi umarliśmy, jeszcze w nim żyć mamy? (3) Czy nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć jego zostaliśmy ochrzczeni? (4) Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili. (5) Bo jeśli wrośliśmy w podobieństwo jego śmierci, wrośniemy również w podobieństwo jego zmartwychwstania, (6) wiedząc to, że nasz stary człowiek został wespół z nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione, byśmy już nadal nie służyli grzechowi; (7) kto bowiem umarł, uwolniony jest od grzechu”.
Fragment z Listu do Rzymian 6:1-7 wskazuje, że biblijna nauka o chrzcie nie jest przeznaczona dla niemowląt.
Dzieje Apostolskie 8:36-38
„[…] a gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? (37) Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. (38) I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go”.
Fragment ten wyraźnie wskazuje, że TEN, KTO UWIERZY W JEZUSA, może zostać ochrzczony – świadoma wiara w Jezusa jest więc warunkiem przystąpienia do chrztu (Dzieje Apostolskie 8:38-40). Oto inne potwierdzające to fragmenty Słowa Bożego:
Galacjan 3:22-28
„[…] lecz Pismo głosi, że wszystko poddane jest grzechowi, aby to, co było obiecane, dane było na podstawie wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą. (23) Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy wspólnie zamknięci i trzymani pod strażą zakonu, dopóki wiara nie została objawiona. (24) Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. (25) A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika. (26) Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. (27) Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. (28) Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie”.
Kolosan 2:11-14
„[…] w nim też zostaliście obrzezani obrzezką, dokonaną nie ręką ludzką, gdy wyzuliście się z grzesznego ciała ziemskiego; to jest obrzezanie Chrystusowe. (12) Wraz z nim zostaliście pogrzebani w chrzcie, w którym też zostaliście wespół wzbudzeni przez wiarę w moc Boga, który go wzbudził z martwych. (13) I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym, wespół z nim ożywił, odpuściwszy nam wszystkie grzechy; (14) wymazał obciążający nas list dłużny, który się zwracał przeciwko nam ze swoimi wymaganiami, i usunął go, przybiwszy go do krzyża […]”.
Dzieje Apostolskie 2:37-41
„[…] gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: Cóż mamy czynić, bracia? – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. (38) Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. (39) Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz. (40) W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia! (41) Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz”.
Powyższe fragmenty jasno ukazują biblijną naukę o chrzcie, która nie dotyczy niemowląt. Kolejnym tego dowodem są jednoznaczne wskazówki, jakie dawał swoim uczniom Pan Jezus (to, jak mają pozyskiwać nowych naśladowców – co praktykowali, nakazując innym): najpierw nauka (Dzieje Apostolski 2:41 / Mateusza 28:19), wiara (Dzieje Apostolskie 8:36-38 / Marka 16:16), a potem chrzest:
Mateusza 28:19
„[…] idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Marka 16:16
„[…] kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony”.
Kolejny dowód na to, że biblijna nauka o chrzcie nie odnosi się do niemowląt, znajdujemy w wypowiedziach Apostoła Pawła na temat zewnętrznych aktów religijnych (przykład sakramentu chrztu niemowląt), które nie mają żadnego znaczenia (Galacjan 5:1-10), jeśli są powiązane z legalistycznym, pustym wypełnianiem praktyk religijnych (bez wewnętrznej świadomości i przekonania). Przeczytaj, proszę, List do Galacjan 2:15-5:26 (w tym celu kliknij tutaj), w którym Apostoł Paweł odnosi się do ludzi chlubiących się wypełnianiem uczynków religijnych (usprawiedliwiających siebie na podstawie wypełniania prawa, zasad religijnych, sakramentów itp.), nazywając ich „odłączonymi od Chrystusa” (Galacjan 5:4).
Galacjan 2:10-14
„[…] natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach Prawa, ciąży przekleństwo. Napisane jest bowiem: Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wytrwale wszystkiego, co nakazuje wykonać Księga Prawa. (11) A że w Prawie nikt nie osiąga usprawiedliwienia przed Bogiem, wynika stąd, że sprawiedliwy z wiary żyć będzie. (12) Prawo nie opiera się na wierze, lecz /mówi/: Kto wypełnia przepisy, dzięki nim żyć będzie. (13) Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił – stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie – (14) aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha”.
