1. Dlaczego na Jezusa zstępuje Duch? Jezus ma moc? Moc Jezusa, a moc Ducha. 2. Czym jest napełnienie? Czy jest to obraz (metafora)? Czy rozumieć należy to dosłownie? 3. Czym jest wylanie? Czy chodzi o wylanie mocy? Czy osobę można wylać? 4. Czy chrzest Duchem i ogniem odnosi się do pięćdziesiątnicy? Czy tylko chrzest Duchem? Czy można chrzcić osobą? 5. Czy uczniowie byli ochrzczeni w imię Jezusa?
Odpowiedź na pytanie #1a
„Dlaczego na Jezusa zstępuje Duch?”
Na Jezusa zstępuje Duch, aby mógł (jako człowiek) wypełnić zadanie zlecone Mu przez Ojca. Jeśli naprawdę chcesz zrozumieć to zagadnienie, musisz dowiedzieć się więcej na temat Osoby Jezusa Chrystusa (Istoty innej niż zwykły śmiertelnik). Serdecznie zapraszam.
Pismo Święte objawia nam Jezusa jako Osobę o dwóch naturach:
• Boskiej [duchowej, wiecznej (Kolosan 1:16-20)] – a więc Jezus istniał jeszcze przed stworzeniem świata [w świecie duchowym, w światłości niedostępnej dla śmiertelnego człowieka (Przypowieści Salomona 30:4-6 / Hebrajczyków 1:1-4 / Jana 1:1-18 / Micheasza 5:1)], zanim powstał czas, mądrość, okręgi niebieskie, rzeczy widzialne i niewidzialne.
Kolosan 1:15-17
„[…] On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, (16) ponieważ w Nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. (17) On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na Nim jest ugruntowane […]”.
• Bezgrzesznej, ludzkiej (1 Jana 3:5) – Ojciec Niebieski posłał na ziemię swego Syna w postaci grzesznego ciała (Rzymian 8:3-4), aby nas zbawić (Jana 3:16-17 / 1 Jana 4:9-10). Jezus opuścił więc niebo (Jana 6:37-38), wyrzekł się niebiańskiej chwały, uniżył się, stał się człowiekiem i sługą, przyjął ludzkie ciało (Hebrajczyków 10:5) i warunki ludzkiego życia (wraz z wypływającymi z niego ograniczeniami).
Filipian 2:5-8
„[…] takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie, (6) który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, (7) lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, (8) uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej”.
Pan Jezus [po wcieleniu (Łukasza 1:34-35 / Hebrajczyków 10:5)] stał się człowiekiem zrodzonym z kobiety, mającym naturalną fizyczną formę [ale bez grzechu (1 Jana 3:5)]. Był niemowlęciem, dzieckiem, dorastał, został cieślą i nauczycielem, a następnie cierpiał i umarł na krzyżu. Jako człowiek podlegał więc ludzkim słabościom (cierpiał, płakał, odczuwał trwogę, strach, gniew, rozczarowanie, pokusy, radość, miłość itp.). Będąc więc w 100% człowiekiem (z wyjątkiem bycia grzesznym) przyjął ludzkie ograniczenia i musiał być (jako człowiek) wspierany przez Boga. Jak podaje nam Pismo Święte, Duch Święty od samego początku był zaangażowany w życie Pana Jezusa. Był niezbędny przy Jego poczęciu (Mateusza 1:18-20), chronił Go (Łukasza 1:80), a następnie namaścił do publicznej służby (Mateusza 3:16-17). Posilał Go na pustyni podczas kuszenia (Łukasza 4:1), a także w trakcie codziennych prób i doświadczeń (Mateusza 4:1). Towarzyszył Mu swą mocą podczas uzdrowień, wskrzeszań z martwych i innych nadprzyrodzonych znaków i cudów (Łukasza 4:18). Posilał Pana Jezusa w Ogrójcu i w Jego drodze na Golgotę. Również w Duchu Świętym Jezus został przywrócony życiu (Rzymian 8:11). Z tego właśnie powodu Duch Święty zstąpił na Jezusa. Jako człowiek (w misji powierzonej Mu przez Ojca) Jezus był uzależniony od Ducha Świętego. Zobacz, proszę, co nastąpiło po zstąpieniu Ducha [początek publicznej służby Jezusa (Mateusza 3:16-17 / Marka 1:9-11 / Łukasza 3:21-22)].
Odpowiedź na pytanie #1b
„Czy Jezus ma moc?”
Mateusza 28:18
„[…] a Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi […]”.
Rzymian 1:1-4
„Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, (2) którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. (3) [Jest to Ewangelia] o Jego Synu – pochodzącym według ciała z rodu Dawida, (4) a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym”.
Jak dowiadujemy się z ksiąg Ewangelii i z innych fragmentów Pisma Świętego, Jezus ma moc. On jest bowiem obrazem Boga niewidzialnego (Kolosan 1:15) nie tylko w mocy, ale również w majestacie i chwale (Hebrajczyków 1:1-4).
