Słuchaj Izraelu! Pan Bóg nasz, Pan jeden jest. (Mk.12,29))
Chrześcijanie kościołów ewangelicznych należących do Ciała Jezusa, korzystają z dziedzictwa duchowego, którego źródłem jest Stary Testament. Centralną postacią ducha proroczego w tych Pismach jest osoba Jezusa z Nazaretu. On jest węgielnym kamieniem Kościoła Żywego, jest jego architektem, budowniczym i nadzoruje już przez XX wieków. Nie wątpię w to, że ta budowa jest bliska ukończenia a świadectwem są znaki dni ostatnich.
Dobrze zrobimy jeśli będziemy wciąż pogłębiać naszą wiedzę i nasze poznanie tej szczególnej i szlachetnej osoby, poznawanie Jego zamysłów wyrażonych w Ewangeliach i poselstwo w nich pozostawione. Zamysły Jezusa, są zamysłami Jego Ojca ukazane w czynach i mocy Jego Słowa. Nasze wnętrza muszą być otwarte na Boże działanie, by zrozumieć, że Jezus był człowiekiem i prawdziwym Bogiem w człowieku jednając świat z sobą i Ojcem. Nowotestamentowa nauka o tym, że jedynie Bóg jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym, bezsprzecznie podkreśla tezę Pism Starego Przymierza.
Kluczowym zdaniem jest wspomniany na wstępie werset: ,,Słuchaj Izraelu! Pan Bóg nasz, Pan jeden jest” Ten werset w języku hebrajskim nosi nazwę ,,Szema” i 0znacza coś szczególnego o czym za chwilę. Myślę, że tu wszyscy jesteśmy zgodni z tym, że Pan Bóg jest jeden i to musi być fundamentem naszej wiary. W tym tekście słowo ,,Pan” ma szczególne znaczenie i kryje w sobie trzy imiona naszego Boga. Mają one zasadnicze znaczenie jak dla Żyda, tak też i dla chrześcijan. 1)
Hebrajskie wyrażenie to: J/H/W/H w innym języku to: Jahwe. W Biblii warszawskiej, czy gdańskiej zastąpiono słowem – Pan. Jahwe jest to imię własne Pana Boga. Oznacza ono, że Pan Bóg istnieje na najwyższym poziomie a wszystko co istnieje ma swój początek od Niego. To imię jest ponad wszelkie imię. W imieniu Jahwe nie jest objawiony Bóg, ani dla patriarchów, ani nikomu innemu. (2Moj.6,2) Dla Mojżesza objawił się w imieniu ,,Jestem” i to właściwie wystarczy dla ludzkości. Jezus przyjął imię swojego Ojca i mówi do uczniów w ciemną noc na morzu: Ufajcie ,,Ja jestem” Biblia nam mówi, że Ojciec obdarzył Syna imieniem, które jest ponad wszelkie imię. (Fil.2,9) Ojciec chciał aby ludzkość wielbiła Syna, jak wielbią Ojca, aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga i Ojca. Syn z kolei powiedział: Ojciec jest nade wszystko. 2)
Adonai. To imię nosi w sobie trzy znaczenia. 1)Pan jest naszym Bogiem, Pan Jeden. 2)Pan nasz Bóg, Pan jest jeden. 3)Pan naszym Bogiem, Pan jedynie. Wszystkie te określenia zmierzają ku temu, że Jahwe jest Bogiem jedynie. Później Duch Boży potwierdził to ustami proroka Izajasza: Ja Jahwe, tylko Ja istnieję, po za Mną nie ma żadnego zbawcy. (43,11BT) 3)
Elochim. W tym wspomnianym tekście SZEMA, jest mowa o Bożej świętości, ale nie o świętości ogólnie pojętej. Jest tu mowa o świętości wyjątkowej i oddzielonej od wszystkiego co istnieje. Tą świętością jest Elochim. Jest Panem światów i Panem wieczności, źródłem wszystkiego co istnieje. Nie ma wznioślejszej prawdy i głębszego zrozumienia jak mówi Biblia, że Elochim jest: Święty, Święty, Święty Pan Zastępów. (Iz .6,3) Ten anielski śpiew w języku serafów rozbrzmiewa z niegasnącym przekonaniem, tam gdzie jest inny świat, świat porządku, czystości i świętości prawdziwej. Echo tego śpiewu słychać w całym wszechświecie. Nasz słuch nie jest doskonały i nie możemy jego dźwięków usłyszeć, ale dotarło do nas Słowem Biblii i Ono nam zwiastuje: Święty, Święty, Święty, Pan Zastępów. Pełna jest cała ziemia chwały Jego. (Iz.6,3)
Zwróćmy naszą uwagę na to, że żaden inny przymiot Boga nie jest podkreślony przez trzykrotne wyrażanie. Nigdzie w Biblii nie spotkamy wyrażenia, że Pan jest Dobry, Dobry, Dobry. A przecież nikt tego zaprzeczyć nie może. Jedynie w tym hebrajskim tekście SZEMA, imię Elochim, posiada tę wzmocnioną formę mówiącej o świętości Boga oddzielonej od wszystkiego. Dlaczego tak jest? Dla tego , że Elochim oznacza wspaniałość Jego majestatu a także tajemnicę Jego istnienia. Istnieje sam w sobie, bez początku i bez końca a ta trzykrotnie wyrażona świętość może być tylko w Elochim. I to powinno nas napawać wielkim szacunkiem do osoby Pana Boga.