2 Koryntian 3:3-6
„[…] wiadomo przecież, że jesteście listem Chrystusowym sporządzonym przez nasze usługiwanie, napisanym nie atramentem, ale Duchem Boga żywego, nie tablicach kamiennych, lecz na tablicach serc ludzkich. (4) A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu, (5) nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, (6) który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz ducha, bo litera zabija, duch zaś ożywia”.
Jeśli Jezus w tobie nie żyje (Jana 15:1-7 / Kolosan 1:27-29 / Jana 14:16-21), żadna religia, Kościół czy sakramenty nie są w stanie ci pomóc (nie uratują cię – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj lub tutaj). Błędem jest więc ufanie, że sakrament chrztu niemowląt (jako akt religijny, bez wiary odpowiadającej Bożym normom) przyniesie komukolwiek usprawiedliwienie. Pismo Święte wyraźnie o tym mówi:
Galacjan 2:15-16
„[…] my jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie pogrążonymi w grzechach poganami. (16) A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia”.
Galacjan 3:1-5
„O, nierozumni Galaci! Któż was urzekł, was, przed których oczami nakreślono obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? (2) Tego jednego chciałbym się od was dowiedzieć, czy Ducha otrzymaliście na skutek wypełnienia Prawa za pomocą uczynków, czy też stąd, że daliście posłuch wierze?”
A więc uczynki zakonu (czyli prawo, praktyki religijne, sakramenty itp.) nabierają w Nowym Przymierzu innego znaczenia (w stosunku do usprawiedliwienia) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj. Dalsze fragmenty, List do Galacjan 5:4-5 i List do Rzymian 3:20-31, mówią: „[…] aby znów nie poddawać się pod jarzmo niewoli”, czyli pod nakazy prawa religijnego (wypełnianie go), dającego w Starym Przymierzu usprawiedliwienie i życie (Galacjan 2:12).
Galacjan 5:1-6
„[…] ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli. (2) Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Chrystus wam się na nic nie przyda. (3) I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa. (4) Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie usprawiedliwienia; wypadliście z łaski. (5) Albowiem my w Duchu oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary, (6) bo w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz wiara, która jest czynna w miłości”.
Rzymian 3:20-31
„[…] dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu. (21) Ale teraz niezależnie od zakonu objawiona została sprawiedliwość Boża, o której świadczą zakon i prorocy, (22) i to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, (23) gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, (24) i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, (25) którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów, (26) dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, aby On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa. (27) Gdzież więc chluba twoja? Wykluczona! Przez jaki zakon? Uczynków? Bynajmniej, lecz przez zakon wiary. (28) Uważamy bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków zakonu. (29) Czy Bóg jest Bogiem tylko Żydów? Czy nie pogan także? Tak jest, i pogan, (30) albowiem jeden jest Bóg, który usprawiedliwi obrzezanych na podstawie wiary, a nieobrzezanych przez wiarę. (31) Czy więc zakon unieważniamy przez wiarę? Wręcz przeciwnie, zakon utwierdzamy”.
