Kalendarz żydowski (luach haszana) oparty jest na roku księżycowym. Księżyc okrąża Ziemię w ciągu 29 i pól dnia. Zwykły rok składa się z dwunastu miesięcy (chodesz), a każdy z nich liczy sobie 29 lub 30 dni, co w sumie daje 354 dni. Biblia nakazuje obchodzić święto Pesach wiosną, zatem rok księżycowy należy dopasować do słonecznego, na który składa się 365 i ćwierć dnia. Czyni się to, dodając siedem razy w przeciągu 19 lat słonecznych dodatkowy miesiąc (adar szeni) liczący 29 dni. Poza tym miesiące cheszwan i kislew wydłuża się lub skraca o jeden dzień, ponieważ ani Jom Kipur (Sądny Dzień), ani Hoszana Rabba (siódmy dzień święta Sukkot) nie mogą wypadać w Szabat.
Każdy kolejny miesiąc rozpoczyna się nowiem Księżyca. Rosz Chodesz („głowa miesiąca” po hebrajsku) był w czasach biblijnych ważnym świętem, podczas którego składano w świątyni specjalne ofiary. Po reformie kalendarza, która miała miejsce w pierwszej połowie IV w. n.e., początek miesiąca ustalano za pomocą bezpośredniej obserwacji. Przynajmniej dwóch świadków musiało stwierdzić, że ukazał się Księżyc i na tej podstawie Najwyższa Rada, sanhedryn, stwierdzała rozpoczęcie się miesiąca, a w dalszej kolejności ustalała daty różnych świąt. Następnie rozsyłano gońców po całej Ziemi Świętej i najbliższych jej okolicach, by ogłosili dokładną datę nowiu księżyca. Ponieważ do Żydów żyjących w diasporze, szczególnie daleko od Palestyny, wiadomość o dokładnej dacie święta mogła nie dotrzeć w odpowiednim czasie, zalecono im obchodzić święto przez dwa dni. I chociaż okoliczności, które to spowodowały dawno temu się już zdezaktualizowały w odniesieniu do pewnych świąt, zwyczaj trwa do dziś. Jeżeli miesiąc ma 30 dni, Rosz Chodesz obchodzi się przez dwa dni: pierwszy przypada trzydziestego dnia miesiąca, a drugi pierwszego dnia nowego miesiąca. Gdy miesiąc ma 29 dni, Rosz Chodesz obchodzi się pierwszego jego dnia.
W żydowskim kalendarzu są następujące miesiące: nisan (30 dni), ijar (29 dni), siwan (30 dni), tamuz (29 dni), aw (30 dni), elul (29 dni), tiszri (30 dni), cheszwan (29 lub 30 dni), kislew (29 lub 30 dni), tewet (29 dni), szwat (30 dni) i adar (29 dni). W roku przestępnym adar ma 30 dni, a adar szeni 29 dni.
W kalendarzu hebrajskim dzień trwa od zmierzchu do zmierzchu, zgodnie ze słowami Księgi Rodzaju: „I stał się wieczór i zaranek, dzień jeden” (1:5). Na tydzień składa się siedem dni, nazywanych kolejno: dzień pierwszy (jom riszon), dzień drugi (jom szeni) itd. Tydzień kończy się Szabatem — dniem siódmym.
Święta żydowskie dzielą się na dwie grupy: takie, które zostały wyznaczone w Torze, zwane Wielkimi Świętami i świętami pielgrzymimi, oraz takie, które wyznaczono później dla upamiętnienia różnych zdarzeń z historii żydowskiej. Wielkie Święta — jamim nora’im — to obchodzone pierwszego i drugiego dnia miesiąca tiszri Rosz Haszana i Jom Kipur, który wypada dziesiątego dnia tego samego miesiąca. Święta pielgrzymie — (Pesach) Passower, Szawuot i Sukkot wraz z Szemini Aceret i Simchat Tora — mają przypominać o zwrotnych momentach w historii Izraela. Są to święta rolnicze związane z zakończeniem zbiorów. Ich hebrajska nazwa brzmi szalosz regalim, Ks. Wyjścia 23:14: „Trzy uroczyste święta będziesz dla mnie obchodził w każdym roku”. Słowo regalim znaczy „czasy”, a także „stopę”; od niego pochodzi idea świąt wędrownych, pielgrzymich. Był to czas, gdy lud Izraela musiał stawić się przed Bogiem w określonym miejscu. W okresie istnienia świątyni przybywała do Jerozolimy znaczna liczba pielgrzymów, przynosząc do świętego miejsca naznaczone ofiary.
Święta Chanuka i Purim pochodzą z czasów późniejszych, nie biblijnych, są to najszczęśliwsze dni w roku. Jedno i drugie święto upamiętnia zwycięstwo Żydów nad wrogami.
Inne historyczne święta religijne, to Lag b,Omer, przypadające na 18. dzień miesiąca ijar, a upamiętniające powstanie Bar Kochby przeciwko rzymskim okupantom w II w. n.e. Tego samego dnia cudownie zakończyła się okropna epidemia, która wybuchła wśród uczniów rabbiego Akiby. Dlatego dzień ten jest także świętem uczniów. Ponadto dzień ten wiąże się również z osobą rabbiego Simeona ben Jochai. W Izraelu aż po dziś dzień pielgrzymki wędrują do jego grobu w Meron.
Innym świętem jest Tu Biszwat — Nowy Rok Drzew — które obchodzi się 15. dnia miesiąca szwat, kiedy to zaczyna się w Izraelu wiosna. Najważniejszym dniem postu i żałoby jest Tiszah b’aw. To najsmutniejszy dzień w żydowskim kalendarzu, który upamiętnia zburzenie pierwszej i drugiej świątyni jerozolimskiej i inne straszne wypadki tamtych czasów.
Daty świąt:
ROSZ HASZANA — 1. i 2. dzień miesiąca tiszri (wrzesień-październik)
JOM KIPUR — 10. dzień miesiąca tiszri (wrzesień-październik)
SUKKOT — 15.-21. dzień miesiąca tiszri (wrzesień-październik)
SZEMINI ACERET — 22. dzień miesiąca tiszri (wrzesień-październik)
SIMCHAT TORA — 23. dzień miesiąca tiszri (wrzesień-październik); 22. dzień miesiąca tiszri w Izraelu
CHANUKA — trwa 8 dni od 25. dnia miesiąca kislew (grudzień-styczeń)
TU BISZWAT — 15. dzień miesiąca szwat (styczeń-luty)
PURIM — 14. dzień miesiąca adar (luty-marzec) 15. dzień miesiąca adar w Izraelu
PESACH (PASSOWER) — 15.-22. dzień miesiąca nisan (marzec-kwiecień); 15.-21. dzień miesiąca nisan w Izraelu
LAG B,OMER — 17. dzień miesiąca ijar (kwiecień-maj)
SZAWUOT — 6. i 7. dzień miesiąca siwan (maj-czerwlec); 6. dzień miesiąca siwan w Izraelu
TISZA B,AW — 9. dzień miesiąca aw (lipiec-sierpień).