Dla nas chrześcijan świętość jest cechą nabytą, trzeba się jej nauczyć i trzeba jej zawsze pragnąć i o nią zabiegać. Jeśli ją nabędziemy, pojawi się ona tylko w związku z naszym Bogiem Elochim. Nasza świętość dla nas, również oznacza, oddzielenie nas od wszystkiego co może nas oddzielić od świętości Bożej a te granice wyznacza Biblia.
Dlatego to lud Boży na ziemi, kościół Jezusa ma stanowić obraz Tego w którym nie ma żadnej ciemności, ani cienia zaćmienia, jest odbiciem Jego chwały w kościele. Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak My jedno jesteśmy. (E.J.17,22)
Naturę Boga w pełni człowiek nigdy nie zrozumie, dopiero tam poznamy, jak sami jesteśmy poznani. Mojżesz przyjaciel Boga prosił aby mógł poznać Boże zamysły i zobaczyć Boga, Pan Bóg jednak zamiast siebie, pokazał mu swoje dostojeństwo i swoją chwałę.(2Moj.33,19-23) Sam jednak w swoim nieskończonym bycie, pozostaje na zawsze – Święty, Święty, Święty i dla człowieka niewidzialny i tajemniczy. Widzialny jedynie w swoim czynie, działaniu i przeżywaniu Jego obecności. Widzialny też w swoim Synu, co potwierdził sam Jezus: Kto widzi mnie, widzi Ojca. (E.J.14,9)
Omówiliśmy trzy zasadnicze imiona Boga Izraela i Boga naszego. Choć występuje On w różnych imionach i różnych postaciach, to sam jednak w sobie jest niepodzielny. Nie zależnie od tego, że jest w trzech osobach, jest absolutną jednością, bo nie było dwóch Ojców, ani dwóch Synów, ani dwóch Duchów Świętych.
A zatem wierzyć w trój jedynego Boga, oznacza uznawać tożsamość trzech osób, to jest: Ojciec, Syn i Duch Święty. Nie jest to wielobóstwo, jest to wiara w trój osobowego Boga, którego imię Adonaj -,,Pan jeden jest”.
Majestat Pana.
Kiedy apostoł Jan był na wyspie Patmos, miał widzenie i widział w niebie drzwi otwarte. Usłyszał głos jak trąby mówiącej: Wstąp tutaj. Popadł w zachwycenie i mówi: Widziałem a oto tron a na nim siedział ,,Ktoś” Wygląd Jego podobny do kamienia jaspisowego otoczony tęczą podobnej do szmaragdu. Wokoło też dwadzieścia cztery trony, Natomiast z Jego tronu wychodziły błyskawice i płonęło siedem pochodni, jest to siedem Duchów Bożych. Przed tronem morze szkliste a w pośrodku cztery postacie pełne oczu z przodu i z tyłu. Każda z tych postaci nie odpoczywając ani we dnie, ani w nocy śpiewały: Święty, Święty, Święty Pan Bóg Wszechmogący, który Jest, który był i który przyjść ma. (Ob.J.4,streszczenie) W wierszu 11 tegoż rozdziału czytamy:
Wszyscy oddają pokłon i swoją chwałę Temu, który siedzi na tronie mówiąc: Godzien jesteś Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć i moc, ponieważ Ty wszystko stworzyłeś i z woli Twojej zostało stworzone i zaistniało.
