ALBO CZY SĄDZICIE, ŻE NA PRÓŻNO PISMO MÓWI: ZAZDROŚNIE CHCE ON MIEĆ TYLKO DLA SIEBIE DUCHA, KTÓREMU DAŁ W NAS MIESZKANIE? OWSZEM, WIĘKSZĄ JESZCZE OKAZUJE ŁASKĘ, GDYŻ MÓWI: BÓG SIĘ PYSZNYM PRZECIWSTAWIA, A POKORNYM ŁASKĘ DAJE.
Im wyższe są wymagania Boże, tym większa jest Jego łaska, którą nam ofiaruje. Tylko pyszny i dumny człowiek uważa, że nie potrzebuje łaski Bożej. Słowo „pyszny, dumny” znaczy dosłownie: „ktoś, kto na ludzi patrzy z góry”.
Człowiek zarozumiały patrzy z pogardą na innych, a podziwia tylko siebie i swoje osiągnięcia. Dumny człowiek nie potrzebuje łaski i przebaczenia. Nie poznaje swej rzeczywistej pozycji przed Bogiem. Kto nie chce przyjąć prawdy o sobie, że jest ślepy i zdany na Jego pomoc, ma Boga przeciwko sobie. Bóg pysznym się przeciwstawia a pokornym łaskę daje. Pokora nie ma nic wspólnego z pogardą względem siebie, ale z właściwą oceną siebie samego wobec Boga i bliźnich. Biblijną pokorę cechują dwie rzeczy: pokorny człowiek wie, że serce Boże jest dla niego otwarte i że Bóg obdarza go ponad miarę swą łaską. Kto w życiu czerpie z tej Bożej niezasłużonej dobroci, może również odnosić się do innych uprzejmie i z dobrocią. Pokorny wie, że Bóg jest po jego stronie. Pokornemu człowiekowi, który widzi siebie małym, a Boga wielkim, daje On swą łaskę.
Bogusław Hurynowicz