Wierzę, że dziesięcina miała inne znaczenie w Starym Testamencie, a inne w Nowym – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj. Rdzeniem Nowego Testamentu (Nowego Przymierza – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj) jest „zakon zapisany w naszych sercach” (Jeremiasza 31:33), czyli inaczej zakon Chrystusowy (Galacjan 6:2). Dla ludzi zbawionych [duchowo odrodzonych – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj) jest wskazówką, a nie sędzią (1 Tymoteusza 1:8-11 / 2 Tymoteusza 3:16-17), jak to było w czasach Starego Przymierza. Wierzę, że Nowy Testament zamiast obowiązku dawania wprowadza dobrowolność, nie ustala też wysokości ofiar (2 Koryntian 9:6-15), „nakazując” dzielić się z biednymi całym naszym mieniem. Ponadto mówi o dobroczynności i postawie chętnego dawania, bez przymusu i żalu – tak jak sobie postanowimy. Dlatego właściwe motywacje i postawa ochotnego serca odgrywają tutaj najważniejszą rolę. Jeśli Pan przekona nas do przekazania jakiejś sumy (czy dowolnej części zarobków) w określonym celu, to chwała Mu za to. Nikt jednak nie ma prawa nakazywać nam dawać jakiejś kwoty, ani też nami manipulować w celu przywłaszczania sobie pieniędzy – wyczerpujący materiał na temat dziesięciny możesz przeczytać, klikając tutaj.
Ew. Jana 3:16: Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