Przeciwieństwo tej nauki dostrzegamy w zmianie, którą wprowadził Kościół katolicki. Pozwól, że w wielkim skrócie przedstawię tę historię. Już w II wieku zaczęły zanikać elementy biblijnej wiary (przekazanej przez Jezusa i Apostołów) i coraz wyraźniej wyłaniały się elementy sakramentalno-magiczne. Religia (prawo kościelne, zasady religijne, obrzędy, sakramenty, rytuały, symbolika itp.) zaczęła zastępować elementy wiary opartej na życiu według Ducha (więcej na temat różnic pomiędzy religią a wiarą chrześcijańską dowiesz się, klikając tutaj). Następowało więc stopniowe odchodzenie od pierwotnego chrześcijaństwa (również prawdziwego przeznaczenia chrztu), przed czym ostrzegali: Jezus (Mateusza 24:4-12), Apostoł Paweł (1 Tymoteusza 4:1-11), Piotr (2 Piotra 2:1-3), Juda (Juda 1:4) i Jan (1 Jana 2:18-19). Listy do siedmiu zborów zamykają listę ostrzeżeń przed przyszłym odstępstwem (Objawienie Jana 2:1-3:22). W przypadku chrztu zaniedbano rolę upamiętania, wiary, świadomości i celu chrześcijańskiego życia. Przebaczenie grzechów zaczęto łączyć z magicznym obrzędem chrztu [który w Piśmie Świętym odgrywa zupełnie inną rolę (więcej na ten temat tutaj)]. Wierzący rodzice pragnęli zapewnić zbawienie swoim dzieciom, dlatego połączono obrządek chrztu ze starotestamentowym obrzezaniem (1 Mojżeszowa 17:10-14), które ponoć zmazuje piętno grzechu pierworodnego. Uważano, że jak w Starym Testamencie obrzezanie było znakiem Starego Przymierza, tak teraz chrzest wprowadza do Nowego Przymierza w Jezusie Chrystusie. Takie spojrzenie nie jest biblijne (Galacjan 5:5-6 / Filipian 3:3), ponieważ Nowy Testament nigdzie nie mówi o chrzcie jako o znaku Nowego Przymierza (1 Koryntian 11:25 / 2 Koryntian 3:6 / Hebrajczyków 9:15), ani nie łączy go z obrzezaniem. Jak wskazuje Pismo Święte, to właśnie wiara w Jezusa (świadoma, dobrowolna, czynna) umożliwia przyłączenie do błogosławieństw Nowego Przymierza [(1 Koryntian 11:25 / 2 Koryntian 3:6 / Hebrajczyków 9:15) więcej na temat znaczenia obrzezania w Nowym Przymierzu dowiesz się, klikając tutaj], co z pewnością nie dotyczy niemowląt.
Chrzest niemowląt jest więc wyraźnym przykładem fałszywej doktryny, do której próbuje się teraz dopasować Słowo Boże. Tak jednak nie powinno być. Twoje zrozumienie i fragmenty Pisma Świętego, którymi się posługujesz, są tego dowodem (zachęcam więc do ponownej analizy swojej wiary). Niestety to my musimy dostosować się do Boga i Jego nauk i według nich kształtować swój światopogląd, doktryny, wiarę i zaufanie.
Mając to wszystko na uwadze, możemy uznać chrzest niemowląt za niebiblijny. Niemowlę nie może bowiem uwierzyć w Jezusa, podjąć świadomej decyzji o posłuszeństwie wobec Niego ani zrozumieć znaczenia chrztu. Pismo Święte nie wspomina o chrzcie żadnego niemowlęcia. W roku 253 na soborze kartagińskim zatwierdzono praktykę chrztu niemowląt i zaczęła obowiązywać od V wieku. Później wielokrotnie nad nią dyskutowano, np. sobór laterański z 1139 roku groził karami za odrzucenie chrztu dziecka. Ostatecznie chrzest niemowląt jako dogmat został przyjęty podczas soboru trydenckiego w roku 1547. Chrzest niemowląt nie tylko nie pasuje do biblijnej nauki o chrzcie i metodach jego dokonywania (więcej na ten temat tutaj), ale również daje fałszywą nadzieję. Jeśli wierzący rodzice chcą poświęcić swoje dziecko Bogu, mogą poprosić Go o błogosławieństwo, choć i tak kiedy dziecko dorośnie, samo będzie musiało uwierzyć, podjąć decyzję o chrzcie i naśladowaniu Jezusa – więcej na temat życia chrześcijańskiego dowiesz się, klikając tutaj. Jedynie takie praktykowanie wiary (zbudowane na nowotestamentowym objawieniu) zapewni mu zbawienie i trwałe wartości.
Jeśli masz więcej pytań, służę pomocą. Z wyrazami szacunku
Luke/luke@zaJezusem.com
