Wierzę, że Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj). Posiada Boską naturę [podobnie jak Ojciec i Syn (Mateusza 28:19-20], nosi Boskie imiona [Duch Boży (1 Mojżeszowa 1:1-2 / Rzymian 8:8-9)], ma cechy Boga [wszechwiedzę, wszechobecność, wszechmoc (Jana 14:23-26)] i jest traktowany jak Bóg (Jana 4:24 / Dzieje Apostolskie 5:3-4). Duch Święty jest Osobą, bo działa jak osoba [uczy, przekonuje, powołuje, wspiera i mówi (Marka 13:11 / Łukasza 12:12 / Jana 14:26)], ma jej zdolności (wolę i rozum), a także odczuwa emocje (Efezjan 4:30). Jako Osobę przedstawiał Go też Pan Jezus (Jana 16:7-15).
W Starym Testamencie Duch Święty jest ukazany jako Stwórca (1 Mojżeszowa 1:1-4) i Ten, który namaszczał proroków, przemawiając przez ich usta (Łukasza 1:67 / Marka 12:36). Pod Jego natchnieniem zostały spisane księgi Starego i Nowego Testamentu (2 Piotra 1:20-21). Duch Święty objawiał (i wciąż objawia) wolę Boga, przyszłe wydarzenia i pouczenia (Łukasza 2:26 / Marka 12:36). Uczestniczył w poczęciu Pana Jezusa (Mateusza 1:18-20), chronił Go (Łukasza 1:80), a następnie namaścił do publicznej służby (Mateusza 3:16-17). Posilał Go na pustyni w trakcie kuszenia (Łukasza 4:1), a także podczas codziennych prób i doświadczeń (Mateusza 4:1). Towarzyszył Mu ze swą mocą w uzdrowieniach, wskrzeszeniach i czynieniu innych nadprzyrodzonych znaków i cudów (Łukasza 4:18). Posilał Pana Jezusa w Ogrójcu i w Jego drodze na Golgotę. W Duchu Świętym Jezus został przywrócony życiu (Rzymian 8:11).
Nowa era działania Ducha została zapoczątkowana wylaniem Go w Dniu Pięćdziesiątnicy (Dzieje Apostolskie 2:1-13). Od tego momentu każdy, kto pokutuje (mając przekonanie Ducha Świętego), prawdziwie upamięta się i nawróci (więcej na ten temat, kliknij tutaj), otrzyma Go podczas swych duchowych narodzin [(Jana 3:1-8) – obietnica Ojca (Łukasza 11:9-13) – więcej na ten temat kliknij tutaj]. Moment ten jest początkiem nowego życia w jedności z Bogiem. Wówczas Chrystus poprzez społeczność Ducha staje się naszą mocą (1 Koryntian 2:4-5), utrzymując nas w świętości, posłuszeństwie i czynnej służbie dla Bożej chwały.
Osobista społeczność z Bogiem poprzez Ducha Świętego, który kieruje nasze myśli w sferę duchowej więzi z Bogiem, jest podstawą życia prawdziwego chrześcijanina (2 Koryntian 6:11-18 / 1 Jana 1:1-10). Powinniśmy pamiętać, że tylko dzięki Niemu jesteśmy w stanie zaistnieć jako dzieci Boże, praktykować życie chrześcijańskie, zrozumieć charakter Boga i Jego wolę (Jana 16:13-15 / 1 Koryntian 2:11-14). Posiadanie w sobie Ducha Świętego jest również warunkiem zbawienia:
Rzymian 8:9-11
„[…] ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was”.
Więcej o Duchu Świętym dowiesz się, klikając tutaj.