Pozdrawiam cię serdecznie w imieniu Jezusa.
Jeśli chodzi o pierwsze pytanie, to mylisz się – chodzi o pozdrowienia apostolskie bez wspominania o Duchu Świętym. Oto tego dowód:
1 Piotra 1:1-2
„Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych po Poncie, Galacji, Kappadocji, Azji i Bitynii, wybranych (2) według powziętego z góry postanowienia Boga, Ojca, poświęconych przez Ducha ku posłuszeństwu i pokropieniu krwią Jezusa Chrystusa: Łaska i pokój niech się wam rozmnożą”.
Mateusza 28:19-20
„[…] idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego […]”.
Gorąco zachęcam cię do zagłębienia się w temat Ducha Świętego (w tym celu kliknij tutaj) za pomocą Pisma Świętego (wersety na ten temat pod tym linkiem). Pomoże ci to bowiem zaakceptować (z racji autorytetu Pisma Świętego) pozycję, jaką zajmuje Duch w Osobie Boga (więcej na ten temat tutaj), i zrozumieć Jego udział w naszym codziennym życiu (więcej na ten temat tutaj).
Jana 16:13-15
„[…] lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. (14) On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi. (15) Wszystko, co ma Ojciec, moje jest; dlatego rzekłem, że z mego weźmie i wam oznajmi”.
Odpowiedź #2
Biblia nie nazywa Ducha Świętego Bogiem, ale takie rozumienie z niej wypływa (podobnie ma się sprawa z wiarą w Trójcę). Duch posiada bowiem Boską naturę [podobnie jak Ojciec i Syn (Mateusza 28:19-20)], nosi Boskie imiona [Duch Boży (1 Mojżeszowa 1:1-2 / Rzymian 8:8-9)], ma właściwości Boga [wszechwiedzę, wszechobecność, wszechmoc (Jana 14:23-26)], robi rzeczy, które może tylko Bóg (Dzieje Apostolskie 1:16 / Dzieje Apostolskie 20:28), zamieszkuje w nas jako Bóg (1 Koryntian 3:16) i dlatego jest rozumiany jako Bóg [uznawany za Niego (Jana 4:24 / Dzieje Apostolskie 5:3-4), za jedną z trzech równych sobie Boskich Osób tworzących istotę Boga – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj]. Dzięki Niemu jesteśmy w stanie zaistnieć jako dzieci Boże, praktykować życie chrześcijańskie, rozumieć charakter Boga i Jego wolę (Jana 16:13-15 / 1 Koryntian 2:11-14).
1 Koryntian 2:11-12
„[…] bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (12) A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył”.
1 Koryntian 3:16-17
„[…] czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was? (17) Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą, tego zniszczy Bóg, albowiem świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście”.
Odpowiedź #3
„Czy w takim razie Duch Święty jest Bogiem?”
To wypływa z nauki Pisma Świętego, więc tak, jest On Bogiem. Jak widzimy w kartach Biblii, działania, pozycja i charakter Ducha są takie, jakie mogą się odnosić jedynie do Boga (Dzieje Apostolskie 20:28 / Dzieje Apostolskie 13:2). W Starym Testamencie Duch jest uwidoczniony jako współtwórca (1 Mojżeszowa 1:1-3) i Ten, który namaszczał proroków, przemawiając przez ich usta (Łukasza 1:67 / Marka 12:36). Pod Jego natchnieniem zostały spisane Księgi Starego i Nowego Testamentu (2 Piotra 1:20-21). Duch Święty objawiał wolę Boga (i wciąż objawia), przyszłe wydarzenia i pouczenia (Łukasza 2:26 / Marka 12:36). Uczestniczył w poczęciu Pana Jezusa (Mateusza 1:18-20), chronił Go (Łukasza 1:80), a następnie namaścił do publicznej służby (Mateusza 3:16-17). Posilał Go na pustyni podczas kuszenia (Łukasza 4:1), w trakcie codziennych prób i doświadczeń (Mateusza 4:1). Towarzyszył Mu swą mocą w czasie uzdrowień, wskrzeszeń z martwych i innych nadprzyrodzonych znaków i cudów (Łukasza 4:18). Posilał Pana Jezusa w Ogrójcu i w Jego drodze na Golgotę. Również w Duchu Świętym Jezus został przywrócony życiu (Rzymian 8:11 / 1 Piotra 3:18). O tym wszystkim mówi nam Pismo Święte, co potwierdza, że Duch jest Bogiem (jako osobowy Byt w związku trzech równych sobie Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego).
Mateusza 28:19
„[…] idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego […]”.
1 Piotra 1:2
„[…] według powziętego z góry postanowienia Boga, Ojca, poświęconych przez Ducha ku posłuszeństwu i pokropieniu krwią Jezusa Chrystusa: Łaska i pokój niech się wam rozmnożą”.
Odpowiedź #4
„Jakie imię ma Duch Święty?”
Jego imię to Duch Święty (Mateusza 28:19), ale jest również tytułowany jako Duch Boży (Joba 33:4), Duch Prawdy (Jana 14:16-18), Duch Chrystusowy (1 Piotra 1:8-11), Pocieszyciel (Jana 14:26), siedem Duchów Bożych z Księgi Objawienia Jana (Objawienie Jana 4:5) itp. W taki sposób nazywa Go Pismo Święte: „[…] idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego […]” (Mateusza 28:19).
Bóg ma wiele imion [El Elion – Bóg Najwyższy (1 Mojżeszowa 14:19); Ehie aszer Ehie – Jestem, który Jestem (2 Mojżeszowa 3:14); Gaal – Odkupiciel (Izajasza 63:16) itd.] i podobnie Duch. Niestety człowiek nie jest w stanie (w pełni) zgłębić Jego istoty i tyle może o Nim wiedzieć, ile On sam mu objawi (1 Koryntian 2:10-11) – więcej na temat objawienia dowiesz się, klikając tutaj. W świecie duchowym i terminologii duchowej dla człowieka duchowo odrodzonego [narodzonego na nowo (Jana 3:1-8 / Tytusa 3:3-6) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj] jest to zrozumiałe i w pełni akceptowalne.
1 Koryntian 2:6-16
„[…] my tedy głosimy mądrość wśród doskonałych, lecz nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy giną; (7) ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, (8) której żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali. (9) Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. (10) Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. (11) Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (12) A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. (13) Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. (14) Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. (15) Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. (16) Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej”.
Ja w taki sposób widzę Osobę Ducha Świętego (w autorytecie Słowa Bożego).
Luke/luke@zaJezusem.com