Objawienie Jana 5:12-13
„[…] i mówili głosem donośnym: Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. (13) I słyszałem, jak wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi, błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków”.
Odpowiedź na pytanie #1c
„Moc Jezusa, a moc Ducha”.
Jak dowiedziałeś się z poprzednich fragmentów (Rzymian 1:4), Jezus jest pełnym mocy Synem Bożym, a Duch Święty jest tego nieodłączną częścią. Moc Jezusa i moc Ducha Świętego mają się do siebie jak woda i dzban (jedno służy jako naczynie drugiemu): „a Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni […]” (Łukasza 4:1).
Łukasza 4:14
„[…] i powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicznej krainie”.
Trudno ci to będzie pojąć, jeśli nie zrozumiesz istoty Boga (jednego Boga), którą stanowią trzy równe sobie Osoby. Żadna z nich – Ojciec, Syn i Duch Święty – nie działa oddzielnie lub niezależnie od siebie (Jana 5:17-30 / Jana 8:16-20 / 1 Mojżeszowa 1:26 / Przypowieści Salomona 30:4). Stanowią one jedność i nierozłączność zarówno w swoim działaniu, jak i w Osobie Boga (Jana 10:28-30 / Jana 14:6-11), choć ich funkcje są odmienne (Jana 15:1-2). Zobacz, proszę, w jaki sposób działa każde z nich (zwłaszcza jeśli chodzi o misję Jezusa na ziemi), a zaobserwujesz ten doskonały wzór (to jeden Bóg – jeśli chcesz głębiej wejść w ten temat, kliknij tutaj). Może być to dla ciebie trudne, ponieważ patrzysz na Boga z perspektywy ludzkich możliwości, egzystencji i bytu. Proszę, popatrz na to oczami człowieka duchowego, nie zwykłego śmiertelnika (to moja rada). Człowiek jest człowiekiem, a Bóg Bogiem. Spróbuj więc zrozumieć Jego istotę na podstawie tego, co mówi Pismo Święte (duchowa Księga objawiająca nam, kim jest Bóg i w jaki sposób egzystuje). Bóg sam o sobie mówi: „[…] bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje – mówi Pan, (9) lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze” (Izajasza 55:8-9).
Odpowiedź na pytanie #2
„Czym jest napełnienie? Czy jest to obraz (metafora)? Czy rozumieć należy to dosłownie?”
„Napełnianie” Duchem Świętym to termin, który różni się od „wylania” („zesłania”), „zstąpienia” („otrzymania”) czy „chrztu w Duchu” („uzdolnienia”) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj. Należy odnosić go do Nowego Testamentu i ludzi, którzy już otrzymali Ducha Świętego. Człowiek wierzący otrzymuje Ducha Świętego podczas swych duchowych narodzin (co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj), podobnie jest z darami i zadaniami (rozdaje je Duch Święty). Niestety z różnych powodów (ludzkie słabości, wpływ świata, życie dla ciała, złe priorytety, odstępstwo itp.) jest to „zagłuszane” i potrzebujemy na nowo napełniać się Duchem Świętym. Napełnienie jest jakby uzupełnieniem – formę doskonałą stanowi pełnia Ducha (więcej na ten temat dowiesz się, a href=”/index.php?num=5704″>klikając tutaj). Napełnianie jest częścią Bożej woli i opieki nad wierzącymi, ma na celu utrzymanie w nich Bożego życia i wizji (Bożej woli) do wypełniania zadań, jakie wyznacza im Bóg.
Efezjan 5:15-18
„[…] baczcie więc pilnie, jak macie postępować, nie jako niemądrzy, lecz jako mądrzy, (16) wykorzystując czas, gdyż dni są złe. (17) Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale rozumiejcie, jaka jest wola Pańska. (18) I nie upijajcie się winem, które powoduje rozwiązłość, ale bądźcie pełni Ducha […]”.
Odpowiedź na pytanie #2b
„Czy jest to obraz (metafora)?”
Tak, jest to obraz (metafora). W rzeczywistości duchowej napełnianie (uzupełnianie) utrzymuje w życiu osoby wierzącej: pasję, odwagę, chęci, charyzmę i bezgraniczne poświęcenie Bogu. Należy więc to rozsądzać duchowymi (Bożymi) kategoriami, ponieważ nie jest to dosłowne, fizyczne napełnianie (jak wlewanie wody do kanistra), lecz napełnianie Duchem Świętym (termin duchowy).
Dzieje Apostolskie 4:31
„[…] a gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże”.
Odpowiedź na pytanie #2c
„Czy rozumieć należy to dosłownie?”
Należy to rozumieć w duchowym języku (dosłownie), a jeśli chcesz to ogarnąć rozumem, musisz najpierw tego doświadczyć. Duchowych kwestii (związanych z Bogiem), takich jak napełnianie Duchem Świętym, nie da się fizycznie przedstawić (można je zobrazować), nie możesz się ich nauczyć, wyćwiczyć czy zrozumieć w naturalny (zmysłowy) sposób. Są to duchowe zagadnienia i należy je rozsądzać (rozumieć) w sposób duchowy. Ma to bowiem zastosowanie w twoim duchowym życiu z Bogiem (więcej na ten temat tutaj).
