Witam serdecznie ! To znowu Ja 🙂 Kiedyś do Pana pisałem. Mam teraz takie pytanie. Mianowicie chodzi mi o Psalm 138:1 Tutaj różne wersje wersetu: (http://bibliepolskie.pl/zzteksty_wer.php?book=19&chapter=138&verse=1&tlid=18) Podoba mi się wersja w przekładzie Paulistów (której nie ma przytoczonej w linku powyżej) ,,wobec mieszkańców niebios”. Nurtuje mnie pytanie? Często korzystam z Biblii Tysiąclecia (wyd.V), ale nie tylko. Chodzi mi właściwie o wszystkie przekłady, które w tym wersecie używają sformułowania – wobec, w obecności, przed bogami, ,,w obecności”, ,,wobec”, ,,przed”. Jak to interpretować ? Nie twierdzę, że autor wierzył w istnienie bóstw. Ale zastanawiam się nad znaczeniem. Rozumuję to w ten sposób, że jeśli wyróżniam się wiarą w Boga jedynego to tym bardziej nie wspominałbym o innych bogach… A może autorowi chodziło o to, że śpiewa temu jedynemy pośród innych bóstw ? Chociaż z drugiej strony stwierdzenia – ,,przed”, ,,wobec”, a zwłaszcza ,,w obecności” – to tak jakby stwierdzenie, że owi bogowie są realni(?) Chociaż z tego co wiem to jednak w tekście oryginalnym, czyli w hebrajskim, jest mowa o „elohim”. Czyli bóg, bogów. Czy ,,przed”, ,,wobec”, ,,w obecności” to już nie wiem, ale bogów. Czy może tłumaczenie ,,bogów”, tzn. ,,wbrew nim”? Co należy rozumieć gdy czytam, że śpiewam Bogu w obecności, wobec bogów ? Pozdrawiam !
Na początku uporządkujmy temat innych bogów. Zobaczmy, co o nich mówi Pismo Święte:
5 Mojżeszowa 32:36-40
„[…] bo Pan swój naród obroni, litość okaże swym sługom; gdy ujrzy, że ręka omdlała, że niewolników już nie ma ni wolnych. (37) I powie: A gdzież ich bogowie, opoka, do której się uciekali? (38) Ci, co zjadali tłuste ich żertwy i wino pili z ich płynnych ofiar? Niech wstaną i niech wam pomogą, niech staną się waszą obroną. (39) Patrzcie teraz, że Ja jestem, Ja jeden, i nie ma ze Mną żadnego boga. Ja zabijam i Ja sam ożywiam, Ja ranię i Ja sam uzdrawiam, że nikt z mojej ręki nie uwalnia. (40) Podnoszę rękę ku niebu i mówię: Tak, Ja żyję na wieki”.
1 Kronik 16:24-26 / Psalm 96:3-5
„[…] rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan, Jego cuda – wśród wszystkich narodów, (25) bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały: wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie. (26) Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa”.
Jeremiasza 2:26-28
„[…] jak złodziej pełen jest wstydu, gdy zostanie schwytany, tak okrył się wstydem dom Izraela: oni, ich królowie i przywódcy, ich kapłani i prorocy. (27) Ci, którzy mówią do drzewa: Ty jesteś moim ojcem, a do kamienia: Ty mnie zrodziłeś, do Mnie zaś obracają się plecami a nie twarzą, a gdy ich spotka nieszczęście, wołają: Powstań, wybaw nas! (28) Gdzież są twoi bogowie, których sobie uczyniłaś? Niech przybędą na pomoc, jeżeli cię mogą wybawić, gdy spadnie na ciebie nieszczęście. Bo ile masz miast, tyle też bogów swoich, Judo!”.
Jeremiasza 2:11
„[…] czy jakiś naród zmienił swoich bogów, chociaż to nie są bogowie?”
Jeremiasza 16:19-21
„[…] Panie, mocy moja, twierdzo moja i ucieczko moja w dniu niedoli! Do ciebie przyjdą narody od krańców ziemi i powiedzą: Tylko złudę posiedli nasi ojcowie, nicości, z których nie ma pożytku. (20) Czy człowiek może uczynić sobie bogów? Przecież to nie są bogowie! (21) Dlatego oto Ja sprawię, że poznają, tym razem sprawię, że poznają moją rękę i moją moc i będą wiedzieli, że moje imię jest Pan”.