Oto Majestat Pana ukazany tutaj i wyrażony naszym ludzkim językiem, abyśmy mogli mieć choć nikłe wyobrażenie niebiańskiej rzeczywistości. My jesteśmy po drugiej stronie tego co dane było Janowi widzieć i przekazać nam. Ale też jest droga , która prowadzi nas, abyśmy mogli tę wieczną rzeczywistość posiąść. Jezus przyjął imię swojego Ojca i mówi do uczniów na morzu w ciemną noc: Nie bójcie się, Ja jestem! W innym miejscu mówi: Ja jestem drogą prawdą i życiem. Pan Jezus, w swoim ziemskim nauczaniu zawsze wskazywał na Ojca. Aby poznali ludzie Ciebie jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, któregoś posłał. (E.J.17,3) Jego pragnieniem było, aby ludzie poznali Ojca, jak On poznał i uwielbili jak On uwielbił. (E.J.17,4)
To o czym teraz chcę powiedzieć jest jednym z zasadniczych zaleceń naszego Pana, nie zawsze respektowanych przez chrześcijan. Zasadą nauczania apostolskiego jest , aby chrześcijanie przychodząc przed oblicze Boga Elohim ze swoimi ofiarami, dziękczynieniem i prośbą, przychodzili w imieniu Jezusa, którego On mianował pośrednikiem. (1 Tym.2,5 )
Kolana skłaniali. (Fil.2,10) Dzięki czynili. (Ef.5,20) Wreszcie – Wszystko cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu i ojcu.(Kol.3,17) Pan Bóg ustanowił tylko jednego pośrednika pomiędzy sobą a ludźmi i tylko w jego imieniu może przyjąć nasze ofiary. Pan Bóg nie honoruje niczego i nikogo, tylko swojego Syna. A Syn Powiedział: O cokolwiek prosić będziecie w moim imieniu, uczynię to, aby Ojciec był uwielbiony Synu.(E.J.14,13) Pamiętajmy o tym zawsze, gdy stajemy przed oblicze Boga, winno to być w imieniu Jezusa. Gdyż w tym imieniu jest: Odpuszczenie grzechów, uświęcenie i usprawiedliwienie. (1Kor.6,11)
Na zakończenie naszych rozważań pragnę podać jedną dobrą radę. Kiedy w życiu naszym osiągniemy pewien pułap naszej świętości w Bożej bojaźni, to ta bojaźń wyzwali w nas szacunek do naszego Boga Elohim. Mamy wówczas świadomość Jego nieskazitelnej świętości po trzykroć. My żyjąc na ziemi wśród ludzi o nieczystych ustach, czasem sami swoje zanieczyszczamy, jak więc mamy odnaleźć siebie i stanąć przed tak świętym majestatem? Z czym mam wystąpić przed Panem, i pokłonić się Bogu Najwyższemu? Czy z całopaleniami…? Pyta prorok ? (Mich.6,6)
Czasem może lepiej jest, zamiast przyjść z naszymi ofiarami słownymi, mając w pamięci słowa proroka Habakuka: Pan jest w swoim świętym przybytku, umilknij przed nim cała ziemio. (2,20)
Milczenie w wielu przypadkach w Izraelu poprzedzało objawienie się Boga. Pan za was walczyć będzie, wy zaś milczcie. (2Moj.14,14)
Milczenie powinno być integralną częścią naszych lokalnych społeczności, rodzinnych i osobistych. A zatem milczenie przed Panem jest jedną z form oddawania Panu Bogu chwały i czci . W ciszy i zaufaniu będzie wasza moc, mówi prorok (Iz.30,15)
Nie chciałbym być źle rozumiany, że odciągam wierzących ludzi od słownej modlitwy. Nie odciągam, sam wciąż się słowami modlę, ale czasem odnoszę wrażenie, że Pan Bóg jest zmęczony słuchając modlitw. Ofiary były ustawą Bożą, jednak męczyły Pana Boga. Prorok mówi: Stały mi się ciężarem, zmęczyłem się znosząc je. (Iz .1,14)
Oczywiście jak prorok Izajasz, tak Micheasz, czy Amos (5,21-23 ) wszyscy oni ukazują , aby najpierw naprawić swoje drogi a potem przychodzić przed oblicze Pana z ofiarami. Oznajmiono ci człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: Abyś wypełnił prawo, okazywał miłość bratnią i pokornie obcował ze swoim Bogiem. (Mich.6,8) I tak jest najlepiej, więc tak postępujmy.
(W wyjaśnieniu tekstu hebrajskiego ,,Szema” i imion Pana Boga posiłkowałem się Winnicą z roku 2005.)