1 Koryntian 2:12-14
„[…] myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. (13) Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. (14) Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać”.
Odpowiedź na pytanie #3
„Czym jest wylanie? Czy chodzi o wylanie mocy? Czy osobę można wylać?”
„Wylanie” (termin różniący się od „zstąpienia”, „napełniania” czy „chrztu w Duchu”) jest umożliwieniem duchowo martwemu człowiekowi dostępu do Ducha Świętego. Przykład: jeśli jest susza i wylejesz mnóstwo wody, to umożliwisz ludziom dostęp do niej i będą mogli się jej napić. W przypadku wylania Ducha Świętego chodzi o umożliwienie cielesnemu (zmysłowemu, ziemskiemu, świeckiemu) człowiekowi (pozbawionemu Ducha Bożego) poznania Boga, a następnie prowadzenia z Nim egzystencji (chodzi tutaj o duchowe życie z Bogiem – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj): „[…] albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. (11) Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (12) A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył” (1 Koryntian 2:10-12).
Dzieje Apostolskie 2:17-18
„[…] w ostatnich dniach – mówi Bóg – wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy – sny. (18) Nawet na niewolników i niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali”.
Aby człowiek mógł głębiej zrozumieć Boga i aby Bóg mógł w nim działać, musiał zostać wylany Duch Święty (a więc sposobność, możliwość ku temu).
Odpowiedź na pytanie #3b
„Czy chodzi o wylanie mocy?”
Nie, chodzi o wylanie Ducha Świętego, który umożliwia dostęp do mocy lub wyposaża w nią i w nadprzyrodzone zdolności (w zależności od potrzeb, obdarowań, uzdolnień). Czasami Pismo Święte używa terminu „moc”, ale zawsze jest to związane z Duchem Świętym (moc sama z siebie nie powstaje, musi być jej źródło i ktoś, kto nią pokieruje).
Odpowiedź na pytanie #3c
„Czy osobę można wylać?”
Jeśli chodzi o Osobę Ducha Świętego, to można ją wylać w znaczeniu duchowym (i tak też jest). Oczywiście nie można wylać osoby w znaczeniu dosłownym, fizycznym (tylko w duchowym).
Izajasza 44:3-4
„[…] gdyż wyleję wody na spieczoną ziemię i strumienie na suchy ląd; wyleję mojego Ducha na twoje potomstwo i moje błogosławieństwo na twoje latorośle, (4) aby się rozkrzewiły jak trawa między wodami, jak topole nad ruczajami”.
Odpowiedź na pytanie #4
„Czy chrzest Duchem i ogniem odnosi się do pięćdziesiątnicy? Czy tylko chrzest Duchem? Czy można chrzcić osobą?”
Mateusza 3:11
„[…] Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem”.
Tak, chrzest Duchem Świętym i ogniem (zapowiadany przez Jana Chrzciciela) w Dniu Pięćdziesiątnicy, podczas zesłania Ducha Świętego, jest najprawdopodobniej wypełnieniem proroctwa z Księgi Joela 3:1-5 (Dzieje Apostolskie 2:16-21).
Dzieje Apostolskie 2:1-4
„A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. (2) I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. (3) I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. (4) I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał”.
Dzieje Apostolskie 2:16-19
„[…] ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: (17) I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało i prorokować będą synowie wasi i córki wasze, i młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy wasi śnić będą sny; (18) nawet i na sługi moje i służebnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego i prorokować będą. (19) I uczynię cuda w górze na niebie, i znaki na dole na ziemi, krew i ogień, i kłęby dymu”.
Odpowiedź na pytanie #4b
„Czy tylko chrzest Duchem?”
Jak wynika z powyższych wersetów, chodzi o chrzest Duchem Świętym i ogniem (w Dniu Pięćdziesiątnicy – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj).
Odpowiedź na pytanie #4c
„Czy można chrzcić osobą?”
Nie, nie można chrzcić osobą, ale można chrzcić w imieniu osoby (w jej autorytecie): „[…] idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego […]” (Mateusza 28:19).
Odpowiedź na pytanie #5
„Czy uczniowie byli ochrzczeni w imię Jezusa?”
Najprawdopodobniej nie, jedynie Apostoł Paweł był ochrzczony w imię Jezusa i to po Dniu Pięćdziesiątnicy (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj). Wówczas oficjalnie rozpoczęła się nowa era chrześcijaństwa. Dopiero po zmartwychwstaniu Pana Jezusa Apostołowie otrzymali nakaz: „[…] idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, (20) ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mateusza 28:19-20). Przed zmartwychwstaniem był tylko chrzest Janowy [ku upamiętaniu (Mateusza 3:11)].
Są to odpowiedzi (moje opinie) na twoje pytania. Jeśli znalazłeś coś niezrozumiałego, napisz znowu. Niech ci Bóg błogosławi w dalszych poszukiwaniach. Luke