1 Koryntian 8:5
„[…] bo chociaż nawet są tak zwani bogowie, czy to na niebie, czy na ziemi, i dlatego jest wielu bogów i wielu panów, (6) wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy”.
Krótko mówiąc, w Psalmie 138. chodzi o fałszywych bogów (bożków), którzy są realni jedynie w ludzkich wierzeniach – w rzeczywistości nie istnieją, pomimo że w niektórych przypadkach można mówić o aktywności demonicznych mocy ciemności (kliknij tutaj, jeśli chcesz dowiedzieć się, czy każdy cud i zjawisko nadnaturalne pochodzi od Boga). To ludzie stwarzają sobie tych bogów (są oni w ich wyobraźni), a szatan to wykorzystuje, posługując się duchową mocą, by zwodzić narody – więcej na temat szatana i jego celów dowiesz się, klikając tutaj. Pismo Święte nigdzie nie wspomina, że Bóg Izraela walczył z innymi bogami lub miał z nimi spór. Jego jedynym przeciwnikiem jest szatan i właśnie z nim toczy się cała duchowa wojna – nie ma innych bogów.
Aby lepiej zrozumieć intencje autora Psalmu 138., przenieśmy się do jego czasów: wokół niego wielu różnych wyznawców wołających do swoich bogów (większość ludzi ma swoje domowe bożki), ogromna różnorodność religijna, mnóstwo bogów, bóstw i kultów – nawet niektórzy królowie obwołują się bogami. W tym całym chaosie psalmista woła do Boga jedynego (Boga Izraela), który go wysłuchuje, ponieważ jest On Bogiem żywym: „[…] dlaczego mają mówić narody: Gdzież jest ich Bóg? (3) Bóg nasz jest w niebie, Czyni wszystko, co zechce. (4) Bożyszcza ich są ze srebra i złota, Są dziełem rąk ludzkich. (5) Mają usta, a nie mówią, Mają oczy, a nie widzą. (6) Mają uszy, a nie słyszą, Mają nozdrza, a nie wąchają. (7) Mają ręce, a nie dotykają, Mają nogi, a nie chodzą, Ani nie wydają głosu krtanią swoją. (8) Niech będą im podobni twórcy ich, Wszyscy, którzy im ufają!” (Psalm 115:2-8).
Podobne zdarzenie („z bogami”) miało miejsce w Nowym Testamencie, kiedy to Apostoł Paweł staje przed ateńczykami: „[…] a Paweł, stanąwszy pośrodku Areopagu, rzekł: Mężowie ateńscy! Widzę, że pod każdym względem jesteście ludźmi nadzwyczaj pobożnymi. (23) Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznanemu Bogu. Otóż to, co czcicie, nie znając, ja wam zwiastuję. (24) Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych (25) ani też nie służy mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko” (Dzieje Apostolskie 17:22-25).
Jeszcze raz Biblia stawia sprawę stanowczo i zdecydowanie: nie ma innych bogów, są natomiast stworzeni przez ludzi bogowie, którzy w rzeczywistości nie istnieją: „[…] cóż pomoże bałwan, którego wyrzeźbi mistrz, posąg odlany z jego kłamliwą wyrocznią? Ufa jej jednak jego twórca, choć sporządza nieme bałwany. (19) Biada temu, kto mówi do drewna: Obudź się! a do niemego kamienia: Rusz się! Czy może on dać wskazanie? Przybrany jest złotem i srebrem, lecz ducha w nim nie ma żadnego, (20) ale Pan jest w swym świętym przybytku. Umilknij przed nim, cała ziemio!” (Habakuka 2:18-20).
Kiedy czytasz Pismo Święte (wyciągając właściwe wnioski, budując doktryny, kształtując swoją wiarę, poglądy na temat Boga itp.), staraj się opierać na całości Jego objawień. One nie są ze sobą w sprzeczności ani w konflikcie. W przypadku, o który pytasz, problemem może być znaczenie pojedynczych słów, które w języku hebrajskim (bardzo barwnym) mają wielorakie znaczenia. Często więc tłumacze niewłaściwie dobierają słowa do kontekstu danego fragmentu, wywołując wątpliwości w czytelnikach – szczególnie tych drobiazgowych, którzy bazują na pojedynczych słowach, próbując na ich podstawie badać prawdy o Bogu. Poznawaj więc Boga poprzez całość objawień Pisma Świętego i niech Jego łaska będzie z tobą.
Jest to moja opinia na temat tego Psalmu. Jeśli masz więcej pytań, napisz: luke@zaJezusem.com.